این موضوع در حالی دوباره مطرح شده است که در اوایل تیر امسال، نمایندگان مجلس، با رای مخالف به لایحه «اصلاح بخشی از ساختار دولت»، تلاش دولت برای ایجاد تغییر در ساختار خود را نافرجام گذاشتند. این لایحه دولت که با هدف تفکیک سه وزارتخانه از جمله وزارت «صنعت، معدن و تجارت» به مجلس تقدیم شده بود، نتوانست اجماع نمایندگان را کسب کند. چراکه نمایندگان مردم در خانه ملت این تفکیک را ضروری ندانستند. البته این موضوع حتی پس از مخالفت نمایندگان در صحن علنی، فراموش نشد و در کمیسیونهای تخصصی از جمله کمیسیون اجتماعی بیصدا و چراغ خاموش، پیگیری میشد. اما اوایل مهر بود که لایحه تفکیک در بررسیهای این کمیسیون نیز رد شد و اعضای کمیسیون مذکور به این طرح رای ندادند. حال با توجه به صحبتهای روز گذشته واعظی، به نظر میرسد ایجاد وزارت بازرگانی برای دولت از اهمیت ویژهای برخوردار است و همچنان در حال پیگیری آن است.
تعدد تغییرات ساختاری در وزارتخانه صنعت، معدن و تجارت که وزارتخانهای کلیدی در کشور محسوب میشود، نوعی رکورد محسوب میشود. براساس ارزیابیهای صورت گرفته تاکنون 12مرتبه تغییر ساختار در طول عمر این وزارتخانه رخ داده و این تغییرات بدون تحول جدی در استراتژیها حاکم بوده است. بهطور تقریبی هر 7 سال و نیم یک بار شاهد تفکیک و ادغام این وزارتخانه بودهایم.
طرح تفکیک وزارتخانه صنعت، معدن و تجارت که سال گذشته از سوی دولت حسن روحانی مطرح شد، شوکی بود که سردرگمی هرچه بیشتر فعالان اقتصادی این دو بخش را به همراه داشت. کارشناسان معتقد بودند که از زمان مطرح شدن مجدد این طرح، بیثباتی در فضای تصمیمسازی سیاستگذاران و فعالان حوزه تولید و تجارت رخنه و شوک بزرگی در مسیر بهبود رقابتپذیری و توسعه صادراتی ایجاد کرد. بررسیها نشان میدهد که دولتمردان سیاستهای صنعتی و تجاری را جدا از یکدیگر میدانند. این در حالی است که صاحبنظران خلاف این موضوع را تایید و عنوان میکنند که نمیتوان سیاستهای این دو بخش را جدا از یکدیگر دانست. ادغام وزارتخانهها در واقع دوگانگی و تعارض را در فضای صنعتی و تجاری کشور از میان برداشته است و اگر مجددا تفکیک این وزارتخانهها به سرانجام برسد، شاهد تعارضهای گذشته در این دو بخش خواهیم بود. از سوی دیگر سیاستگذار بر این باور است که ادغام وزارتخانهها نتوانسته به هدف غایی خود که همان کوچک شدن دولت است، دست یابد. اما آنچه از سوی مخالفان تفکیک عنوان میشود، به ساختار نادرست این وزارتخانه بازمیگردد. آنها معتقدند ادغام، به خودی خود کار درستی بوده و است. اما آنچه مسیر این ادغام را منحرف کرده، ساختار بیماری است که بر اقتصاد و این وزارتخانه حاکم است. در نتیجه راه چاره، تفکیک مجدد وزارتخانه نیست. بلکه اصلاح ساختار است که باید مد نظر قرار گیرد. در این میان فعالان اقتصادی معتقدند که رویکرد انتزاع به بسط مجدد تشکیلات دولت و افزایش قابلتوجه هزینهها میانجامد. از سوی دیگر طرح موضوع تفکیک وزارت صنعت، معدن و تجارت در حالی مجددا بر سر زبانها افتاده که بسیاری از فعالان صنعتی و بعضا تجاری کشور معتقدند تفکیک این دو وزارتخانه مانع جدیدی برای صادرات محور کردن صنعت کشور محسوب میشود.
