اهمیت حج از دیدگاه اسلام

حج «قصد» است و آهنگ، «حرکت » است، از «خود» و از «دیار خود» به مقصد «خانه ای مقدس » و به منظور تجدید پیمان با ذات اقدس صاحبخانه.

بسمه تعالی

امام ششم علیه السلام:«لا یزال الدین قائما ما قامت الکعبه »

و جای جای آن حرم و حریم پاک و پیرامون آن کانون نور، هر چه هست، چشمه حیات است و برکه برکت و آبشار رحمت است و کاریز کرامت که می جوشد و می ریزد و می دود و می رود و همه از«کانال حج و زیارت » به «اقیانوس بی نهایت » می پیوندد.

و «حج » یکی از بزرگترین و ارزنده ترین کلاسهای آموزنده و اجتماعی، انسان است، که در ساختن فرد و جامعه اسلامی، نقشی مؤثر و انکار ناپذیر داشته و دارد. و «حج » یک عامل هماهنگ کننده است که می بایست به تمام مسلمانان از هر تیره و طبقه که هستند، خط و جهت فکری بدهد. و خداوند «کعبه » را عامل برپائی و بقاء و «قیام مردم » ⁽¹⁾ معرفی نموده و آنرا قبله آنان و «پرچم اسلام » قرار داده است.

و آئین اسلام، بیانگر یک حرکت معنوی است و انسان اسلام (یک مسافر مستعد و پای در راه و «مهاجر الی الله » است.

و این حرکت معنوی مقصد می خواهد و آن «معاد» است و رهبر می خواهد و آن «امام » است و نور می خواهد و آن «علم » است و وسیله می خواهد و آن «پارسائی و تقواست » و ... و حرکت معنوی و الهی اسلام، پایگاه اجتماعی و تمرکز می خواهد و «حج » به منظور تامین این نیاز و ضرورت و به خاطر چند جهت دیگر «که در مجموع از آنها به فلسفه حج تعبیر می شود. » تشریع شده است.

و این یک حقیقت عینی و محسوس است که شهر مقدس «مکه » عملا پایتخت و پایگاه واقعی توحید و گاهواره ایمان و قطب مرکزی و قلب جهان اسلام است و «مسجد الحرام » ارک دولتی این آئین آسمانی می باشد که «کعبه »، این خانه شکوهمند و دیرپا و خدا مردمی را چونان نگینی برجسته و درخشان در میان گرفته است.

و در لسان نوزاد کعبه و شهید محراب از «کعبه » به عنوان «علم و پرچم اسلام » یاد شده است. ⁽²⁾ که بر فراز ستیغ سراسر عظمت و افتخار تاریخ اسلام عزیز تعبیه و نصب گردیده است. و این پرچم سرافراز و همیشه پیروز: «بیت الله » همواره نشانگر «حاکمیت الله » خواهد ماند که هم قبله مقبلان عالم است و هم مقصد سالکان پای در راه و مطاف زائران دل آگاه بوده و هست.

توفیق تشرف به حج یافته ⁽³⁾ است باید دریابد که باین منظور به این سامان فراخوانده شده است که با تمام وجود در مراسم تحلیف و سرود صبح بیداری و بازگشت به خویشتن خویش شرکت کند و به این پرچم مقدس سوگند خورد که همواره «پرچمدار» را «که اسلام عزیز» است، پاس دارد و سر در خط فرمان فرمانروای هستی گذارد.

و تا این «پرچم مقدس » و مراسم شکوهمند آن برپاست آئین اسلام نیز برجاست و فرمایش امام ششم علیه السلام: «لا یزال الدین قائما ما قامت الکعبة » ⁽⁴⁾ مؤید این حقیقت والاست.

و همواره در اهتزاز باد این پرچم و سرفراز باد این پرچمدار و پاینده باد «ام القری » این پایتخت دیرپای کشور توحید.

و گرچه سوگمندانه این مرکز هم اکنون در عصر ما - به خاطر خیانت حاکمان خود فروش - با خطر هجوم و حمله گرگان و گرازان آزمند روبروست ولی به فضل الهی و به گواهی تاریخ هیچگاه سقوط نکرده و نخواهد نمود و به این امیدیم که هر چه زودتر، حصار شب فرو ریزد و صبح صادق بدمد تا شقایق شرف بشکفد و لاله های امید جوانه زند.

و در آن هنگام و هنگامه نسیم را می بینی که «آیات پیروزی » را در گوش جانت زمزمه می کند و چرا نکند که در آن لحظه های حساس رویش گلواژه های ارزشهای انسانی، طبیعت تحول و طبعی تازه می گیرد و جهان انسانها تولدی دیگر می یابد.

و تولد آن جهان نو - و آن انسان نو - را باید جشن گرفت که با «انسان کامل » سرو و سر و رخصت دیدار دارد.

و آن لحظه و هنگام، زیباترین و دل انگیزترین لحظه های شکوه و نقطه اوج بزرگترین همه حماسه های خون و شرف و ایثار است که حماسه سازان، در طول تاریخ آفریده اند. و آن «انسان کامل » و آن حماسه ساز بزرگ «بقیة الله » است که نقطه آغازین قیام آن امام همام «علیه السلام » نیز از کنار «بیت الله » است، چونان نیای بزرگ و نامورش: «خلیل الله » و چونان جد گرامی و اطهرش «رسول الله » سلام الله علیهم.

و خدا را، چه می شود که در راه باشیم و بر راه باشیم و مشتاق و پویان، مسیر یوسف جان را پی گیریم و در پایان این سیر و سلوک، در سر منزل دولت بیدار آن عزیز بار بگشائیم و با دیدار طلعت خورشید جهان افروز و انسان ساز او، حدیث شبهای هجر را، در برکه مبارک بامداد وصل فرو شوئیم و در حضرتش باریابیم و در فضائی عطر آگین و سرشار از شور و شوق به زبان حال گوئیم:

«یا ایها العزیز مسنا و اهلنا الضر و جئنا ببضاعة مزجاة فاوف لنا الکیل و تصدق علینا ان الله یجزی المتصدقین ».(5)

و امیدمان این است که انقلاب اسلامی ما به رهبری امام امت دام ظله به انقلاب جهانی و مسعود «مهدی موعود ارواحنا فداه » پیوندد.

و حج گزار راستین یک «سالک » است و «سالک از نور هدایت طلبد راه بدوست » ⁽⁶⁾ وگرنه بسیارند آنان که در طول تاریخ مکرر و مستمر حج، زحمت «بادیه » به «سیم » خریده اند و میخرند بی آنکه از آن منفعتی معنوی برند و حج گزار باید حجی گزارد که او را از «نو» بسازد که «حج » تجدید میثاقهاست، و بارور کردن تعهدها و یادآوردن خاطره ها - در سرزمین خاطره ها - و سخن کوتاه:

که، حج «حج » است و «حج گزار» میهمان حق است و از انصاف دور است که از راهی دور یا نزدیک کسی را به این میهمانی فرا خوانند و او از آداب و مراسم و مقررات این «بار عام » و این «مائده عظیم الهی » بی خبر باشد که اگر بی خبر به این سفر پردازد و بی خبر«یا بی خبرتر» باز آید، برای همیشه در آتش حسرت و حرمان خواهد سوخت جز اینکه دیگر بار بربندد و گذشته را تدارک و جبران نماید.