مشکلات افراد مسن
با افزایش سن توان بدن برای جذب ویتامین‌ها و مواد معدنی موجود در غذاها کاهش می‌یابد و به خصوص جذب موادی چون آهن، کلسیم و روی کمتر می‌شود. همچنین کمبود فولیک اسید دراین افراد مشاهده می‌شود. کمبود فولیک اسید اغلب اوقات با کمبود ویتامین C همراه است. میزان دریافت فیبر هم از دیگر مشکلات در سنین بالاست.
ویتامین‌های B2 و B6 هم از ویتامین‌هایی هستند که جذب آنها در سن بالا با مشکل روبه رو می‌شود. به علاوه، بیماری‌های مزمنی که افراد مسن به آنها دچارند و نیز کاهش توان حس چشایی و بویایی می‌تواند ترشح آنزیم‌های گوارشی را کاهش داده، فرایند هضم غذا را با مشکل رو به رو کند و از میزان جذب مواد مغذی بکاهد.
قرار نگرفتن در معرض نور خورشید
کسانی که به خاطر شرایط شغلی ، وضعیت جغرافیایی محل زندگی یا وضعیت فیزیکی خود نمی‌توانند به اندازه کافی در معرض نور خورشید قرار گیرند، از لحاظ ویتامین D دچار کمبود خواهند شد. این ویتامین برای متابولیسم کلسیم لازم است. اگر کلسیم درست متابولیزه نشده و به طور کامل جذب نشود، باعث بروز پوکی استخوان خواهد شد.
نور خورشید تولید ویتامین D در پوست را تسریع می‌کند. هوای ابری، هوای آلوده، لباس، پرده‌ها و پنجره‌های معمولی می‌توانند جلوی دریافت نور خورشید را بگیرند. حداکثر میزان دریافت مکمل ویتامین D در روز 400 واحد بین‌المللی است.
شرایط فردی
نیاز هر فرد به ویتامین‌ها و مواد معدنی در زمان‌های مختلف با توجه به شرایطی که در آن قرار می‌گیرد، متفاوت است. ممکن است شخصی به خاطر نوع کاری که در یک بازه زمانی خاص انجام می‌دهد، بیش از هر زمان دیگری به پروتئین یا ویتامین D احتیاج داشته باشد.
مثلا اگر درمنطقه‌ای کار می‌کند که اکثر اوقات هوا ابری است، بیش از کسی که در کویر کار می‌کند به مکمل ویتامین D احتیاج دارد. این تغییرات و نوسان‌ها به خصوص در افرادی که کارهای فیزیکی انجام می‌دهند، بیشتر پیش می‌آید.
ورزش
ورزشکاران، به خصوص قهرمانان حرفه‌ای، مقدار زیادی غذا می‌خورند و تحت فشار عصبی زیادی هم قرار دارند. این عوامل نیاز آنها به ویتامین‌های گروه B، ویتامین C و به خصوص آهن را افزایش می‌دهند.
همان‌طور که دیدید، عوامل و شرایط سنی، محیطی، شغلی، فیزیکی و روانی گوناگونی هستند که نیاز ما به مصرف مکمل‌ها را تعیین می‌کنند. بدیهی است هیچ کس همه این شرایط را با هم تجربه نمی‌کند و هرکس باید بنا به شرایط شخصی خودش مکمل مناسب را مصرف نماید.
به هر حال فراموش نکنید این شما نیستید که می‌توانید برای خود مکمل تجویز کنید. این کار فقط به عهده متخصص است.
چه بسا شما رژیم غذایی مناسبی دارید که همه نیازهای بدنتان را تامین می‌کند، ولی چون همه جا صحبت از مکمل‌هاست، حس می‌کنید شما هم به مصرف مکمل‌های ویتامینی احتیاج دارید و اینجاست که با دریافت ویتامین اضافی بدنتان در معرض خطر عوارض ناشی از وجود بیش از حد ویتامین‌ها قرار می‌گیرد؛ چرا که مقادیر بیش از حد ویتامین‌ها هم مانند کمبود آنها سلامتی را به خطر می‌اندازد.
عکس این ماجرا هم وجود دارد؛ یعنی شما ممکن است فکر کنید رژیم غذایی مناسبی دارید که همه نیازهای بدنتان را تامین می‌کند، ولی در واقع به دلایل گوناگون مانند روش‌‌های غلط نگهداری و پخت غذا بدنتان ویتامین‌ها و مواد معدنی لازم را دریافت نمی‌کند.
ممکن است شما علایم گوناگونی داشته باشید که در ظاهر علت آنها معلوم نیست، ولی با مراجعه به متخصص در‌یابید که بدنتان کمبود ویتامین دارد. در این شرایط، با تجویز مکمل مناسب و دوز درمانی صحیح می‌تواند به شما کمک کند.
همچنین دقت کنید که مکمل تجویز شده توسط پزشک را درست مطابق دستور او مصرف کرده و از مصرف بیش از اندازه یا قطع خودسرانه یا کاهش دوز آن بپرهیزید.
اگر با مصرف مکمل دچار عوارض ناخوشایندی شدید به جای قطع آن به متخصص مراجعه کنید و چاره کار را از او بخواهید.
برای خواندن بخش اول- بررسی لزوم مصرف مکمل‌ها- اینجا کلیک کنید.
برای خواندن بخش دوم- بررسی لزوم مصرف مکمل‌ها- اینجا کلیک کنید.