ماهان شبکه ایرانیان
خواندنی ها برچسب :

عبدالله-علیخانی

فریادهای مرحوم ایرج قادری وسط حیاط وزارت ارشاد که می‌گفت می‌خواهد کار کند اما نمی‌گذارند را مگر سینما فراموش می‌کند؟سعید راد چه گناهی مرتکب شده بود که وی را مجبور به مهاجرت کردند.
فریادهای مرحوم ایرج قادری وسط حیاط وزارت ارشاد که می‌گفت می‌خواهد کار کند اما نمی‌گذارند را مگر سینما فراموش می‌کند؟سعید راد چه گناهی مرتکب شده بود که وی را مجبور به مهاجرت کردند.
قبل از آغاز جشنواره فیلم فجر در محافل مختلف درباره اثری بحث‌برانگیز گفت‌وگو می‌شد که متاسفانه بر اساس شنیده‌ها تلاش‌هایی صورت می‌پذیرد که جوایز فراوانی را از سوی هئیت داوران فجر دریافت کند.
با وجود سکونت در محمودیه، بیشتر خودم را با افتخار، بچه شاه‌عبدالعظیم می‌دانم. بچه شهرری هستیم و در پناه حضرت عبدالعظیم و ابن‌بابویه و امامزاده عبدا... و امامزاده ابوالحسن و در کنار اینها تربیت شدیم.
همان طیفی که سلبریتی ها را قورباغه و ستاره حلبی نامیده بود، با فرصت طلبی در پی آن است تا خانواده شجریان را به ابزاری برای مطامع سیاسی و قبیله ای خود تبدیل کند.
در این رویکرد، قرار است چهره‌های شناخته‌شده اردوگاه اصلاحات که به «چپ‌روی» در دهه شصت شهره بودند، با هدف پررنگ‌کردن وجهه «عدالت‌خواهی» جریان اصلاحات، تحرکات رسانه‌ای خود را افزایش دهند.
عبدالله علیخانی تهیه کننده سینما از درگذشت یعقوب گلدیان یکی از قدیمی های آپارات سینما گفت.
وقتی در سال 44 اعضای نظارت و ارزشیابی وزارت فرهنگ و هنر به «گنج قارون» مجوز ندادند و آن را توقیف کردند، فکرش را نمی کردند این فیلم بعد از 5 دهه همچنان طرفداران زیادی داشته باشد. خالتور هم تمام تلاشش را کرده تا بتواند از ویژگی های گنج قارون و درونمایه آن استفاده کند اما به مرور متوجه می شویم که بیش از هر چیزی به سازندگان آن شبیه شده.
در ارتباط با عملکرد 4 ساله سازمان سینمایی تعدادی از اهالی سینمای کشور با بیان اینکه بی جربزگی مدیران سینمایی، عدم صیانت از حقوق اهالی سینما، حضور باندهای مافیایی و عدم از استفاده از مشاوران زبده بزرگترین ضعف و آسیب سینما در 4 سال گذشته بوده خواستار توجه جدی مسئولان سازمان سینمایی نسبت به این موارد شده و تأکید کردند: بزرگترین فاجعه سینمایی در دول ...
عبدالله علیخانی تهیه کننده سینما همزمان با پایان عمر دولت یازدهم در رابطه با عملکرد 4 ساله سازمان سینمایی کشور گفت: بی عرضگی، اهمال کاری و نداشتن قدرت در میان مدیران، سینمای ایران را طی سال های اخیر رو به زوال برد چرا که آقایان حتی جرأت این را نداشتند که از مجوزهای خود صیانت کنند و هر نهادی اعم از شهرداری، صدا و سیما، حوزه هنری و
پیشخوان