خواندنی ها برچسب :

مرتد

حقوق، تنظیم روابط اجتماعی را به عهده دارد. هنگامی که سخن از تنظیم روابط اجتماعی به میان می آید، حاکمیت تجلّی می کند. تعدّد قدرت های مستقل، که «دولت» نامیده می شوند، باعث تنوع رژیم های حقوقی می گردد. همچنین قواعد حقوقی هر کشور از عناصر فلسفی، اعتقادی، اخلاقی، سیاسی، تاریخی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و حتی جغرافیایی تشکیل می گردد.
ارتداد مسأله روز است. از یک طرف قرآن می فرماید: (لاَ إِکرَاهَ فِی الدِّینِ)[1] و از طرف دیگر، فقها می گویند «مرتد فطری» کشته می شود و «مرتد ملی» حبس می شود و اگر توبه نکند کشته می گردد
یکی از مباحث مهمّ مطبوعات و رسانه های معاصر، مسأله ی آزادی عقیده است. گروهی از نویسندگان، عقیده را در حدّ گزینش شغل، همسر، مسکن، لباس، و آرایش و عضویت در حزب قرار داده و می گویند: همان طور که انسان در انتخاب این امور حرّ و آزاد است، همچنین در انتخاب عقیده نیز آزاد می باشد.
تاکنون معنای لغوی و اصطلاحی ارتداد، اقسام مرتد و حکم هر کدام و آیاتی چند از قرآن کریم در این مورد بیان شد. امّا آیا می توان با توجه همین اطلاعات، فردی را که تا دیروز مسلمان خوانده می شد و امروز غیر مسلمان نامیده می شود، مرتد نامید و در دم جان او را ستاند و خونش را حلال شمرد؟
در «لسان العرب» آمده است: «ارتداد، به معنای رجوع و بازگشت است و «مرتد» از همین ریشه است،استردادِ چیزی، به معنای درخواستِ بازگرداندن آن چیز است».[1]
یکی از موضوعات بحث انگیز در تمام ادوار فقهی به ویژه در زمان حاضر، بحث ارتداد است. اصل عدم اجبار در دین و تأکید فراوان قرآن کریم به تفکر در آفاق و انفس از یک طرف و شدت مجازات مرتد از طرف دیگر، شائبه وجود یک تناقض را پدید آورده است.
بحث ارتداد از مباحث مهمی است که ابعاد گوناگون آن در علم کلام،فقه، تفسیر و تاریخ قابل پیگیری است. این بحث از سوی فقهای بزرگوار با استناد به روایات فراوانی که از ائمه اطهار(ع) نقل شده، با صبغه فقهی مطرح گردیده و در بسیاری از کتب فقهی طی قرون متمادی، ثبت و ضبط است
یکی از شبهات حقوقی که تحت عنوان آزادی عقیده و مذهب به نظام حقوقی اسلام مطرح می شود جرم تلقی کردن تغییر مذهب (ارتداد) و مجازات قایل شدن برای مرتد است
پذیرش توبه مرتد، علم مرتد، علنی بودن ارتداد، عناد مرتد، قصد اهانت به دین و موارد دیگر از جمله موضوعاتی است که باعث اختلاف نظر فقها درباره حکم مرتد گردیده است.
گفتار و رفتار رسول خدا صلی الله علیه و آله ، که از اوّلی سنّت گفتاری و از دوّمی سنّت کرداری تعبیر می شود، برای همه پیروان آن حضرت حجّت است و بر اساس آموزه قرآنی، آن حضرت اسوه و الگوی مؤمنان معرّفی شده اند