باشگاه خبرنگاران جوان: وقتی از حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) سخن به میان می‌آید، همه احساس می‌کنند از یک آشنا صحبت می‌کنند. عربی که دل عجمان را معطوف به خود کرده و اهالی تهران به واسطه او کمی می‌توانند با دوری راه تا کربلا کنار بیایند. بی راهه نیست، اگر بگوییم جای خالی معنویت در این منطقه از کره زمین را سید الکریم (ع) یک تنه پر کرده است.
شاه عبدالعظیم حسنی ملقب به سید الکریم از معدود شیعیانی بوده که وجود مقدس پنج امام را درک کرده است. او در چهارم ماه ربیع‌الثانی سال 173 قمری، در شهر مدینه زاده شد. او که القابی مانند ابوالقاسم و ابوالفتح داشت، از نوادگان امام حسن مجتبی (ع) بود. پدرش عبدالله و مادرش فاطمه یا حیفا نام داشتند. همسر وی خدیجه دختر قاسم بن حسن بن زید بن حسن مجتبی بود. البته که مظلومیت و مبارزه با دشمنی مکار را از جدش امام مجتبی (ع) به ارث برده بود.
حضرت عبدالعظیم حسنی مدت‌ها تبلیغ شیعه را پیگیری کرد و به دلیل همین فعالیت‌های مذهبی و ضد طاغوتی، متوکل عباسی چشم دیدنش را نداشت. با روشنگری‌های او بود که بسیاری از بنی عباس بیزار شدند و حتی در صدد نابودی آن قدم برداشتند.
درباره زندگی این شخصیت والا و رسالت‌هایی که به دوشش بود با حجت الاسلام و المسلمین سید مهدی حائری زاده سخنران و کارشناس مذهبی گفتگو کردیم که در ادامه آن را می‌خوانید.
او در این باره گفت: رسالت اصلی که سید الکریم (ع) به دوش داشت، تلاش برای توسعه علم و پیشبرد شیعه بود. او تنها غیر معصومی بود که عالم آل محمد (ص) لقب گرفت. محدث شیعه بود و در مواقعی که دسترسی به معصوم ممکن نبود، به شبهات مردم پاسخ می‌داد. بی تردید او در نشر عقاید شیعه نقش بسزایی داشت.
وی افزود: حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) از معدود شیعیانی بودند که از دوران امام کاظم (ع) تا امام حسن عسکری را درک کردند. هر چند در زمان امامت امام موسی کاظم (ع) ایشان سن کمی داشتند. ایشان همواره در طول زندگیشان مورد توجه و تایید اهل بیت (ع) بودند. مثلا زمانی که به محضر امام هادی (ع) رسیدند، امام تاییدشان کردند و فرمودند: کان عبدالعظیم الحسنی عابداً ورعاً مرضیاً (بی تردید عبدالعظیم حسنی انسان عابدی است). یا در روایت دیگری آمده است که ایشان عالم امور دینی بودند. حتی امام هادی (ع) به شیعیان اهل ری گفته بود که سوالاتتان را از عبد العظیم حسنی (ع) بپرسید و سلام ما را هم به ایشان برسانید.
حجت الاسلام و المسلمین حائری زاده ادامه داد: طبق آنچه در دست است، 120 روایت از عبد العظیم حسنی (ع) به جا مانده که برخی از آن‌ها در حرم ایشان کاشی کاری شده است. در زمانه‌ای که متوکل عرصه را بر شیعه تنگ کرده بود، سید الکریم (ع) راه را برای پیشرفت علمی و معنوی شیعیان باز می‌کرد و حتی آوازه شیعه را به گوش غیر شیعیان می‌رساند. به دلیل فعالیت‌های ایشان، متوکل دستور داد او را دستگیر کنند که بتواند این فرزند رسول خدا (ص) را از بین ببرد. حضرت عبد العظیم حسنی (ع) به شهر ری گریخت و این هجرت، آغازی بود بر توسعه فرهنگ شیعه در منطقه شهر ری. حقیقتاً اهالی تهران و شهر ری، بسیاری از توفیقات شیعه را به برکت وجود حضرت سید الکریم (ع) به دست آوردند.
وی درباره انتقال پیام حضرت علی‌بن‌موسی الرضا (ع) به مردم توسط حضرت سیدالکریم (ع) گفت: یکی از کار‌های مهم در زمان حیات حضرت سیدالکریم (ع) منتقل کردن پیامی گران سنگ از باید‌ها و نباید‌های زندگی شیعه از سوی حضرت ثامن الحجج (ع) است. در واقع ایشان منشوری از سبک صحیح زندگی را برای ما به یادگار گذاشتند.
این کارشناس مذهبی در پایان با اشاره به ویژگی‌های مشترک امام حسین (ع) و شاه عبدالعظیم حسنی، اظهار کرد: در روایات آمده است که اگر کسی حرم شاه عبد العظیم (ع) را زیارت کند، گویی امام حسین (ع) را زیارت کرده است. وجه تشابه این دو بزرگوار در شخصیت اخلاقی و رفتاری و زندگی شان بود. هر دو در خفقان شدید فعالیت کردند و از همه مهمتر شباهت رفتاری فراوانی بین این دو بزرگوار بود. چه بسا کمالاتی که به سید الکریم رسید، به سبب شباهتشان با اباعبدالله (ع) باشد.
