هنوز تالار وحدت جمعیتی که برای بدرقه‌ی «داوود رشیدی» آمده بودند را از یاد نبرده که بار دیگر شاهد خداحافظی با یکی دیگر از اهالی هنر بود. امروز، شنبه 20 شهریور 1395، بزرگی دیگر این بار از بزرگان موسیقی، از مقابل تالار وحدت راهی خانه‌ی ابدی خود شد. «فرهنگ شریف»، استاد تار ایران روز چهارشنبه 17 شهریور چهره در نقاب خاک کشید و امروز از مقابل تالار وحدت با عاشقان فرهنگ و ادب وداع گفت تا در کنار داوود رشیدی بیارامد. با گزارش و تصاویر اختصاصی بنیتا همراه باشید.
حدود ساعت 9 صبح جمعیت عظیمی گرد آمده بودند. از هر قشری بودند و همه عاشق موسیقی.
کم‌کم دوستان نزدیک و بستگان شریف و اهالی موسیقی گرد آمدند. همسر شریف و برادرش «هوشنگ شریف» که اشک‌ریزان حاضر بود. موسیقی‌دانان و موسیقی نواران. استاد «ایرج خواجه امیری» نیز آمده بود. «حمیدرضا نوربخش»، مدیرعامل خانه‌ی موسیقی هم حاضر بود. قبل از آغاز مراسم در محوطه‌ی تالار وحدت، نوای تار استاد شریف که از بلندگوها پخش می‌شد، ایستادن زیر آفتاب را آسوده می‌کرد. مراسم آغاز شد. ابتدا مجری مراسم و نیز مدیرعامل بنیاد آفرینش‌های هنری نیاوران «عباس سجادی» پشت میکروفون ایستاد و غم از دست دادن شرف را به خانواده و دوستان و دوستداران فرهنگ شریف و موسیقی‌اش تسلیت گفت.
استاد ایرج از کسانی که با شریف از کودکی تا به امروز دوست و همکار بود پشت میکروفون ایستاد.
او در سخنان کوتاهی از کودکی و جوانی دوستش گفت: : «ما از بچگی همکلاس بودیم و هرجا می‌رفتیم باهم بودیم. در برنامه «گل‌ها» نیز با آقای شریف بودیم. روحش شاد، امیدوارم همه بستگانش، بخصوص برادرش هوشنگ شریف سلامت باشند.»
«حمیدرضا نوربخش» دیگر فردی بود که سخن گفت: «فرهنگ شریف، نوازنده‌ای چیره‌دست و مردی صادق، شریف و راستین بود. ما حالا نمی‌خواهیم باور کنیم که او را از دست داده‌ایم. شریف مردی بود که در بیش از شش دهه از عمر شریف خود، به هنر این مملکت خدمت کرد. کسی که از نوجوانی نبوغش در هنر آشکار شد و توانست در کنار بزرگان آن دوره هنرنمایی کند. کیست که با نوای آسمانی او به فضای لایتناهی پر نکشیده باشد.»
او از ضعف جسمانی شریف که باعث شده بود در چند سال اخیر موسیقی دوستان از پنجه‌های سحرآمیز او محروم بودند، ابراز تأسف کرد.
مدیرعامل خانه موسیقی در پایان اظهار کرد: «نام فرهنگ شریف در موسیقی ایران جاودانه خواهد بود. من لازم می‌دانم از دو مرد قلندر در این مراسم یاد کنم، زیرا آن‌ها عزیزترین کسانی بودند که به‌جز همسرش، در کنار او بودند؛ یکی آقای ارژنگ، مرد نازنینی که سال‌ها در کنار فرهنگ شریف بود و صادقانه به او خدمت کرد و دیگری پهلوان حسین عبدالعلی که سال‌هاست اهالی هنر او را می‌شناسند.»
