طوفان 120 روزه سیستان و بلوچستان معروف است و این طوفان‌ها زندگی را برای مردم این خطه از کشور سخت و دشوار کرده است.
به گزارش ،آفتاب یزد نوشت: هر سال که می‌گذرد این طوفان ها بیشتر به مردم آسیب می‌رساند و امسال بسیاری از مردم این استان را راهی بیمارستان کرد و ریه‌هایشان را پر خاک. از سوی دیگر این طوفان‌ها در بسیاری از موارد کشاورزی هم با مشکل روبرو کرده و زندگی در چنین شرایطی بسیار دشوار است و بسیاری از مردم این خطه در چند سال اخیر به استان‌های دیگر به ویژه خراسان رضوی و مشهدمقدس کوچ کرده‌اند.
**از 28 میلیون بلوچ آریایی فقط 2 میلیون مانده
دکتر محمدنعیم امینی فرد، سخنگوی کمیسیون بهداشت و درمان مجلس درباره وضعیت زندگی مردم در استان سیستان و بلوچستان می‌گوید: «این طوفان‌ها معروف به 120 روزه است که هم در شمال و هم مرکز استان جریان دارد. بیشتر ناظر بر این است که در طول 4ماه شدت بیشتری دارد نه این که مختص 120 روز باشد.»
نماینده ایرانشهر، سرباز و دلگان با اشاره به تغییرات اقلیمی در دنیا، کشورمان و اقلیم‌های مجاور ایران، می‌افزاید: «این تغییرات عوارض ناشی از طوفان‌ها را در سالیان اخیر بیشتر کرده است. به عنوان مثال خشک شدن نسبی تالاب جازموریان حد فاصل استان سیستان و بلوچستان و کرمان برابر اعلام سازمان محیط زیست دلیل 20درصد از ریزگردهای داخل استان است. مسئله بادهای 120 روزه شدت خودش را همچنان دارد و در مرکز بلوچستان نمود قابل توجهی پیدا کرده و زندگی مردم را تحت تاثیر قرار داده است. علاوه بر عوارضی که قابل انتظار است، در دوره شدت گرفتن بادها زندگی مردم مختل می‌شود. ضمن آن که حداقل معیشت مردم که ناشی از کشاورزی است هم با این خشکسالی که وجود دارد تحت تاثیر قرار می‌گیرد.»
وی در پاسخ به این سوال که همین طوفان‌ها و شرایط سخت اقلیمی دلیل مهاجرت مردم سیستان و بلوچستان است و آیا این مهاجرت جای نگرانی دارد یا خیر؟ می‌گوید: «قطعا این مهاجرت‌ها نگران کننده است. سیستان و بلوچستان جزو خط مقدم پایداری ایران در طول تاریخ و رکن اصلی آن هم حضور مردم بوده است. ممکن است در کوتاه مدت آثار این مهاجرت را زیاد نبینیم ولی در دراز مدت قطعا به لحاظ منافع ملی مسئله نگران‌کننده خواهد شد. مشکل جدیدی هم که به وجود آمده این است که در گذشته مردم سیستان بودند که مهاجرت می‌کردند ولی در حال حاضر به دلیل مشکلات معیشتی در بلوچستان، مهاجرت در بلوچستان هم خیلی نمود قابل توجهی به خودش گرفته است.»
دکتر امینی فرد با بیان این که باید توجه داشت که در طول قرن‌ها این مهاجرت وجود داشته است، تاکید می‌کند: «از جمعیت حدود 28 میلیون بلوچ آریایی که در دنیا هستند و از اقوام اصیل ایرانی محسوب می‌شوند چیزی حدود 2 میلیون نفر در داخل ایران زندگی می‌کنند. ضمن آن که مقداری از سرزمین ما هم جدا شده و به دلیل بی‌کفایتی شاهان قاجار و قبل از آن به کشورهای همجوار رفته، مسئله مهاجرت نمود زیادی داشته است. در حال حاضر باید توجه داشت که به دلیل مشکلات اقتصادی و معیشتی این مهاجرت باعث شده که درصد قابل توجهی از جمعیت کشور عمان را هموطنان بلوچ ما به خود اختصاص دهند. جمعیت قابل توجهی از این استان به کشورهای طول حاشیه جنوبی خلیج فارس در طول دهها سال مهاجرت کرده‌اند.»
