تورات

همان گونه که در پیش در آمد قسمت نخست این نوشتار گذشت، مقاله حاضر تقریر بخشی از دروس خارج فقه مقام معظم رهبری حضرت آیة الله خامنه ای است که در مجموعه مباحث «کتاب جهاد» تدریس شده واینکه ترجمه آن، برای استفاده دانشوران ودانش پژوهان فقهی در این نشریه، منتشر می گردد.

تورات یعنی تعلیم و بشارت، کتابی است آسمانی که بر پیامبر عظیم الشّأن، حضرت موسی علیه السلام نازل شده است. ولی یهودیان، این کتاب را تحریف کرده و خرافات و افسانه های زیادی در آن جای دادند، به طوری که امروز به صورت یک کتاب مضحک و عجیب در آمده است.

یهودیان، خدا را خوب نشناخته بودند و قدرت او را محدود می پنداشتند و می گفتند دست خدا بسته است. بسیاری از اشتباه های آنها، ناشی از این فکر غلط بود.

مبانی اعتقادی قوم یهود شامل بررسی مقولات یکتاپرستی، نبوت، معاد، کتاب و عهد است. اما به اقتضای توجه مقاله به اصالت قومیت در میان یهودیان، سه محور نبوت، معاد و عهد که ارتباط مستقیمی با باور به قومیت در آنها به چشم می خورد، از این منظر مورد بررسی قرار می گیرد.

یهودیان، خدا را خوب نشناخته بودند و قدرت او را محدود می پنداشتند و می گفتند دست خدا بسته است. بسیاری از اشتباه های آنها، ناشی از این فکر غلط بود.

القرآن و التوراه أین یتفقان و أین یفترقان؟

در میان پیروان ادیان الهی، یهودیان همواره خصوصیات خاصی داشته اند. ادعاهای قوم یهود مبنی بر برگزیده بودن، برخورد نژادی-انحصاری نسبت به دین خود، شهرت ایشان در برخورد نه چندان صادقانه با ملل غیریهود و سوابق طولانی طرد و سرگردانی ایشان، این سؤال را پیش رو می نهد که ریشه این خصوصیات چیست و به چه نوع تعلیم و تربیتی منجر می شود؟

آنچه در پی می آید، ترجمه مقاله ای است از کتاب A Companion To Ethic که در یکی از فصل های کتاب، زیر عنوان سنت های بزرگ اخلاقی درج شده است

نام اسماعیل ذبیح فرزند ابراهیم علیه السلام در یازده مورد از قرآن ذکر شده و در هفت سوره از قرآن سخن از ایشان به میان آمده است.(1)

نام ابراهیم علیه السلام ، 69 بار و در 25 سوره قرآن مجید آمده است. در قرآن از این پیامبر بزرگ مدح و ستایش فراوان شده و صفات ارزنده او یادآوری گردیده است.