سال 92 که بیمه و طرح تحول سلامت وارد چرخه درمانی و بیمه‌های پایه کشور شد، علاوه بر اینکه سهم بیمار در پرداخت فرانشیز بیمارستان‌ها به 10 درصد رسید و حق پرداختی بیمه هم برای مردم تقریبا صفر شد، یک مزیت بزرگ دیگر هم داشت که مردم را از دردسر خلاص می‌کرد.
به گزارش به نقل از جهان صنعت ،در بیمه سلامت رفت و آمد مردم به خارج از بیمارستان برای تهیه لوازم و ابزار درمانی و دارویی متوقف شد و قرار بر این بود که از آن تاریخ به بعد بیمارستان‌های دولتی با هزینه خودشان وسایل مورد نیاز جراحی و پزشکی بیماران را تهیه کنند و بیمار با سختی به دنبال دارو و ابزار درمانی ندود.
حالا 4 سال از اجرای طرح تحول سلامت و ارائه بیمه سلامت به مردم گذشته و 11 میلیون نفر تحت پوشش این بیمه قرار گرفته‌اند، اما همه اتفاقات پیش از آن، در حال بازگشت است.
از انتهای سال 96 بود که کم‌کم تعدادی از کسانی که به صورت رایگان تحت پوشش بیمه سلامت بودند را از این بیمه خارج کرده و آنها را تحت پوشش بیمه سلامت ایرانیان قرار دادند و استدلال معاونت پزشکی وزارت بهداشت این بود که چرا کسانی که استطاعت دارند نباید هیچ پولی برای بیمه بدهند؟ هزینه‌های دولت بسیار بالاست و توان پرداخت این میزان بیمه‌شونده را ندارد. بر این اساس قرار شد سالیانه 250 هزار تومان از این بیماران دریافت کنند.
مساله اینجاست اگر ظرفیت و توان پرداخت هزینه‌های درمانی این تعداد بیمه‌شونده را نداشتند به چه دلیل وزارت بهداشت 11 میلیون نفر را تحت پوشش بیمه سلامت قرار داد؟ از آن سو تغییرات دیگری به تازگی و طی چهار، پنج ماه پیش از شروع تحریم‌های آمریکا در حال رخ دادن در سیستم درمانی کشور است.
بیمارستان‌های دولتی بار دیگر مردم را برای خرید تجهیزات پزشکی و دارو به بیرون می‌فرستند. این مساله به تازگی آغاز شده و در بیمارستان‌های دولتی رواج پیدا کرده و تاکنون کسی هم پاسخگوی آن نبوده است. دشواری و آواره شدن بیماران در داروخانه‌های مختلف برای تامین تجهیزات مورد نیاز بیمارستان، امری بسیار آزاردهنده و بر خلاف حقوق بیمار است.
اینکه فردی را در وضعیت وخیم برای پیدا کردن سرنگ بیوپسی یا برای پیدا کردن تجهیزات جراحی‌اش یا دارویی خاص از این طرف شهر به آن طرف شهر بکشانیم، امری بود که وزارت بهداشت دولت روحانی جلوی آن را گرفت و بیمارستان‌های دولتی را موظف کرد که خودشان همه چیز را تامین و دشواری بیمار را کم کنند.
در واقع همه تجهیزات مورد نیاز کلینیکی و جراحی و دارویی بیمار باید در بیمارستان موجود باشد و بیمار از پس بیمارستان‌های شلوغ دولتی و روزها و هفته‌ها در نوبت ماندن، فقط برود درمانش را انجام دهد، نه اینکه پس از هفته‌ها معطلی، در تاریخ موعد انجام جراحی یا اقدام کلینیکی و آزمایشگاهی، تازه او را به داروخانه بفرستیم تا وسیله یک بار مصرف مورد نیاز خود را تهیه کند و چنانچه نتواند آن وسیله را پیدا کند، اقدام مورد نیاز پزشکی‌اش همین‌طور عقب می‌افتد و این برای سلامتی فرد خطرناک است و ممکن است بیماری او را تشدید کند.
در این میان بیماران به دنبال تجهیزات پزشکی مورد نیاز خود می‌روند و گاهی وسایل مورد نیاز بیمارستان را پیدا نمی‌کنند. مثلا یک سرنگ ساده تکه‌برداری و نمونه‌برداری به سختی یافت می‌شود. هنوز تحریم‌ها آغاز نشده برخی اقلام پزشکی و درمانی و تعداد زیادی از داروها نایاب و کمیاب یا احتکار شده‌اند و بیماران علاوه بر رنج بیماری و دشواری خرید و پیدا کردن تجهیزات مورد نیاز بیماری‌شان، باید کلاشی و خودتحریمی و سوءاستفاده از جان‌شان را از سوی برخی تولیدکنندگان و داروخانه‌ها هم به دردهای خود اضافه کنند.
یکی از بیمارانی که در بیمارستان دولتی طالقانی تهران نمونه‌برداری از مغز استخوان انجام داده است به «جهان صنعت» عنوان کرد: «پس از پروسه‌ای دو هفته‌ای سرانجام نوبت به ما رسید. پرستار درمانگاه آنکولوژی ما را برای تهیه سرنگ و سوزن و شلنگ مورد نیاز بیوپسی به بیرون از بیمارستان فرستاد و گفت: باید خودتان تهیه کنید. سرنگ را به سختی پیدا کردیم و بیشتر از صد هزار تومان فقط پول این اقلام را دادیم.
