زهیر-بن-قین

ابوالشعثاء، یزید بن زیاد مهاصر بن نعمان کِنْدِی از اصحاب امام حسین(ع) و شهیدان کربلاست. در چگونگی پیوستن وی به کاروان حسینی میان مورّخان اختلاف است. برخی گفته اند: ابوالشعثا همراه عمرسعد از کوفه به کربلا آمد و آن گاه که عمر سعد پیشنهادهای امام حسین(ع) را رد کرد، از لشکرش جدا شد و به سپاه امام(ع) پیوست و با آن حضرت بود تا در رکابش به شهادت رسید.[1]

ابوالشعثاء، یزید بن زیاد مهاصر بن نعمان کِنْدِی از اصحاب امام حسین(ع) و شهیدان کربلاست. در چگونگی پیوستن وی به کاروان حسینی میان مورّخان اختلاف است. برخی گفته اند: ابوالشعثا همراه عمرسعد از کوفه به کربلا آمد و آن گاه که عمر سعد پیشنهادهای امام حسین(ع) را رد کرد، از لشکرش جدا شد و به سپاه امام(ع) پیوست و با آن حضرت بود تا در رکابش به شهادت رسید.[1]

زهیر بن قین بن حارث بن عامر از شهدای کربلا بود که با القاب «أنمارى» و «بجلی» نیز شناخته می‌شود.زهیر از بزرگان قبیله خود که در کوفه ساکن بودند به شمار می‌آمد.«دیلم بنت عمرو» همسر او بوده و در همراهی زهیر با امام حسین(ع) نقش بسزائی داشته است. زهیر قبل از این‌که پیرو امام حسین(ع) گردد؛ از طرفداران افراطی عثمان بود!

زهیر بن قین بن حارث بن عامر از شهدای کربلا بود که با القاب «أنمارى» و «بجلی» نیز شناخته می شود.زهیر از بزرگان قبیله خود که در کوفه ساکن بودند به شمار می آمد.«دیلم بنت عمرو» همسر او بوده و در همراهی زهیر با امام حسین(ع) نقش بسزائی داشته است. زهیر قبل از این که پیرو امام حسین(ع) گردد؛ از طرفداران افراطی عثمان بود!

انسان با طی مقدماتی شرعی، عقلی و اخلاقی که خداوند متعال برای او تعیین نموده است، می‌تواند از این عالمِ مادی صعود کند و بر زمان و مکان حاکم شود و هر آنچه را در این عالم هست به اذن پروردگار تحت اراده خود قرار دهد.

راوی می‌گوید هنگامى که ما بر سر سفره غذا نشسته بودیم فرستاده حسین آمد، سلام کرد و داخل شد، گفت: زهیر بن قین، حسین بن على مرا دنبال شما فرستاده، تا نزد او بیایى، ناگهان همگى هر چه در دست داشتیم به زمین انداختیم

زهیر بن قین بن حارث بن عامر از شهدای کربلا بود که با القاب «أنمارى» و «بجلی» نیز شناخته می‌شود

او از یاران بزرگ و با وفای امام حسین(ع) و مردی شایسته وشریف بود; رزمنده ای دلیر و جنگجویی توانا شمرده می شد و درمیان قبیله خود، که در کوفه سکونت داشتند، می زیست. وی را زهیربن قین بن قیس انماری بجلی می خواندند. (1)

عبدالله تازه ازدواج کرده بود که همراه همسرش به کربلا آمد. او و همسرش در کربلا شهید شدند.

او از یاران بزرگ و با وفای امام حسین(ع) و مردی شایسته وشریف بود; رزمنده ای دلیر و جنگجویی توانا شمرده می شد و درمیان قبیله خود، که در کوفه سکونت داشتند، می زیست. وی را زهیربن قین بن قیس انماری بجلی می خواندند. (1)