قاسم صحرایی در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: با نگاهی به فرهنگ‌های لغت زبان فارسی به فهرستی گاه طولانی از معانی واژه‌ها برمی‌خوریم. این معانی متعدد همه به یک‌باره از زمان پیدایش آن واژه‌ها در زبان فارسی فهمیده نمی‌شده‌اند.
او افزود: به بیان دیگر ممکن است واژه‌ای برای بیان یک معنی خاص در زبان فارسی ساخته شده باشد و پس از آن به دلایلی همچون خاصیت پویایی زبان یا برخی عوامل بیرونی، معنای جدید برای همان واژه شکل گرفته باشد.
این مدرس دانشگاه لرستان در ادامه گفت: به عنوان مثال برای هرکدام از واژه‌هایی همچون پیش، یار و پیچیدن در لغت‌نامه دهخدا و فرهنگ لغت معین بیش از 10 معنی ذکر شده است و البته امکان افزوده شدن معانی جدید به آن‌ها هم به مرور زمان وجود دارد.
او همچنین خاطرنشان کرد: زبان فارسی از نظرگاه‌های متعددی همچون تلفظ، صرف و نحو و واژگان و معانی واژگان تغییر یافته است.
صحرایی با بیان این‌که تغییر و تحولات زبان گاهی درونی و گاهی بیرونی است، یادآور شد: تحولات درونی زبان در درون آن و بدون دخالت عوامل خارجی انجام می‌پذیرد. اما تحولات بیرونی زبان، تحولاتی است که بر اثر عوامل خارجی از جمله زبان‌های بیگانه انجام می‌گیرد.
او در پایان گفت: تحولات معنایی در واژگان زبان فارسی به صورت‌های گوناگونی چون تخصیص معنایی، توسیع معنایی و تفسیر معنایی رخ داده است.
