گره-چینی

گره‌چینی چوب از هنر‌های ظریفی است که از اوایل دوره اسلامی ‌در ایران رایج بوده است. برخی پژوهشگران احتمال داده‌اند استفاده از این هنر از دوران خلفا عباسی آغاز شده و در قرن 6 تا 8 هجری قمری در مصر و سوریه متداول شده و از همان زمان به ایران رسیده است

معمولا هنرمندانی که در سنندج به هنر گره‌چینی پرداخته‌اند، گمنام مانده‌اند، مگر آن‌که اسم یک استادکار سینه به سینه نقل شده باشد.

این روزها کمتر کسی از اُرُسی‌ یا گره چینی در تزئین خانه‌اش استفاده می‌کند. از روزی که پای سرعت به زندگی‌ها باز شد، حوصله و تاب افراد هم کمتر شده است. ساخت و تهیه گره‌چینی حوصله می‌خواهد که هر کسی ندارد!

فضاهای ایرانی و اسلامی: آیا تا به حال به تصاویر فضای داخلی خانه های قدیمی ایرانی دقت کرده اید؟! یا از پدر مادرتان قصه های دراز از احساس سرشار از زیبایی و شادی را در خانه مادربزرگ شنیده اید؟! خانه هایی که روح هویت ایرانی در آن ها موج می زد و پر بود از رنگ و نقش و نگارهایی که شادی را به ارمغان می آورد

فضاهای ایرانی و اسلامی: همه ما هنگام حضور در فضاهای تاریخی معماری ایرانی، لحظاتی محو تماشای زیبایی کاشیکاری ها و پنجره های ارسی آنها می شویم. آیا تا به حال طراحی نقوش این دو بخش از بناها را با دقت و ظرافت دیده اید؟! این نقوش زیبا در کاشی کاری و ساخت قاب های چوبی ارسی را گره چینی می گویند. گره چینی هنری آمیخته و ریشه دار در هندسه است.

بالکن پاسیو و حیاط خلوت: حیاط های خانه های قدیمی ایرانی حس و حال و صمیمیتی داشت که هر کسی را به سر ذوق می آورد. وقتی خانه مادر بزرگ دور هم جمع می شدیم بچه های کوچکتر دور حوض آبی رنگ به دنبال هم می دویند و بزرگترها روی تخت می نشستند با چای تازه دم که از سماور توی فنجان های کمر باریک می ریختند از خودشان پذیرایی می کردند و گرم صحبت می شدند.