اقتصادآنلاین - فائزه مومنی؛ ماجرا از آن جا آغاز شد که اهالی شمیرانات برای جلوگیری از تخریب باغی در محله‌شان و تبدیل آن به یک برج 10 تا 12طبقه، 135بار نامه به دستگاه‌های مختلف زدند و گفتند: «ای مسئولان شهری دریابید باغ اربابی را».
برای رسیدن به باغ باید از خیابان فرشته، به سمت خیابان دکتر حسابی حرکت کنید. باغ محله فرشته یا همان باغ اربابی دیوارهای کوتاهی دارد و اگر سرتان را کمی نزدیک دیوار ببرید درختان خشکیده و گاه سبز را از داخل آن می‌بینید. بیش از 30سال می‌شود که باغ رها شده است. اهالی خیابان فرشته، آبیاری درختان باغ را به‌صورت داوطلبانه و مشارکتی حتی بعد از آن که مالک باغ جوهای آب را با قیر بست با شلنگ و تانکر آب انجام می‌دادند.
حساسیت اهالی به حیات این باغ باعث شد که پرونده به صحن شورای چهارم هم برود اما از آن موقع تاکنون با توجه به اینکه شهرداری هیچ اقدام مقابله‌ای برای حفظ این باغ انجام نداده است، هرلحظه بیم نابودی کامل آن و تبدیل به یک غول سیمانی می‌رود.
ماجرا چه بود؟
گفته می‌شود مالک باغ اربابی، بنیاد مستضعفان است. بعد از اینکه بنیاد مجوز ساخت برج_باغ را در باغ فرشته گرفت، سازمان بوستان‌ها و فضای سبز شهر تهران رای به باغ بودن این ملک و وجود 292اصله درخت در آن را داد و تاکید کرد که نباید تا تعیین تکلیف شدن این پرونده در مراجع قضایی هیچ گونه ساخت و سازی در این باغ صورت گیرد.
شهرداری منطقه1 اما در یک اقدام تعجب برانگیز بعد از درج گزارشی غیرواقع مبنی بر اینکه هیچ‌گونه درختی در این ملک وجود ندارد پروانه ساخت را تمدید کرد و اجازه ساخت را به مالک داد.
برخی از درختان باغ قطع شد. اما مالک هیچ گاه زیربار تخلف خود نرفت و عنوان کرد که«ما هیچ درختی را در باغ الهیه قطع نکردیم. در الهیه یک زمین 4000 متری داریم که U شکل و بخشی از آن در طرح است. ما با رعایت همه مقررات از شهرداری پروانه ساخت گرفته‌ایم. 292درخت باید آنجا باقی بماند که از این‌ها 30 درخت شکسته بوده است. موظف هستیم که این درخت‌ها را بکاریم و 292 درخت سالم تحویل دهیم. به هیچ وجه در باغ الهیه درختی را قطع نکردیم. اگر درختی قطع کردیم، خشکیده بوده است»!
تاریخچه باغ اربابی
می‌گویند حدود 100سال از قدمت باغ می‌گذرد. قبل از دهه 40 دو طایفه قدیمی شمیران به نام‌های زاهدی و اربابی در محله زندگی می‌کردند که باغ موجود بخشی از زمین‌های طایفه زاهدی‌ها به‌شمار می‌رفت. آن زمان اطراف پر از زمین‌های کشاورزی، فضای سبز و باغ‌های وسیع بود که امروز فقط همین تکه باغ 4000 متری از آن‌ها باقی مانده است. بعدها در دهه 40 یکی از رجال حکومت وقت، باغ را خریداری کرد. آن زمان باغ دارای حدود 400 اصله درخت و یک درب چوبی و دیوارهای کاهگلی بود. در دهه 60 باغ مصادره و به مالکیت ارگان دولتی در آمد.
نصب داربست برای کور کردن دید اهالی
بر اساس گزارش‌های میدانی خبرنگار اقتصادآنلاین در اقدامی بحث برانگیز، داربستی به طول 40متر و به ارتفاع تقریبی 6طبقه (به قصد کشیدن پرده‌ای بین دیدگان اهالی و درختان باغ)، در محل نصب شده است. این داربست، براساس پروانه صادره، در محل احداث بنا و گودبرداری نصب شده است و با شروع عملیات ساختمانی، باید جمع‌آوری شود و هیچ توجیهی برای ابقای آن وجود نخواهد داشت، مگر کور کردن دید همسایگان مجاور.
همان طور که در نامه اهالی به شهرداری نیز آمده است: "با نصب این داربست و کشیدن پرده احتمالی روی آن، امکان رویت باغ توسط همسایگان از بین رفته و مالک در ادامه فعالیت خود، به‌دور از چشم همسایگان، به عمل از بین بردن درختان این باغ به طرق مختلف اقدام خواهد کرد؛ چرا که در محل احداث بنا تعداد بسیار زیادی درخت زنده و سرسبز وجود دارند که مالک بدون از بین بردن آن‌ها قادر به ادامه ساخت و ساز نخواهد بود. اگر هم بیان کند که قصد جابه‌جایی آن‌ها را دارد، بفرمایند که چرا به‌دور از چشم اهالی، به‌صورت مخفیانه و با به خطر انداختن ایمنی اهالی شمالی، این اقدام باید انجام شود؟! نصب این داربست علاوه بر اینکه امنیت اهالی را به خطر انداخته، محلی برای ورود احتمالی دزدان و اشرار به محل زندگی همسایگان مجاور شده است که چنانچه در این راستا مشکلی صورت پذیرد، شهرداری به دلیل اهمال‌کاری، باید جوابگو باشد."
