نعمت

حضرت علی (ع) در اولین خطبه نهج البلاغه پس از اشاره به خلقت آدم می فرماید: ثمره وساوس شیطانی, نادیده گرفتن حق تعالی به وسیله بچه های آدم بود به طوری که خدا را رها ساخته و شریک هایی برای او تراشیدند و آن ها را پرستیدند و تعهدات خود را با خدا شکستند

.چون به دعا آغاز می کرد نخست خدای عز و جل را با چنین عبارتهای حمد و ثنا می گفت

.دعای آن حضرت است در طلب بخشش و تضرع در طلب عفو از عیبهای خود.

یکی از شیوه های قرآن برای آشناکردن مردم باخدا، بر شمردن نعمت های الهی است. قرآن می کوشد وجدان های خفته را بیدار کند و مردم گریزپای را با خدایشان انس و آشتی دهد.

در دعای پیشین گفتیم که خداوند حکومتی بی نظیر به سلیمان داد. گرچه بسیاری از مردم آن گاه که به قدرت و ثروت می رسند خداوندی را که صاحب نعمت است فراموش می کنند، اما سلیمان هرگاه به نعمت های مادی و معنوی که خداوند به او و پیش تر به پدرش حضرت داود داده بود نظر می افکند، می گفت: این از فضل و کرامت خدای من است

«الحمد لله رب العالمین و الصلاة و السلام علی رسول الله و علی آله الائمة المعصومین ».

بسم الله الرحمن الرحیم الحمد لله رب العالمین خالق الخلائق اجمعین و باعث النفوس لیوم الدین و الصلاه و السلام علی خاتم النبیین و شفیع المذنبین و رحمه للعالمین ابی القاسم محمد و علی اهل بیته الطیبین الطاهرین المعصومین،

بسم الله الرحمن الرحیم الحمد لله رب العالمین خالق الخلائق اجمعین و باعث النفوس لیوم الدین و الصلاه و السلام علی خاتم النبیین و شفیع المذنبین و رحمه للعالمین ابی القاسم محمد و علی اهل بیته الطیبین الطاهرین المعصومین،

این جمله بطوری که از سیاق بر می آید به منزله استثنائی از ما قبل است و این خود دلیل است بر اینکه همانطور که گفتیم در سپاه اسلام در جنگ احد بعضی بوده اند که نه دچار آن انقلاب شدند، و نه عملی کردند که از انقلاب درونیشان خبر دهد، و این عده شکرگزارانند