ایمان

شبهات، جمع شبهه، (اسم مصدر از اشتباه،[1] به معنی شک و تردید،[2] پوشیدگی کار[3] و همانند بودن دو چیز است به گونه ای که تشخیص را مشکل یا غیر ممکن کند[4]و در اصطلاح، تردید بین امور حلال و حرام، خطا و ثواب و حق و باطل است

تزکیه در اصل از ماده “زکو” و به معنای تطهیر نفس و مال، صلاح، تقوا، زمین پاک، مدح و ستایش و تنزیه خویش می باشد.[1] در اصطلاح اخلاق و عرفان، عبارت است از تطهیر و پاک سازی نفس از اخلاق ناپسند و آلودگی های اخلاقی، به منظور گام برداشتن درجهت فضائل اخلاقی که در نهایت موجب کمال و سعادت واقعی در دنیا و آخرت می شود.[2]

براساس آموزه های دینی، مؤمنین، برادران دینی همدیگر بوده[1] اعضای به هم پیوسته یک پیکرند که روح برادری بر کالبد آن سایه انداخته است و باید در سختیها و مشکلات یکدیگر شریک باشند و با این کار گره ای از مشکلات همدیگر باز کرده، شادی برای یکدیگر هدیه دهند.

اعتدال از ریشه عدل، به معنی میانه گیری مابین دو حالت یک چیز از نظر کمی و کیفی و تناسب برقرار کردن میان آن دو است

"ایمان” از ماده «أمن» به معنای امنیت یافتن که ضد خوف است و معنای ایمان، به معنای تصدیق کردن و باور کردن است که ضدش، کفر است

ایثار به معنای «برگزیدن، دیگران را بر خویش مقدّم داشتن و مانند آن است»[1]و در اصطلاح عبارت است از «بخشش به کسی در مورد چیزی که خود فرد به آن نیاز دارد

واژه قوام از ماده (ق و م) گرفته شده و معنایش طلب قیام از هر چیز است. به عبارت دیگر استدعای ظاهر شدن تمامی آثار و منافع از هر چیز است

کسى که به خدا ایمان دارد و عبادت هاى طاقت فرسا هم انجام مى دهد ولى امام لایقى از طرف خدا ندارد، تلاشش بى فایده است

فرهنگ انتظار بایسته هایی دارد که بر دو نوع است: اول، بایسته های نظری که شامل شناخت نظری و همه جانبه مهدویت و انتظار و نیز مطالعه در احوال و تاریخ زندگی حضرت مهدی (عج)، آن پیشوای بزرگ است. دوم، بایسته های عملی که ایجاد رابطه عاطفی و معنوی با وجود مقدس امام زمان (عج)، پیروی از فرمان های او و آراستگی به فضیلت هایی است که شایسته یاران مهدی (عج) است.