نجاتگران پایگاه امداد و نجات دریایی شهید حقانی از عملیات‌های نجات در دریا و ساحل می‌گوینددر عملیات‌های دشوار امداد و نجات دریایی حضور داشته‌اند. اگرچه مسئولیت امداد و نجات حوادث دریایی با سازمان بنادر و دریانوردی است اما آنها نیز به‌عنوان پشتیبان، دلگرمی مسافران وحشت زده قایق‌های تندرو و اتوبوس‌های مسافربری گرفتار در امواج متلاطم خلیج‌فارس بوده‌اند.
به گزارش به نقل از شهروند ،مثل فرشته نجات از راه رسیده‌اند و به افرادی که نزدیک بود شنا کردن در ساحل خلیج، آخرین ایستگاه زندگی‌شان باشد، زندگی دوباره اهدا کرده‌اند. امدادگران و نجاتگران پایگاه شهید حقانی، در محدوده اسکله مسافربری بندرعباس که تنها اسکله ویژه مسافربری در کشور است، عملیات‌های امداد و نجات متعددی را تجربه کرده‌اند. در این گزارش با نجاتگران این پایگاه دریایی گفت‌وگو کرده‌ایم و خاطرات تلخ و شیرین آنها را از عملیات‌های امداد و نجات دریایی و ساحلی شنیدیم.
آن نفس‌ها بهترین هدیه برای من بود
محمد امین آزادبخش سابقه عضویت: ٦ سال
محمد امین آزادبخش یکی از نجاتگران پایگاه دریایی شهید حقانی است که با گذراندن دوره‌های آموزشی امداد و نجات ساحلی، سیلاب و... در بسیاری از عملیات‌های امداد و نجات این پایگاه حضور فعال داشته است. آزادبخش درباره عملیات‌های امداد و نجات پایگاه می‌گوید: «در محدوده اسکله مسافربری بیشترین حوادثی که حضور نجاتگران را طلب می‌کند، دریازدگی مسافران و غرق شدن افرادی است که برای شنا به ساحل می‌آیند. از آنجایی که شناوران سازمان بنادر و دریانوردی به دلیل قدرت زیاد موتور امکان نزدیک شدن به ساحل و امدادرسانی در این محدوده را ندارند، درخواست‌های امداد و نجات به هلال‌احمر می‌رسد تا با شناورهای سبک به‌عنوان پشتیبان سازمان بنادر و نیز شهرداری بندرعباس عملیات جست‌وجو و نجات را به عهده بگیریم.» آزادبخش خاطره‌های بسیاری از عملیات‌های امداد و نجات در دریا و ساحل دارد. اما می‌گوید نجات جان یک کودک خردسال آنهم در مقابل دیدگان والدینش، بهترین خاطره‌ای است که تا امروز از فعالیت در پایگاه دریایی داشته است: «تعطیلات عید نوروز بود. هلال‌احمر همراه با چند نهاد دیگر پست‌های نوروزی سیار برای خدمات‌رسانی به مسافران در محدوده ساحل و اسکله مسافربری بندرعباس ایجاد کرده بود. همراه با چند نجات غریق دیگر از فدراسیون نجات غریق استان، مشغول گشتزنی در ساحل بودم که ناگهان فریادهای پی در پی یک زن توجهم را جلب کرد. کودکی خردسال وارد آب شده و غرق شده بود. پدر و مادرش در نقطه دیگری اتراق کرده بودند و از فرزندشان خبر نداشتند. با نشانی زن جوان، کودک را از آب بیرون آوردم. هوشیاری‌اش از بین رفته بود.
بلافاصله تنفس مصنوعی و احیای قلبی را آغاز کردم. پدر و مادرش که به صحنه حادثه رسیدند باورشان نمی‌شد به همین سادگی دارند فرزندشان را از دست می‌دهند. خوشبختانه CPR موفقیت‌آمیز بود و کودک به زندگی برگشت. وقتی دوباره شروع به نفس کشیدن کرد، انگار تمام غم دنیا را از روی شانه‌های پدر و مادرش برمی‌داشتند. صدای نفس‌های دوباره آن پسربچه و اشک‌های شوق پدر و مادرش به یادماندنی‌ترین هدیه‌ای بود که تا به حال از فعالیت در پایگاه گرفتم.»
