حتماً تا به امروز اخبار زیادی در مورد گرافن و نانولوله های کربنی به عنوان ترکیبات دوبعدی شنیده اید. در جدیدترین تحقیقات انجام شده، پژوهشگران دانشگاه صنعتی وین اتریش (TU Wien) نوعی ریزپردازنده ساخته اند که در آن از یک ترکیب دوبعدی دیگر یعنی «مولیبدن دی سولفید» به عنوان نیمه هادی استفاده شده است.
ضخامت ترکیبات دوبعدی معمولاً در حد یک اتم است.
مواد دوبعدی، ترکیباتی هستند که فقط از یک لایه نازک از اتم ها تشکیل شده اند و گاهی اوقات، ضخامت آنها فقط در حد یک اتم است. استفاده از این نوع مواد در صنایع الکترونیکی دلایل متنوعی دارد؛ مثلاً تراشه (چیپ) ساخته شده با آنها کاملاً شفاف و انعطاف پذیر بوده و مصرف انرژی اش نیز به مراتب کمتر از چیپ های سیلیکونی کنونی خواهد بود. البته ساخت این نوع مواد هیچگاه ساده نبوده است.
این چیپ یک ریزپردازنده یک بیتی با 115 عدد ترانزیستور است.
حال دانشمندان اتریشی توانسته اند یک چیپ با مساحت 0.6 میلیمتر مربع را با استفاده از ترکیب دوبعدی فوق بسازند که در واقع یک ریزپردازنده تک-بیتی با 115 عدد ترانزیستور به شمار می آید. اگرچه توان پردازشی این چیپ هنوز بسیار کم است، اما کاملاً قابل برنامه ریزی بوده و از حافظه داخلی و خارجی نیز پشتیبانی می نماید.
واضح است که با توسعه معماری این دستگاه، می توان پردازش بیش از یک بیت در هر لحظه را نیز از طریق پیکربندی موازی آنها فراهم ساخت. این دستاورد دانشگاه صنعتی وین تا به امروز پیشرفته ترین مداریست که با استفاده از مواد دوبعدی ساخته شده است.
البته همچون تمام نوآوری هایی که در مقیاس آزمایشگاهی صورت می گیرد، هنوز راه بسیار طولانی برای دستیابی به محصول واقعی مبتنی بر این فناوری پیش رو داریم. دانشمندان این چیپ را به صورت دستی و با کنار هم قرار دادن قطعات تشکیل دهنده آن ساخته اند و به خاطر همین پیچیدگی در ساخت، تولید انبوه آن با مشکلات زیادی مواجه خواهد شد.