او در ادامه گلایه خود عنوان می‌کند: ما آمده‌ایم بیمارستان دولتی و بیمه داریم که این همه هزینه پرداخت نکنیم. اگر این همه هزینه اضافی داشتیم که به بیمارستان خصوصی می‌رفتیم و این همه کارمان را به تاخیر نمی‌انداختیم و در نوبت برای انجام نمونه‌برداری در بیمارستان دولتی نمی‌ماندیم. این تازه خرید اقلام است. خود هزینه نمونه‌برداری هم جداگانه توسط بیمارستان محاسبه می‌شود.»
از آن سو دکتر دهقان آنکولوژیست در خصوص اینکه به چه دلیل بار دیگر هزینه تجهیزات از مردم گرفته می‌شود و آیا این روندی باب شده در بیمارستان‌های دولتی است، می‌گوید: «تنها دلیل آن این است که وزارت بهداشت بی‌پول شده است که حالا هزینه‌ای را که طی طرح تحول سلامت برعهده بیمارستان‌ها بود، از مردم دریافت می‌کند و بار دیگر آنها را برای تهیه تجهیزات و داروهای مورد نیازشان به خارج از بیمارستان می‌فرستد. در واقع مسوولیت تهیه اقلام و وسیله مورد نیاز کلینیکی و... بردوش مردم گذاشته شده است».
او تاکید می‌کند: برخی وسایل پزشکی، کاملا بدون ضرر قابل استریل شدن هستند و با ضدعفونی شدن مجددا قابل مصرف می‌شوند و همه میکروب‌ها و باکتری‌های آنها از بین می‌رود. این اقدام، هزینه مردم را هم پایین می‌آورد چون وسایل یک بار مصرف هزینه بسیار بالایی دارند و مردم هم ناچارند اقلام یک بار مصرف برای بیماری خود تهیه کنند و این هزینه‌ها به بیمار فشار می‌آورد.
این آنکولوژیست در پاسخ به اینکه آیا استفاده از وسایل پزشکی که دوباره استریل می‌شوند، برای بیماران دیگر مشکل عفونی یا بیماری‌های جدید ایجاد نمی‌کنند، عنوان می‌کند: خیر در ضدعفونی و استریل شدن همه باکتری‌های آنها از بین می‌رود و چند بار برای سایر بیماران قابل استفاده هستند.
پیگیر تخلف ارجاع بیماران هستیم
در همین زمینه روز گذشته مدیر کل دفتر تدوین استانداردها و خرید راهبردی خدمات سلامت سازمان بیمه سلامت ایران از پیگیری جدی این سازمان بر جلوگیری از ارجاع بیمار به خارج از بیمارستان برای تهیه دارو و لوازم مصرفی خبرداد.
به گزارش پایگاه خبری سازمان بیمه سلامت ایران، مهدی قنادی برعدم ارجاع بیماران برای تهیه لوازم مصرفی و دارو اشاره کرده و گفته: گزارش‌های دریافتی خبر از ارجاع بیمار به خارج از بیمارستان برای تهیه دارو و لوازم مصرفی دارد این در حالی است که طبق سیاست وزارت بهداشت بعد از اجرای طرح تحول سلامت، هیچ بیماری برای خرید لوازم مصرفی با هزینه شخصی خود نباید به خارج از بیمارستان ارجاع داده شود.
بنا بر تاکید او، در صورت مشاهده و گزارشی مبنی بر هرگونه ارجاع بیمار به خارج از بیمارستان سازمان بیمه سلامت این موضوع را پیگیری خواهد کرد. این بدان معناست که همین حالا وزارت بهداشت از وجود این اتفاق آگاهی دارد و می‌داند در بیمارستان‌های دولتی متصدیان و پزشکان مشغول تخلف هستند، اما هنوز اقدامی برای مقابله با این رفتار توسط دولت صورت نگرفته است چرا که توجیه بیمارستان‌ها این است که وزارت بهداشت یا بیمه‌ها پول‌های آنان را پرداخت نمی‌کنند که بتوانند برای تجهیزات و داروهای مورد نیاز بیماران به صورت رایگان اقدام کنند.
به گفته مدیرکل دفتر تدوین استانداردها و خرید راهبردی خدمات سلامت بیمه سلامت ایران، افراد در صورت تخلف بیمارستان‌ها می‌توانند موضوع را جهت پیگیری از طریق دفتر رسیدگی به شکایات، اداره نظارت، اداره کل استان‌ها و نماینده‌های ناظر مقیم بیمارستان شکایات خود را اعلام کنند. قنادی با تاکید بر اینکه این موضوع را پیگیری خواهد کرد تا شاهد چنین مواردی در بیمارستان‌ها نباشیم، بیان کرد: ضرر و زیان ناشی از ارجاع بیمار به خارج از بیمارستان در صورت‌حساب بیمارستان لحاظ خواهد شد.
حتی اگر بیمار به خدمتی نیاز داشت که در بیمارستانی موجود نبود از جمله ام آر آی، بیمار را باید در زمان بستری به محل ارجاع دهد و در صورت حساب بیمارستان لحاظ کند، به‌طوری‌که این موضوع به هیچ وجه استثنایی ندارد. این اظهارات محکم یکی از مسوولان بیمه سلامت در خصوص این تخلف است اما فقط حرف است و تا همین حالا این روند در بیمارستان‌های دولتی ادامه دارد. هزینه بیمارانی که به بیرون ارجاع داده شده و تجهیزات مورد نیازشان را با پول خودشان خریداری کرده‌اند، چه کسی پرداخت و به آن رسیدگی می‌کند؟
