اکثر تیم‌های حاضر در مسابقات فرمول یک موافق هستند که بازگشت سیستم تعلیق اکتیو (فعال)، آسان‌ترین راه برای حل مشکل پیچیدگی‌های قانونی سیستم‌های تعلیق است. سیستم تعلیق اکتیو نوعی تعلیق است که حرکات عمودی چرخ‌ها نسبت به شاسی یا بدنه‌ی خودرو را کنترل می‌کند. درحالی‌که سیستم تعلیق انفعالی (passive) تابعی از سطح جاده و ضربات آن است.
معرفی مجدد سیستم تعلیق فعال یکی از چهار موضوعی است که تحت بررسی فدراسیون جهانی اتومبیلرانی برای مسابقات فرمول یک در فصل 2018 قرار دارد. این فدراسیون کار بررسی این قوانین را از 27 فوریه امسال در شهر بارسلون آغاز کرده است.
در حال حاضر چهار گزینه، که یکی از آن‌ها بازگشت مجدد سیستم تعلیق فعال است، مجدداً در دستور کار قرار گرفته‌اند. بررسی بازگشت این سیستم تعلیق برای اولین بار پس از کنار گذاشتن آن پیش از فصل 1994 صورت خواهد گرفت.
با توجه به مقیاس این تغییر، اگر این تصمیم از سوی تیم‌ها و فدراسیون جهانی پذیرفته شود، چنین قانونی تا ابتدای فصل 2018 عملی نخواهد شد. پیشنهاد استفاده از سیستم تعلیق فعال نیازمند استانداردسازی قطعات متحرک به‌منظور کاهش هزینه‌های فنی شرکا در مسابقات است.
به‌علاوه، سیستم تعلیق فعال مسابقات فرمول یک را از نظر تکنولوژیکی وارد قرن بیست و یکم می‌کند. در صورت تأیید این سیستم، تعلیق فعال ارائه‌شده توسط مرسدس در سال 2014 می‌تواند سرآغاز خوبی برای تعریف یک سیستم چهار کاناله باشد. سیستمی که به تیم‌ها اجازه می‌دهد تعلیق و فنربندی خودروهای خود را به شکل الکترونیکی کنترل کنند.
گزینه‌ی دوم، تشدید نظارت‌های مربوط به سیستم تعلیق به‌منظور جلوگیری از طراحی سیستم‌های انفعالی (Passive) برای تأثیر بر یک پلتفرم آیرودینامیک است. این ایده بر اساس طرح پیشنهادی فراری برای تفسیر تصمیم اولیه‌ی ممنوع کردن سیستم تعلیق فعال و نیازمند یک تغییر در جمله‌بندی قانون 3.14 از نظارت‌های فنی است که بر اثرات آیرودینامیکی نظارت دارد.
گزینه‌ی سوم به معافیت سیستم‌های تعلیق از نظارت‌های فنی مرتبط با عملکرد آیرودینامیکی می‌پردازد. این ایده طراحی سیستم‌های تعلیق انفعالی برای کنترل پلتفرم آیرودینامیک را ممکن می‌سازد، هرچند این قوانین مانع از بازگشت برخی از سیستم‌های تعلیق نظیر سیستم تعلیق جلو و عقب به‌هم‌پیوسته (FRIC) به مسابقات می‌شود.
درحالی‌که این موضوعات ابهامات موجود بر سر قانونی بودن برخی از سیستم‌های تعلیق را برطرف می‌کند، همچنان نگرانی‌هایی نسبت به قیمت بالای آن‌ها وجود دارد.
گزینه‌ی نهایی، حفظ قوانین کنونی مسابقات فرمول یک است؛ اما فدراسیون جهانی اتومبیلرانی به دنبال بررسی بیشتر قوانین به‌منظور اطمینان از مطلوبیت برگزاری مسابقات است و تیم‌ها نیازمند ارائه‌ی مستندات خود در رابطه با طرح‌های سیستم تعلیق خود هستند. گزینه‌ی چهارم که بخش اعظم این بحث‌های ناتمام است، تفسیر در قوانین امسال و تغییرات گسترده‌تر در فصل 2018 را در بر می‌گیرد.
دیدگاه کارشناسان
بد نیست نظر یکی از کارشناسان در این حوزه را نیز جویا شویم. گری اندرسون، مشاور فنی تیم‌های فرمول یک، می‌گوید:
من در درجه‌ی اول مخالف هر چیزی هستم که از دید بیننده، یک فناوری مخفی باشد. این موضوع تنها به پیچیدگی‌های موجود می‌افزاید و با توجه به اینکه هر تیم می‌تواند نسبت به دیگری در بحث تعلیق بهتر عمل کند، بار دیگر نقش راننده در این مسابقات کمرنگ‌تر می‌شود.
اگر شما یک سیستم تعلیق فعال، از نوع ساده یا پیچیده داشته باشید، درنتیجه خط ترمز شما کاهش و کشش خودروی شما بهبود می‌یابد. هیچ‌کدام از این موارد به زیبایی مسابقات کمکی نمیکند و بار دیگر اتکا به مهارت‌های رانندگان کمتر و کمتر می‌شود.
سیستم تعلیق فعال، روشی برای بهینه‌سازی پلتفرم آیرودینامیک است. این سیستم می‌تواند در خودروهای مفهومی به کار برده شود و از نگاه فنی به‌مراتب پیچیده‌تر از ساخت یک سیستم تعلیق با قابلیت تغییر ارتفاع است.
