خیر-و-شر

امام رضا(ع) فرمودند: خداوند متعال حسنات و نیکی‌ها را در ماه مبارک رمضان قبول می‌کند و سیئات و گناهان را می‌بخشد

اگر سیئات و بدی‌ها را تجزیه و تحلیل کنیم داراى دو جنبه هستند یکى جنبه مثبت، دیگرى جنبه منفى، و همین جنبه منفى آن است که قیافه سیئه به آن مى‏ دهد و به شکل" زیان نسبى" در مى‏ آورد.

در پرتو ارتباط عمیق و ستودنی دین و اخلاق، تنها سؤال طبیعی [و بجا] این است که آیا اخلاق نوعی وابستگی ذاتی به دین دارد؟ نشانه های [این وابستگی] زیاد است: هنجارهای اخلاقی بخش عمده ای از آموزه های دینی را تشکیل می دهند; [آموزه هایی] که به نوبه خود تقریبا با هنجارهای نظریه های غیر دینی اخلاق مطابق هستند

در سرزمین الهى کربلا دو جمعیّت مقابل یک دیگر قرار گرفتند:

اگر سیئات و بدی‌ها را تجزیه و تحلیل کنیم داراى دو جنبه هستند یکى جنبه مثبت، دیگرى جنبه منفى، و همین جنبه منفى آن است که قیافه سیئه به آن مى‏ دهد و به شکل" زیان نسبى" در مى‏ آورد.

اگر سیئات و بدی‌ها را تجزیه و تحلیل کنیم داراى دو جنبه هستند یکى جنبه مثبت، دیگرى جنبه منفى، و همین جنبه منفى آن است که قیافه سیئه به آن مى‏ دهد و به شکل" زیان نسبى" در مى‏ آورد.

اگر سیئات و بدی‌ها را تجزیه و تحلیل کنیم داراى دو جنبه هستند یکى جنبه مثبت، دیگرى جنبه منفى، و همین جنبه منفى آن است که قیافه سیئه به آن مى‏ دهد و به شکل" زیان نسبى" در مى‏ آورد.

از جمله مفاهیم عام اخلاقى که کاربرد غیر اخلاقى نیز دارند تعابیر <خیر> و <شر> است . واژه <خیر> در قرآن گاهى در معناى <صفت تفضیلى > بکار مى رود

«لا خَیرَ فِی کثیرٍ مِنْ نَجْواهُم الَّا مَنْ امَر بِصَدَقَةٍ اوْ مَعْرُوفٍ اوْ اصْلاحٍ بَینَ النَّاسِ وَ مَنْ یفْعَلْ ذلِک ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ فَسَوْفَ نُؤْتِیهِ اجْراً عَظِیماً»