در عین حال مشخص نبودن وظایف دو وزارتخانه تفکیکشده از مواردی است که فعالان صنعتی و تجاری در این زمینه مطرح میکنند. به گفته تحلیلگران این حوزه، هدف دولت از تفکیک این وزارتخانه مشخص نیست و سوال این است که آیا دولت در راستای کنترل بازار و رصد واردات کالا مجدداً تصمیم به تفکیک این وزارتخانه گرفته است، که در این صورت میتوان گفت شاهد بازگشت موازیکاری میان دو بخش صنعت و تجارت خواهیم بود. نکته مهم درخصوص طرح تفکیک به همین مساله بر میگردد. به عبارت دیگر، صحبتهای روز گذشته واعظی بر موضوع بازگشت دولت به کنترل بازارها مهر تایید میزد. او گفت: اعضای دولت تاکید داشتند که امروز بیش از هر زمانی نیازمند این هستیم که مردم یک نماینده در زمینه کنترل توزیع کالا و قیمتها در دولت داشته باشند. در گذشته این کار توسط وزیر بازرگانی انجام میشد و رئیسجمهور امروز گفت باید تلاش کنیم و از مجلس بخواهیم که هر چه سریع تر، حتی اگر لازم باشد با قید دو یا سه فوریت، وزارت بازرگانی دوباره تشکیل شود. به گفته واعظی، در حال حاضر بخشی از وزارت بازرگانی در وزارت صمت و بخشی در وزارت جهادکشاورزی است و ایجاد هماهنگی بین آنها سخت است. ماموریت اصلی وزارت جهادکشاورزی، در حوزه کشاورزی است و وزارت صمت هم ماموریت اصلیاش تولید و صنعت و معدن است؛ بنابراین اینجا وزارت بازرگانی را بیش از هر زمانی نیاز داریم. رئیس دفتر رئیسجمهور با اشاره به اینکه لایحه تشکیل مجدد وزارت بازرگانی به مجلس شورای اسلامی ارائه شده، تاکید کرده است با توجه به شرایطی که امروز با آن مواجه هستیم، تشکیل وزارت بازرگانی جزو مطالبات جدی مردم است؛ همه میگویند باید نظارت و کنترل بیشتر شود. از این رو امروز بیش از هر زمان دیگری نیاز داریم وزارت بازرگانی مجددا تشکیل شود. این استدلال به نوعی تایید این موضوع است که دولت خواهان مداخله در بازار است و آن را مطالبه مردمی میداند. تحلیلها نیز نشان میدهد دغدغه اصلی در تفکیک وزارتخانه، کنترل بیشتر بر قیمتها و مداخله مستقیم دولت در تنظیم بازار است. رویکردی که در دهههای گذشته بارها تکرار شده و عملا یک بازی باخت-باخت در حمایت از تولیدکنندگان و مصرفکنندگان را رقم میزند. بررسی متوسط نرخ تورم و رشد اقتصادی نشان میدهد که مداخله مستقیم دولت در بازار اثر مثبتی را برای تولیدکننده و مصرفکننده بهدنبال نداشته و بعضا قیمتهای بالا و رشد محدود را در اقتصاد ثبت کرده است. تجربه جهانی نیز نشان میدهد حمایت از حقوق مصرفکنندگان در یک فضای رقابتی در کنار نقش نهادها و انجمنهای غیردولتی، میسر میشود.
دستاوردهای ادغام
واکاویهای صورتگرفته از سوی فعالان اقتصادی نشان میدهد ساختار حاکمیتی یکپارچه در بخش صنعت، معدن و تجارت 6 دستاورد برای این بخش به همراه داشته که در این خصوص میتوان به «کوچک شدن اندازه دولت»، «تسهیل در اجرای اصل 44 قانون اساسی»، «تسهیل بسترهای مدیریت کلنگر و واحد»، «تسهیل فضای یکپارچهسازی سیاستهای بخش صنعتی، معدنی و تجاری»، «تسهیل فضای کسبوکار» و «ایجاد تنوع بالاتر در مقاصد صادراتی» اشاره کرد و آنچه مسلم است تفکیک این وزارتخانه علاوه بر بزرگ کردن دولت موجب میشود تا شاهد تداخل سیاستهای دو وزارتخانه جدید باشیم. در کنار 6 دستاورد ادغام و تشکیل وزارت صنعت، معدن و تجارت فعالان اقتصادی ایراداتی نیز به تفکیک این وزارتخانه وارد میکنند که در اینخصوص میتوان به «عدم انسجام در فرآیند تولید و تجارت»، «عدم امکان استفاده کامل هر یک از دو گروه از حمایتهای دولتی»، «عدم همسویی سیاستهای توسعه صنعتی و تجاری»، «شکست در هماهنگسازی سیاستی»، «تغییرات پیدرپی قوانین و مقررات» و «تغییر پیدرپی کادرهای مدیریتی» اشاره کرد.
مسیر ادغام
طرح ادغام دو وزارتخانه «صنایع و معادن» و «بازرگانی» از زمان تدوین برنامه سوم توسعه با هدف سیاستگذاریهای کلان و یکپارچه در حوزه صنایع و معادن و بازرگانی کشور مطرح شد. این موضوع همچنین در برنامه پنجم توسعه نیز مورد تاکید قرار گرفت؛ بهطوریکه بر اساس ماده 53 این قانون، دولت مکلف شد یک یا چند وزارتخانه را بهنحوی در وزارتخانههای دیگر ادغام کند تا پایان سال دوم برنامه، تعداد وزارتخانهها از 21 به 17 کاهش یابد. بر اساس این قانون، وظایف و اختیارات وزارتخانههای جدید با پیشنهاد دولت باید به تصویب مجلس میرسید. در این راستا، هیات دولت ادغام دو وزارتخانه «صنایع و معادن» و «بازرگانی» را در اواخر فروردین سال 90 تصویب کرد و تیر ماه همان سال نیز وزارتخانه جدید «صنعت، معدن و تجارت» شکل گرفت. اما ادغام نتوانست دوطرف را قانع کند که باید در یک سیستم تصمیمگیری حرکت کنند به همین دلیل حال با گذشت بیش از پنج سال از آن زمان، عملکرد وزارت صنعت، معدن و تجارت که سهم قابلتوجهی در تولید ناخالص داخلی دارد، مورد نقد و بررسی قرار گرفته و موافقان و مخالفان مصوبه فروردین 90 دولت، بار دیگر سعی دارند پرونده بسته وزارتخانه ادغام شده را مجددا باز کنند.