وی به جنبه مثبت مهاجرت مردم سیستان و بلوچستان به کشورهای دیگر اشاره کرده و می‌گوید: «بالاخره کشور آریایی و هویت ایرانی - اسلامی در منطقه نمود پیدا می‌کند ولی این نشان دهنده عمق مشکلات معیشتی مردم هم هست.»
نماینده مردم سرباز و دلگان با بیان این که فکر می‌کنم دولت باید استراتژی مشخصی را در ارتباط با استان سیستان و بلوچستان دنبال کند، می‌گوید: «نمی‌توانیم بگوییم دولت کاری انجام نداده، کارهای بزرگی انجام شده اما به دلیل این که جزیره‌ای عمل شده و آمایش سرزمین در کل استان سیستان و بلوچستان در نظر نگرفته‌اند به آن اهدافی که پروژه‌های عمرانی را شروع کردیم، دست پیدا نکردیم.»
وی می‌افزاید: «مسئله این است که در دهه اخیر هیچ پروژه مشخص اقتصادی در مرکز و شهرهای مرزهای استان سیستان و بلوچستان، صورت نگرفته است. باید در نظر داشته باشیم که مشکلات اقتصادی و معیشتی مردم از پتانسیل‌های بسیار بالایی برخوردار است که تبدیل به مشکلات امنیتی می‌شود و با توجه به اهمیتی که این منطقه از نظر استراتژیک برای ایران دارد، می‌طلبد که توسعه پایدار را مدنظر قرار دهیم و مسائل فرهنگی مردم (که به دغدغه‌های بحق و مثبتی است) را مدنظر قرار دهیم و با مشارکت مردم ساماندهی کنیم و مشکلات آن را حل کنیم. تاکید می‌کنم که سرمایه‌گذاری‌های دولت در شمال و جنوب استان سیستان و بلوچستان انجام شده و عملا مرکز استان که دارای سابقه تمدن عمیقی است مغفول واقع شده و در برنامه‌های توسعه‌ای دولت در دو دهه اخیر دیده نشده است. جایی که به آن مکران می‌گوییم (شامل ایرانشهر، سراوان، سرباز و...) از برنامه‌های توسعه‌ای بهره‌ای نبرده‌اند. با این اوصاف به نظر می‌رسد برنامه‌های توسعه‌ای باید با وجه عدالت در این خطه عملیاتی شود.
امنیت منطقه در خطر است
دکتر حسینعلی شهریاری، نماینده زاهدان نیز شرایط استان را تشریح کرده و می‌گوید: «مردم استان به ویژه مردم شمال استان سیستان و بلوچستان بیشتر کوچ می‌کنند و این واقعیتی است که چند سال اتفاق افتاده و مردم بیشتر استان خراسان و مشهد مقدس و نزدیکی به امام رضا (ع) انتخاب می‌کنند. متاسفانه مشکلات استان بسیار زیاد است و توفان‌های شنی که سال‌های سال در این استان وجود دارد و در واقع حدود 200 تا 250روز تداوم دارد.»
وی با اشاره به این که دولت‌ها هم تاکنون به فکر نبودند که این مشکلات را حل کنند، می‌افزاید: «این رویه نه به دولت کنونی بلکه در تمام دولت‌ها وجود داشته است. با وجود گرمایی که در استان وجود دارد باد به تنهایی خوب است اما وقتی با شن و گرد و خاک همراه می‌شود، زندگی مردم را با مشکل روبه‌رو می‌کند. راه‌حل هم دارد برای این که بتوان وضعیت استان را کنترل کرد. برای تثبیت شن‌های روان کار جدی انجام نشده و از وقتی دریاچه هامون خشک شده مشکلات زیست محیطی مردم بیشتر شده است. برای احیای دریاچه هامون هم به جز لبخندزدن و شعار دادن کار دیگری انجام ندادند و وجود آب در دریاچه هامون باعث می‌شود که هوای استان تثبیت شود و از این شدت طوفان‌های شن می‌کاهد.»
دکتر شهریاری در آخر با اشاره به این که حضور مردم استان سیستان و بلوچستان بخشی از امنیت این خطه را تامین می‌کند، تاکید می‌کند:«فکر می‌کنم اگر این روند ادامه پیدا کند چند سال دیگر دولت باید برای امنیت این منطقه صدها میلیارد پول هزینه کند. وقتی منطقه‌ای خالی از سکنه شود مجبورند ازنیروهای نظامی و امنیتی برای کنترل امنیت استفاده کنند.»