«منصوره رضایی» همسر فرهنگ شریف روی سن رفت تا از همسرش بگوید. او که کمی شاعرانه و ادبی سخن می‌گفت، این‌گونه آغاز کرد: «درود به تمام یاران عاشقان، همراهانی که از کوچکی با مضراب شریف زندگی کردند و همراه او نواختند. درود به همه هنرمندان و بزرگوارانی که هستند و تکرار نشدنی‌اند. من فقط می‌توانم از حسم بگویم، چون دل سخن می‌گوید و حس، آن را همراهی می‌کند. من فقط می‌توانم از دقایق آخر زندگی شریف بگویم، زیرا من به نیابت از شما افتخار داشتم که در کنارش باشم و سعی کردم نگاهم به او، نه از نگاه یک همسر، بلکه از نگاه یک هنردوست باشد و همیشه از این دریچه‌ای که او «فرهنگ شریف» است نگاهش می‌کردم و شاید در ذهنم تکرار می‌شد که به گمانم همسر او نیز هستم.»
رضایی این‌طور ادامه داد: «همیشه سعی می‌کردم، جایگاه او را که شاید دیگر مضرابش به گوش نرسد، بنگرم که مبادا به ساحت بزرگوار او خدشه‌ای وارد شود. امیدوارم در این رسالت، نقش خودم را به‌عنوان یک همسر ایفا کرده باشم.»
همسر فرهنگ شریف در پایان گفت: « تنها سپاس و بسی سپاس. حضور همه ما امروز تسلی‌بخش است، من به شما تسلیت می‌گویم و شما به هم، اما استاد شریف تو در قلب‌ها و در ریشه موسیقی ایران هستی. تو و تمام دیگر هنرمندانی که در حوزه موسیقی هستند، فرهنگ موسیقی ایران را ساختی.»
«داریوش پیرنیاکان» نوازنده تار و سه‌تار نیز سخنانش را با خواندن چند بیت شعر آغاز کرد و گفت: «برایم سخت است که درباره استاد بزرگواری مانند شریف صحبت کنم. علاقه قلبی خاصی به او داشته‌ام و دارم و او نیز به من لطف داشته است. اگر بخواهم درباره هنر شریف صحبت کنم، مثل این می‌ماند که آفتاب را تعریف کنم. آفتاب همیشه می‌تابد و خودش را نشان می‌دهد.»
او سخنانش را با نقل خاطره‌ای از فرهنگ شریف ادامه داد: «یک روز مصاحبه تصویری داشتم و در آن گفتم، تنها چیزی که می‌توانم درباره شخصیت شریف بگویم، این است که نام با مسمایی دارد و به تمام معنی شریف است. سال‌های سال، به خدمت او می‌رسیدم و هر بار که خاطراتش را تعریف می‌کرد، ندیدم کلمه‌ای پشت سر کسی حرف بزند و این، یکی از اخلاق پسندیده این هنرمند بود.»
پیرنیاکان افزود: «می‌توان درباره فرهنگ شریف و آثارش کتاب‌ها و مقاله‌های بسیاری نوشت. استفاده از امکانات صدای ساز، یکی از ابداعات او بود. فرهنگ شریف، شریف بود، شریف زیست و شریف از دنیا رفت، باید سعی کنیم رفتار او را سرلوحه زندگی خود قرار دهیم.»
«قاسم رفعتی»، دیگر داغدار شریف بود که پشت میکروفون ایستاد و قطعه‌ای را برای استاد مرثیه‌خوانی کرد.
«علی مرادخانی» معاون امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز در جمع حاضر بود اما به دلیل گرمی هوا صحبتی نکرد و به گفتن تسلیتی بسنده کرد.
عباس سجادی مجری مراسم با این توضیح که «هوشنگ ظریف» از پیشکسوتان نوازنده تار در بستر بیماری است و از درگذشت دوستش، مطلع نیست، پیامی از طرف همسر او که برای این مراسم نوشته بود، خواند.
از کسانی در این مراسم حضور داشتند، می‌توان از «هوشنگ کامکار»، «انوشیروان روحانی»، «کیوان ساکت»، «امین‌الله رشیدی»، «احسان خواجه امیری»، «صدیق تعریف»، «محمدعلی بهمنی»، «شاهرخ نادری»، «پوری بنایی»، «داوود گنجه‌ای»، «محمد سریر»، «پری ملکی»، «داوود آزاد»، «محمد اصفهانی»، «فضل‌الله توکلی» و «عبدالحسین مختاباد» نام برد.
همچنین «بردیا صدرنوری» نماینده‌ی «محمدباقر نوبخت»، معاون رئیس‌جمهور نیز در مراسم حضور داشت.