نجات جان اعضای یک خانواده
فرهاد خانی سابقه عضویت: ١٨ سال
فرهاد خانی یکی دیگر از نجاتگران پایگاه امداد و نجات دریایی شهید حقانی اسکله مسافربری بندرعباس است. او که با گذراندن دوره‌های تخصصی امداد و نجات ساحلی، دریایی و... از مربیان امداد و نجات و نیز از اعضای تیم ایثار و واکنش سریع کشور محسوب می‌شود، علاوه بر همکاری در پایگاه شهید حقانی و حضور در عملیات‌های امداد و نجات ساحلی و دریایی در پایگاه‌های امداد و نجات جاده‌ای هم خدمت‌رسانی می‌کند. خانی ماجرای نجات یکی از مسافران اسکله مسافربری بندرعباس را این‌طور تعریف می‌کند: «عید نوروز که از راه می‌رسد، شمار مسافرانی که گذرشان به اسکله مسافربری بندرعباس می‌افتد هم بیشتر می‌شود. آن روز مصدوم یک حادثه جاده‌ای را از حوالی پایگاه امداد و نجات جاده‌ای آب شیرین بندرعباس با آمبولانس به بیمارستان بندرعباس رساندیم. وقتی مصدوم را به بیمارستان منتقل کردیم از پایگاه شهید حقانی خبر رسید به دلیل وقوع یک حادثه در اسکله، نیاز فوری به حضور آمبولانس وجود دارد. بلافاصله از بیمارستان به سمت اسکله حرکت کردیم.
جمعیت زیادی روی اسکله حضور داشتند و مثل بسیاری از روزهای دیگر محوطه شلوغ و پر از مسافر بود. گوشه‌ای از اسکله نجاتگران پایگاه را دیدم که در نقطه‌ای جمع شده و مشغول امدادرسانی هستند. ٤ نفر از مسافرانی که در انتظار سوار شدن به قایق‌های مسافربری تندرو بودند، در اثر ازدحام جمعیت تعادلشان را از دست داده و از روی اسکله به داخل دریا افتادند. عمق آب در آن نقاط گاهی به ١٠متر هم می‌رسد. نجاتگران پایگاه هم همه آنها را از آب خارج کرده و مشغول عملیات احیا بودند.» خانی مکثی می‌کند و ادامه می‌دهد: «از آنجایی که تعداد مصدومان زیاد بود، نجاتگران آنها را‌تریاژ‌بندی کرده و تلاش می‌کردند ابتدا چند نفری که امید نجات آنها بیشتر است را احیا کنند. توجهم در میان مصدومان به مردم میانسالی جلب شد که هیچ حرکتی نداشت و خانواده‌اش هم از او قطع امید کرده بودند. در واقع همه مصدومان از افراد یک خانواده بودند. مادر و پسر نوجوانش در گوشه‌ای اشک می‌ریختند و امیدوار بودند تا نجاتگران بتوانند ٣ عضو دیگر خانواده را نجات دهند. من اما به سرعت خودم را به مرد میانسال که پدر خانواده بود رساندم. CPR را شروع کردم و در عین ناباوری بازماندگانش، با رسیدن نیروهای اورژانس توانستیم با شوک دادن مصدوم را احیا کنیم. وقتی شنیدیم همه اعضای آن خانواده پس از چند روز از بیمارستان مرخص شدند و همگی سالم هستند، آن روز تبدیل به یکی از بهترین خاطرات ما از سال‌ها تلاش و فعالیت در پایگاه شهید حقانی شد.»
