
به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن (ایکنا) آیتاللهالعظمی جعفر سبحانی ظهر امروز 30 تیر در درس تفسیر سوره زمر در مدرسه علمیه حجتیه با اشاره به آیه 35 سوره زمر «لِیُکَفِّرَ اللَّهُ عَنْهُمْ أَسْوَأَ الَّذِی عَمِلُوا وَیَجْزِیَهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ الَّذِی کَانُوا یَعْمَلُون» افزود: خداوند در این آیه بیان میدارد که خداوند در مقابل بتها و جاهلان، حافظ پیامبر اکرم(ص) است؛ در واقع اینجا میتوان گفت که خداوند حافظ قرآن و تشیع نیز هست چون تشیع روی دیگر سکه اسلام است که هیچ تفاوتی با آن روی دیگر ندارد.
این مرجع تقلید گفت: اسلام همیشه روی محور تشیع خواهد گشت، زیرا تشیع اسلام اصیل را ترویج میکند؛ به همین خاطر داعش که این همه پول میگیرد و تجهیز میشود هیچ گاه نمیتواند اسلام اصیل را از بین ببرد؛ پیامبر(ص) در اینجا نمادی از اسلام و حق است که هرجا حق باشد خداوند هم نگهدار اوست.
آیت الله سبحانی یادآوری کرد: این آیه سه محور دارد که محور اول آن، پیامبر(ص) محور دوم، تهدید بتداران و محور سوم نوع هدایت الهی است که خداوند فرموده هر کسی را که بخواهم هدایت خواهم کرد و هر که را هدایت نکنم گمراه میشود.
وی گفت: سه نوع هدایت وجود دارد که نوع اول آن هدایت تکوینی است؛ یعنی اینکه این هدایت از ابتدای آفرینش در نهاد همه موجودات وجود داشته و نیاز به آموزش چیزی نبوده است؛ مثل حرکت مورچگان و جمع آوری غذا توسط آنها که غریزی است.
این مفسر قرآن افزود: نوع دوم هدایت، هدایت تشریعی است که در آن آموزش یک شیوه هدایتی رکن اصلی است که در این مسئله همه انسانها در یک ردیف قرار میگیرند زیرا این هدایت فقط برای انسان است.
وی گفت: هدایت تشریعی توسط پیامبران و انبیای الهی آغاز شد و امامان را نیز در برگرفت و در نهایت معلمان و مربیان را نیز در بر میگیرد که نکات معنوی توسط این افراد به مردم ارایه میشود.
آیت الله سبحانی اظهار کرد: نوع سوم هدایت، کمکهای غیبی است که این کمکها باعث رشد و ترقی انسان میشوند؛ در این شکل از هدایت انسان به طور اتفاقی و غیر قابل پیشبینی با حادثهای روبرو میشود که خود به خود راه را به او نشان میدهد.
وی بیان کرد: عدهای گمان بردند که این آیه دربردارنده جبرگرایی است در حالی که میگوید خدا هر کس را که بخواهد هدایت میکند مقصود آن است که این افراد، خود در دایره هدایت خدا جای نگرفتهاند وگرنه هدایت خدا همگانی است.
استاد برجسته حوزه اظهار کرد: خداوند عمل انسانهای نیکوکار را دو برابر یعنی به احسن قبول میکند و قطعا در خصوص عذاب گناهکاران و مشرکان ذی انتقام است و انتقامش را از آنان میگیرد.
وی گفت: خداوند در آیه «وَمَنْ یَهْدِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ مُضِلٍّ أَلَیْسَ اللَّهُ بِعَزِیزٍ ذِی انْتِقَامٍ» به همین مسئله اشاره میکند که خداوند عزیز است و اجر محسنین را به احسن وجه قبول میکند و میپردازد هرچند ناقص باشد ولی در خصوص گناهکاران ذی انتقام است.