بیمار

گفت و گو و رفتار با بیمار ظرافت زیادی را می طلبد. نوع سازوکارهای دفاعی بیمارداران در کیفیت گفت و گو تأثیر دارد

رویارو شدن با بیماری درازمدت و وخیم، بار روانی زیادی به بیماردار تحمیل می کند؛ اضطراب، نگرانی و همراه آن ها افسردگی، تأثیر منفی خود را روی او می گذارند

یوتانازی (Euthanasia) یا «بِهْ مَرگی» از ریشه ی یونانی Eu به معنای درست، خوب و متعادل، و Thanatos به معنای مرگ گرفته شده که معادل «به مرگی» را در فارسی برای آن برگزیده اند و به معنای ایجاد امکان خوب مُردن است

ترحم کردن به بیمار دقیقاً یکی دیگر از همان تله هایی است که باید مراقب باشیم در دام آن نیفتیم. به طور کلی، باید و نبایدی در کار نیست، همدردی و همدلی خوب و زیباست، احساس ترحم در چنین وضعیتی طبیعی است، ولی نباید آن را به افراط کشاند

نزدیک شدن به بیمار خیلی خوب است، می تواند به او احساس اتکا و امنیت بدهد؛ ولی حل شدن در بیمار، و به جای او فکر و عمل کردن اصلاً خوب نیست

مشخص کردن مرزها به این معناست که هر چیز به چه کسی تعلق دارد، و هر احساس، هر فکر، هر تصور و هر خیال متعلق به چه کسی است

گاهی بیمارداران در وضعیتی قرار می گیرند که ما آن را «همه توانی» می نامیم. آن ها در این وضعیت تصور می کنند با تکیه بر دانش محدود خود، و با مطالعه ی چند کتاب و مقاله، جست وجو در اینترنت، و با دیدن چند برنامه ی تلویزیونی می توانند بیماری را تشخیص بدهند و خودشان به مقابله با آن بپردازند

بیمار در لحظه ی مرگ خواسته هایی دارد که همراهان می کوشند تا حد امکان آن ها را عملی کنند. یکی از این آرزوها یا خواسته ها، مسأله ی محل به خاک سپاری فرد است

سازوکار دفاعی بیمار هم مثل همه ی سازوکارهای دفاعی آدم ها در برابر ناکامی ها و فشارهای روانی است و به او کمک می کند تا اضطرابش را مهار کند و کاهش بدهد

در طی مدت درمان، بیمار و اطرافیانش در حالتی از ابهام و تعلیق به سر می برند و در میان دریایی از نگرانی، عدم اطمینان و ناامیدی دست و پا می زنند؛‌ ولی همیشه نقطه ی امیدی هست