به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری میزان، فرید زکریا کارشناس مسائل بین‌الملل در یادداشتی برای واشنگتن پست نوشت: ترامپ در مبارزات انتخاباتی اعلام کرد که آمریکا را از خاورمیانه بیرون خواهد کشید. اما از طرف دیگر وی خود را ادم سختگیری معرفی می‌کرد که بدنبال نشان دادن قدرت است. وی در زمان افزایش نیروهای نظامی در افغانستان گفت که شبه نظامیان باید بدانند که دیگر جای در این کشور نخواهند داشت.
در ادامه این یادداشت آمده است: اما اخیرا گزارش شده است که ترامپ دستور مذاکره مستقیم با طالبان را صادر کرده است. هر چند این راه پایان جنگ را پرسنگلاختر خواهد کرد اما انتخاب درستی بوده است.
حضور آمریکا در افغانستان نوعی استعمار جدید است
افغانستان طولانی ترین جنگ آمریکا در طول تاریخ بوده است و حضور نظامی این کشور در افغانستان قابل مقایسه با سایر کشورها که واشنگتن در آنها پایگاه نظامی دارد، نیست. حضور نظامی در کشورهای مثل ژاپن برای جلوگیری از حملات احتمالی کره شمالی است، اما در افغانستان تلاش بر این است که دولت این کشور توسط شبه نظامیان ساقط نشود که بیشتر شبیه استعمار جدید است.
فرید زکریا در ادامه نوشت: به همین دلیل دولت اوباما و بوش در نظر داشتند از افغانستان خارج شوند. اما این تصور که خود را پیروز این جنگ بداند به دلایل زیر دشوار بنظر می‌رسید: طالبان بعد از خروج نیروهای خارجی قویتر شد و دولت مرکزی کابل با خطر سقوط مواجه بود.
نکته دوم را زکریا خالی کردن عرصه برای کشورهای رقیب چون پاکستان، ایران، روسیه و چین عنوان کرد و اعتقاد دارد اگر آمریکا از افغانستان خارج بشود، این کشورهای این خلا قدرت را پر خواهند کرد.
آمریکا برای همیشه نمی‌تواند در افغانستان بماند. حضور در این کشور سیاست خارجی واشنگتن را فرسایشی کرده و هزینه زیادی که از نظر منافع ملی توجیهی ندارد هزینه خواهد شد و از سوی دیگری دولت مرکزی افغانستان را نیز به دولت وابسته تبدیل خواهد کرد.
زکریا در ادامه این یادداشت می‌نویسد اما سوال اینجاست که بهترین راهبرد خروج از افغانستان چیست؟ برنت رو بین یکی از کارشناسان برجسته آمریکا در این رابطه اعتقاد دارد که رسیدن به یک راهکار سیاسی بسیار دشوار است و نیازمند مذاکره با طالبان و کشورهای همسایه افغانستان خواهد بود.
آمریکا باید بپذیرد که باید قدرت در افغانستان تقسیم شود
واقعیتی که باید آمریکا بپذیرد این است که به طالبان در تقسیم قدرت در افغانستان سهیم باشد. برای پایان دادن به شبه نظامیانی که مدت زیادی با دولت در نبرد هستند بهترین راه این است که آنها را در یک نظم سیاسی جدید دخالت دهیم.
این کارشناس مسائل بین الملل به راهکارهای رابین در مورد ایجاد یک تشکیلات سیاسی در ادامه استناد کرده و می‌نویسد: به ارتش آمریکا نباید اجازه داد که مذاکرات با طالبان را هدایت کند به این خاطر که پیام ارتش یا آتش بس یا مرگ خواهد بود.
رابین می‌گوید که این جنگ راه حل صرفا نظامی ندارد اگر چنین بود این جنگ 17 سال طول نمی‌کشید. وی گفت حتی حضور محدود نظامی فعلی آمریکا در افغانستان نیازمند تعامل با همسایگان این کشور است. افغانستان کشور محدود به خشکی است و آمریکا برای ارسال تجهیزات نیازمند راه‌های ارتباطی است. ایران، پاکستان و روسیه سه کشوری هستند که این راه های ارتباطی را فراهم می‌کنند، سه کشوری که ما رابطه خوبی با آنها نداریم.
مجری سرشناس سی ان ان نوشت: مهمترین نصحیت روبین دیپلماسی و شناخت اینکه سایر کشورها در افغانستان منافع خود را دارند و باید آنها نیز در روند تحولات افغانستان مشارکت داده شوندو نتیجه موفقیت آمیز کاملا وابسته به مشارکت هند، پاکستان، ایران، روسیه و چین خواهد بود.
دیپلماسی تنها راه نجات افغانستان است
زکریا درپایان نوشت: هر آنچه که روند تثبت افغانستان باشد باید واشنگتن در مورد افغانستان جدی عمل کند، قابل تصور نیست که آمریکا بخواهد رژیم سیاسی ایران را سرنگون کند و بدنبال ثبات در افغانستان باشد. ایران و پاکستان ابزارهای دارند که می توانند برای همیشه افغانستان را بی‌ثبات کنند.
این موارد گفته شده بسیار دشوار بوده و نیازمند دیپلماسی سخت و بدون وقفه است چیزی که دولت ترامپ تلاش دارد آنرا نادیده بگیرد. اما اگر واقعا ترامپ به دنبال این است که نیروهای آمریکا را از افغانستان خارج کند دیپلماسی تنها راه ممکن است.
/
