سالک

حضرت علی (ع) در وصف مومنان راستین می فرماید: «بعید همه، کثیر صمته» (1) البته خاموشی که با تفکر آمیخته باشد بازدهی آموزنده ای خواهد داشت چنانکه حضرت علی (ع) در وصف سکوت رسول اکرم (ص) می فرماید: «صمته لسان» (2) و اهل بیت نیز اینچنین بوده اند: «صمتهم عن منطقهم» (3)

سالکی که برای تهذیب روح قدم برمی دارد، شیطان رأی قوه متخیله سالک را به جای وحی و عقل می نشاند و موهوم و متخیل را معقول جلوه می دهد. باطل را به جای حق و حق را به جای باطل نشاندن، شیطنت است.

سالک در مرحله توحید، کار جدیدی نمی کند و فقط کارهای قبل را انجام می دهد؛ اما وقتی از مرتبه توحید بگذرد و به مرتبه اتحاد برسد؛ یعنی از:

اگر سالک به مرحله رضا برسد، هنوز مقداری از راه و منازل بین راه می ماند؛ زیرا در مقام رضا «طبع» سالک محفوظ است؛ یعنی او به جایی رسیده است که می گوید: «پسندم آنچه را جانان پسندد» ؛ یعنی، کاری را که خدا انجام می دهد، مطابق میل من است و من میل خود را بر اساس قضای الهی تنظیم کرده ام

مرحله تسلیم گرچه به مراتب از «توکل» و «رضا» بالاتر است ولی باز پایان خط سیر و سلوک نیست؛ زیرا کسی که خود را به خدا می سپرد معلوم می شود خود را موجود دانسته و خویش را مالک می داند. پس از این بالاتر آن است که بفهمد او چیزی را مالک نیست تا آن را به خدا بسپارد. اگر به جایی برسد که به خوبی درک کند که:

در مقابل خوف، «رجاء» یکی از مراحل سیر و سلوک است. سالک باید به رحمت خدا امیدوار باشد

یکی از مراحل سیر الی الله «اراده» است که برخی آن را اولین مرحله شمرده اند.

مرحله خوف و حزن یکی از مراحل سیر سالکان کوی حق و وظایف آنهاست. خوف گاهی در کنار «خشیت» و گاهی در کنار «رهبت» یاد می شود؛ خشیت و رهبت به هم نزدیک است؛ ولی خوف، از اینها فاصله دارد. خشیت آن انفعال درونی است که از اعتقاد به تأثیر و عظمت موجودی عظیم نشئت بگیرد و رهبت هم مانند خشیت است؛ اما خوف، ترتیب آثار عملی است.

حج «قصد» است و آهنگ، «حرکت » است، از «خود» و از «دیار خود» به مقصد «خانه ای مقدس » و به منظور تجدید پیمان با ذات اقدس صاحبخانه.

در سفرهای نوروزی امکان بروز مشکلات زیادی برای پوست وجود دارد. این مشکلات پوستی عبارتند از گال، سالک، گزش حشره بند یا دراکولا، اگزمای دست و آفتاب سوختگی.