شب سرد و سخت اسکله مسافربری
ابراهیم اکبرزاده سابقه عضویت: ١٨ سال
ابراهیم اکبرزاده یکی دیگر از نجاتگران پایگاه شهید حقانی ماجرای حادثه برای یک اتوبوس دریایی و حضور نیروهای هلال احمر به عنوان پشتیبان این عملیات را این‌طور برای‌مان تعریف می‌کند: «من هم قرار بود مسافر آن اتوبوس دریایی باشم. حوالی عصر بود و دریا هم داشت توفانی می‌شد که اتوبوس دریایی از جزیره هرمز به طرف اسکله مسافربری بندرعباس حرکت کرد. ظرفیت حدود ٢٢ نفره اتوبوس تکمیل شده بود و در نتیجه من هم به همراه چند مسافر دیگر که جایی در آن اتوبوس پیدا نکردیم، با قایق دیگری راهی بندرعباس شدیم. وقتی به بندرعباس رسیدم، خبر رسید آن اتوبوس دریایی در میانه راه دچار نقص فنی و غرق شده است. ظاهراً ناخدا اتوبوس دریایی را به نزدیکی ساحل رسانده بود اما به دلیل وخامت اوضاع شناور و نیز امواج متلاطم دریا، از مسافران خواسته بود با جلیقه نجات خودشان را داخل آب بیندازند. اما تنها ٥ مسافر به داخل آب پریدند.»
اکبرزاده مکثی می‌کند و ادامه می‌دهد: «شناور SAR اداره بندر که پیش از غرق شدن اتوبوس به آن رسیده بود، با توجه به متلاطم بودن دریا توانست همان ٥ مسافری که به داخل آب پریدند را نجات دهد. دیگر کار از کار گذشته بود و آب از قسمت عقب اتوبوس وارد کابین شده و طولی نکشید که اتوبوس به همراه دیگر مسافرانش به زیر آب رفت. پس از اینکه خبر غرق شدن اتوبوس دریایی اعلام شد، هلال‌احمر که از قبل آماده‌باش و فراخوان تیم‌های عملیاتی خود را زده بود، تیم‌های جست‌وجو را در چند گروه به منطقه اعزام کرد.
با اعلام فراخوان، ما هم از پایگاه شهید حقانی به محل مورد نظر اعزام شدیم. دیگر نهادهای امدادی هم آمده بودند. حضور هلال‌احمر در این عملیات به‌صورت گشت‌های ساحلی و پشتیبانی عملیات بود. بهمن ماه بود و آب دریا هم بسیار سرد. سرمای آن شب و نیز آب سرد دریا با غرق شدن آن اتوبوس دریایی انگار سردتر شده بود.
لحظات حساسی بود و باید تا قبل از بالا آمدن آب دریا، تیم‌های جست‌وجو اتوبوس غرق شده را که در اثر فشار زیاد جزر و مد جابه‌جا می‌شد، پیدا می‌کردند. یکی از تیم‌های جست‌وجوی هلال‌احمر در گشت‌های متعدد توانست اتوبوس غرق شده را پیدا کند و با بیسیم دیگر گروه‌های امدادی را باخبر کرد. همان لحظه دست به کار شدیم تا اجساد را از داخل شناور غرق شده خارج کنیم.
اتوبوس در گل و لای‌گیر کرده و واژگون شده بود. کار را با بریدن قسمت انتهایی اتوبوس آغاز کردیم و توانستیم با همکاری دیگر گروه‌های امدادی پس از چند دقیقه ٢ جسد را از شناور خارج کنیم. اما آب دریا شروع به بالا آمدن کرده بود. اگر ادامه می‌دادیم خطر جانی همه نیروهای امدادی را تهدید می‌کرد. محل را نشانه‌گذاری و عملیات را متوقف کردیم. حوالی ٦ صبح با پایین‌تر رفتن سطح آب، با حضور غواصان دیگر اجساد را هم از اتوبوس خارج و همراه با امدادگران آتش‌نشانی به ساحل منتقل کردیم.»
