مادر-قلب-اتمی

گلزار اگر قرار بود در فیلم های روشنفکری بازی کند چرا برندهای اورجینالی مثل کاهانی را انتخاب نمی‌کند. حضور گلزار در چنین فیلمی مثل تبلیغ برند قلابی است و علی احمد زاده نسخه قلابی کاهانی است.

آرینه ( ترانه علیدوستی ) و نوبهار ( پگاه آهنگرانی ) دو دوستی هستند که پس از پایان یک مهمانی شبانه به خیابان می آیند اما با کامی مواجه می شوند که...

فیلم سینمایی "مادر قلب اتمی" به کارگردانی "علی احمدزاده" بالاخره بعد از ماه‌ها توانست رنگ اکران را به خود ببیند. فیلمی که پس از دو سال توقیف روی پرده آمده و مشخص نیست به چه دلیل توقیف آن برطرف شده است.

تمام هنر یک فیلم‌ساز این است که راه‌حل‌های ساده برای روایت موضوعات پیچیده پیدا کند. احمدزاده با سیاست‌زدگی که از خود نشان می‌دهد ثابت می‌کند که دوست دارد بر ابهام‌ها بیفزاید تا این‌که دنبال راه‌حل باشد.

تمام هنر یک فیلم‌ساز این است که راه‌حل‌های ساده برای روایت موضوعات پیچیده پیدا کند. احمدزاده با سیاست‌زدگی که از خود نشان می‌دهد ثابت می‌کند که دوست دارد بر ابهام‌ها بیفزاید تا این‌که دنبال راه‌حل باشد.

ضعف فنی و محتوایی فیلم مادر قلب اتمی این روز‌ها صدای خیلی‌ها از جمله فعالان رسانه‌ای اصلاح‌طلب را درآورده و باعث شده این موضوع پیش کشیده شود که اساساً چرا باید فیلمی تا این حد ضعیف توقیف شود که عطشی کاذب برای دیده شدن آن ایجاد شده و عده‌ای که برای دیدن فیلم هجوم آورده‌اند، سرخورده از سالن سینما بیرون بیایند.

«مادر قلب اتمی» پس از سه سال توقیف بودن بلاخره اکران شد. فیلمی که همچون ساخته قبلی احمدزاده (مهمونی کامی) به زندگی جوان‌های پولدار و مرفه تهرانی می‌پردازد. با نقد این فیلم همراه زومجی باشید.

حواشی پیش آمده برای حضور بازیگران بی‌حجاب ارمنی در سریال رمضانی نفس، رفع توقیف فیلم «مادر قلب اتمی» و اکران ضربتی آن در کنار حواشی ماه عسل امسال و ادامه جنجال‌های بی‌حاصل دولتی‌ها برای پخش ربنای شجریان از تلویزیون از جمله مهم‌ترین اتفاقات فرهنگی هفته‌ای بود که گذشت.

به نظر می‌رسد اجرای طرح اکران ضربتی فیلم‌های توقیفی که با «مادر قلب اتمی» کلید خورده است، برنامه دولتی‌ها برای سرپوش گذاشتن بر کم‌کاری‌های دولت در پاسخ به مطالبات اقشار مختلف جامعه از جمله هنرمندان در دوران پس از انتخابات ریاست جمهوری است.

«مادر قلب اتمی» را باید جزو انبوه فیلم‌های جناحی سینمای ایران محسوب کرد؛ فیلمی که در آن پایداری ملی برای رسیدن به حق هسته‌ای مورد استهزا قرار می‌گیرد، اثری که البته تاریخ مصرف مفیدش را از دست داده (فیلم تولید سال 1392 است)، اما همچنان باید آن را فیلمی ضدملی قلمداد کرد؛ فیلمی عصبی که می‌خواهد خود را نقادانه بنمایاند، اما فقط به مرزهای ابتذال نزدیک ...