تحول

نویسنده پس از بیان مقدمه ای در باب ضرورت حجاب به تحولات پوشش زنان در جهان می پردازد: به گواهی اسناد معتبر تاریخی، برخورداری از پوشش مناسب و پرهیز از بدن نمایی و داشتن احساس شرم و مهم تلقی کردن عفت، صفت مشترک تقریبا تمام جوامع در طول تاریخ بوده است

در تحلیل جریاناتی که در طول تاریخ، سرنوشت جوامع بشری را دستخوش دگرگونی ساخته اند، نقش عناصر نخبه بسیار برجسته است

تحوّل در سازمان دغدغه ای است که مدیران عالی سازمان برای هماهنگ کردن سطح توانایی ها و باورها با اجتماع، به ویژه با بازار در عرصه رقابت به آن نیاز دارند؛ فرایندی که نوعی ساختاردهی موازی با اجتماع (محیط) و پویش اندیشه است که در بیش تر مواقع، از آن به عنوان یک فرایند برنامه ریزی شده نام برده اند. این موضوع در اواخر دهه 1950 و اوایل 1960 مطرح شده است.

فرانسیس فوکویاما استاد رشته سیاستگذاری عمومی در دانشگاه جورج ماسون می باشد. او همچنین فیلسوفی سیاسی و متخصص مسایل مربوط به سیاست خارجی است که با دو کتاب خود به نامهای »پایان تاریخ و آخرین بشر«[1] و »اعتماد: مزیتهای اجتماعی و ایجاد رونق«[2] در سطح گسترده ای شناخته شده است

با نگاهی گذرا به تاریخ معرفت بشری عموما، و تاریخ معرفت دینی خصوصا، این حقیقت را به روشنی می توان یافت که معرفت، پیوسته در حال تحول، رشد و تکامل بوده است

بحث نسبیت همان گونه که درباره اموری همچون علم، حقیقت، اخلاق و مانند این ها مطرح است، در حقوق نیز می تواند به عنوان یک چالش جدی مطرح باشد به دیگر سخن، در حقوق نیز این سؤال وجود دارد که آیا حقوق ثابتی که تغیّر نپذیرد وجود دارد یا خیر؟ و اساسا آیا حقوق، واقعیتی ثابت دارد یا صرفا یک امری نسبی و منوط به اوضاع و شرایط متغیر و متحول خواهد بود؟

نگارنده پس از توضیح برخی مفاهیم و اصول معرفت شناختی نظریات فقهی، با توجه به ثابت بودن احکام شرعی در دین مبین اسلام به استناد «حلال محمد حلال الی یوم القیامة

مقاله حاضر در صدد اثبات این ادعاست که مادامی که در بستر زمان تغییر بیرونی یا درونی برای موضوعات حاصل نشود، احکام آنها ثابت خواهد بود و با تغییر موضوعات، احکام آنها نیز متغیر خواهد بود

پیش ازآنکه به بحث و اظهار نظر در مورد سؤالات سه گانه مطرح شده در طرح «اقتراح» بپردازم از آنجا که هر سه سؤال به مسئله زبان مربوط می شود، شایسته است که مقدمه بحث را با پرداختن به زبان آغاز کنم.

 دست یابی به احکام دینی دغدغه اصلی دین باوران را تشکیل می دهد. سرچشمه تفکردینی به گذشته باز می گردد و پژوهشگران دین باید عزیمتی موشکافانه را در تاریخ جستجوکنند و از پی این عزیمت دست یابی به سنت را سراغ بگیرند. هر فقیه قبل از آن که دل به دریای تاریخ بسپارد با شواهدی روبه روست که از دل تاریخ سر برآورده و در دسترس امروزیان قرارگرفته اند.