1.
رسول خدا(ص): «مَنْ رَای منکم مُنکراً فَلیُغَیِّرهُ بِیَدِهِ، فَاِن لَم یستَطِع فَبِلِسانِهِ، فإن لم یستطع فَبِقَلبِهِ وذلکَ أضعَفُ الایمانِ؛ هر یک از شما منکری را دید، باید با دست خود آن را تغییر دهد. اگر نتوانست، با زبانش تغییر دهد (و اعتراض کند) و باز اگر نتوانست، در قلبش آن را انکار کند و این ضعیف ترین مرحله ایمان است».[9]
2. پیامبر اکرم(ص): «نَصرُ الْمَظُلومِ والأمْر بالمعروُفِ والنَّهیُ عَنِ الْمُنْکَرِ جهادٌ؛ یاری رساندن به ستمدیده و امر به معروف و نهی از منکر جهاد در راه خداست».[10]
3. پیامبر اکرم(ص): «مَنْ أمَرَ بمعروفٍ فَلیَکُن أمرُهُ ذلکَ بِمَعروفِ؛ کسی که امر به معروف می کند، باید این کار را با شیوه خوبی انجام دهد».[11]
4. امام علی(ع): «مَنْ تَرَکَ إنکارَ المُنْکَرِ بِقَلبِهِ وِیدِهِ وَلِسانِهِ فَحُوَ مَیِّتٌ بین الأحیاء؛ آن که منکر را با قلب و دست و زبانش انکار نکند، مرده ای است میان زندگان».[12]
5. امام علی(ع): «قِوامُ الشریعَةِ الامرُ بالمعروفِ، والنَّهیُ عَنِ المُنکَرِ، واقامَةُ الحدود؛ پایندگی شریعت به امر به معروف و نهی از منکر و بر پا داشتن حدود [الهی] است.[13]
6. امام علی(ع): «الراضی بفعلِ قوم کالّداخِلِ فِیه مَعَهُم؛ هر که به کردار عده ای راضی باشد، مانند کسی است که همراه آنان، آن کار را انجام داده باشد».[14]
7. امام علی(ع): «إنَّ الأمرَ بِالمَعروفِ والنَّهیِ عن المُنکر لَمْ یُقَرَّبا أجَلاً ولم یقطعا رزقاً؛ امر به معروف و نهی از منکر، اجل کسی را نزدیک نکرده و روزی کسی را نبریده است».[15]
8 . امام علی(ع): «وما اعمال البرِّ کُلِّها والجهاد فی سبیل اللهِ عِند الامر بالمعروف والنهی المُنکر اِلّا کَنَفْثَةٍ فی بحرٍ لُجِّیٍّ؛ همه اعمال خوب از جمله جهاد در راه خدا در برابر امر به معروف و نهی از منکر مانند قطره ای است در برابر دریای بسیار موّاج».[16]
9. حضرت فاطمه(س): «فَرَضَ اللهُ الامرَ بالمعروف مُصلَحَة للعامَّةِ؛ خداوند امر به معروف را برای اصلاح مردم قرار داد».[17]
10. امام باقر(ع): «اِنَّ الامرَ بالمعروفِ و النَّهیَ عن المنکَرِ سَبیلُ الانبیاءِ ومِنهاجُ الصُّلَحاءِ؛ امر به معروف و نهی از منکر راه پیامبران است و شیوه نیکوکاران».[18]
11. امام باقر(ع): «بِئسَ الْقَوْمُ قَوْمٌ یَعیبونَ الاَمْرَ بالمعروفِ والنَّهیَ عَنِ الْمُنْکَرِ؛ بد مردمی هستند آن مردمی که امر به معروف و نهی از منکر را عیب و نقص می دانند».[19]
12. امام صادق(ع): «حَسب المؤمِنِ عِزّاً إذ رأی مُنکَراً أن یَعلَمَ اللهُ عَزَّوَجلَّ مِن قَلبِهِ إنکارَهُ؛ برای عزت مؤمن همین کافی است که هرگاه منکری را ببیند خداوند عزوجل بداند که در دل آن را انکار می کند».[20]
13. امام صادق(ع): «وَیلٌ لِمَن یأمُرُ بالمُنکرِ ویَنهی عَنِ المعروف؛ وای بر آن که به منکر امر و از معروف نهی کند».[21]