خواندنی ها برچسب :

نجاشی

بخش دوم:ابن غضائری و متّهمان به غلوّ، در «کتاب الضعفاء»1 شخصیت «ابن غضائری»احمدبن حسین بن عبیداللّه بن ابراهیم غضائری معروف به «ابن غضائری» و مکنی به ابوالحسین، یکی از شخصیّت های بزرگ رجالی شیعه بوده که در نیمه دوم قرن چهارم و اوایل نیمه اول قرن پنجم هجری می زیسته است
با همه تنگناها و موانعی که در صدر اسلام و نیز در سده های میانی در برابر پیروان تشیع وجود داشته، آنان همواره در صحنه های علوم و معارف اسلامی و محافل علمی و عرصه های فرهنگی حضور داشته اند.
تاثیرگذاری امامان شیعه علیهم السلام در رشد و بالندگی فرهنگ و تمدن اسلامی در حیات سیصد ساله آن ، بر کسی پوشیده نیست . سخنان نغز و حکیمانه ، تربیت شاگردان دانشور ، و سیره عملی فرهنگ پروری و دانش گستری ، از مصداقهای بارز و آشکار آن به شمار می رود .
در آمد: تنها راه دستیابی به وحی الهی و کلام حق، به اقتضای حدیث ثقلین، قرآن و سنّت است
ابو محمد فضل بن شاذان بن خلیل ازدی، فقیه صاحب نظر، متکلم متفکر، مفسر حاذق، دانشمند شهیر عالم اسلام و مؤلف گرانقدر در علوم و فنون اسلامی.
اشاره  مطالعه زندگی سراسر نور عالمان دین و ابرار، درسها و نکته های بسیاری به انسان می آموزد؛ چرا که آنان در مسیر حیات بشر نشانه های هدایت و پرچمداران علم و تقوی و مشعلهای روشنی بخش اند
پیش از ورود به موضوع مورد بحث،یعنی معرفی و ارزیابی چهار کتاب اصلی علم رجال (1) بحثی به اجمال درباره موضوع،تاریخچه،و فایده علم رجال مفید به نظر می رسد.
قدیمترین حاصل و ثمره فعالیت های کتبی در این زمینه نزد شیعیان مانند اهل سنت به قرن اول هجری راجع است.بسیاری از مراجع شیعه به کرات از چهارصد رساله فقهی (اربعمائة اصل) سخن به میان می آورند که شاگردان امام محمد باقر (ع) و امام جعفر صادق (ع) تألیف کرده اند (رجوع شود به: الذریعة، جلد دوم، 145 125) .از این مقدار فقط سیزده رساله (اصل) به دست ما رسیده است.
سیر حدیث و تدوین و تنسیق آن نزد امامیه بنحوه دیگری است که اکنون خلاصه آنرا از نظر خوانندگان می گذرانیم.