سیره-نبوی

پیامبر اعظم(صلّی الله علیه و آله) درباره خود و امّتش چنین مثال فرمود:

اسلام برای سالم سازی جامعه و تعالی و رشد انسان ها، توجه و اهتمام ویژه ای به موضوع محرم و نامحرم نشان داده است

«پیامبر اکرم(ص) دنیا را کوچک شمرد و در چشم دیگران نیز آن را ناچیز جلوه داد. می دانست که خداوند برای احترام به ارزش او، دنیا را از او دور ساخت و آن را برای ناچیز بودنش به دیگران بخشید. پیامبر(ص) از جان و دل به دنیا پشت کرد، و یاد آن را در دلش میراند».([1])

اوایل ظهور اسلام، در میان قبایل عرب، «نوع لباس» نمود برتری، برجستگی و معرّف شخصیت خانوادگی و جایگاه اجتماعی به شمار می رفت و این امر، بسیاری از افراد جامعه به خصوص قشر مرفه را به سوی آراستگی ظاهری، تجملات و زرق و برق زندگی می راند

پیامبر گرامی اسلام(صلیاللّهعلیهوآله) از همه مردم گشاده زبانتر و شیرین سخنتر بود و خود میفرمود: «من فصیحترین عربم و اهل بهشت به زبان محمّد (صلیاللّهعلیهوآله) سخن می گویند

دکتر صادق آینه وند: منابع متقدم دو دسته اند.یک دسته،تدوین نشده اند و دسته ای به هر حال تدوین شده،ولی از بین رفته اند، یعنی ما چیزی از آن ها نداریم،ولی ذکر آن ها، در آثار بعد آمده است

ضرورت قانون و قانون مداری  از آغازین روزهای حیات بشر، همواره مورد توجه بوده است. در طول تاریخ، افرادی به منظور ایجاد نظم در جامعه و یا اهداف دیگر اقدام به وضع قانون و حاکمیت بخشیدن به آن کرده اند

یکی از ویژگی­های پیامبران از نظرگاه قرآن، امر به معروف و نهی از منکر گفتاری و رفتاری است.

سیره نبوی(ص) به لحاظ اهمیت نظری و عملی از دیرباز مورد توجه نویسندگان مسلمان بوده است. بی شک تحقیقِ صحیح و موفق در این باب می طلبد که کلیه منابع و روایاتِ موجود موردِ نظر و نقد و بررسی قرار گیرند

سیره شناسی و سیره نگاری در عالم اسلامی قدمتی دیرین داشته و سابقه آن به عصر ظهور اسلام باز می گردد. از همان گاه که قرآن کریم مسلمانان را به اسوه گیری از پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله) فرا خواند1 فکر نقل و تدوین روایات مربوط به سیره نبوی(صلی الله علیه وآله) در مسلمانان پدیدار گشت