خط

اصولا وجود اختلاف سلیقه و عقیده امری طبیعی و انکارناپذیر است و همه افراد بشر با توجه به نوع آموزش، تربیتها، محیط زندگی خانوادگی و اجتماعی، روابط عاطفی و انسانی و برداشتهای خود از مسائل و پدیده ها دارای دیدگاهها و نظرات خاص خود می باشند که لزوما با دیدگاههای دیگران یکسان نیست.

به بیان قرآن زبان و خط ودایعی اند الهی در انسان که آدمی با آن از اسماء الله حکایت می کند و به معرفت الله نائل می گردد (1).آیات متعددی در قرآن ناظر بر مراتب فوق است:

اثری به دست نیامده است که بر آشنایی عرب حجاز به کتابت و خط در گذشته دور دلالت داشته باشد.آنان اندکی پیش از ظهور اسلام با خط و کتابت آشنا شدند.

قرآن از صدر اول،به خصوص از ناحیه کتابت و زیبایی خط،با گذشت زمان سیرتکاملی داشته است.خطاطان بزرگ،در زیبایی قرآن و تکمیل خط آن،سهم به سزایی داشته اند.نخستین کسی که در راه تکمیل کتابت مصحف و زیبایی خط آن قدم برداشت،خالد بن ابی الهیاج از اصحاب امیر المؤمنین علیه السلام بود که در حدودسال صدم هجری در گذشته است.او به خوشنویسی و داشتن خط زیبا معروف بود.

بحثی که در ضمن بحث قبل داشتیم یک بحث فلسفی و یک تحلیل عقلی درباره شرور بود ولی در این بخث مساله را با دیدی دیگر مورد بررسی قرار می دهیم.