به گزارش ایسنا، کشورهای انگلیس، چین، هند و کشورهای جزو آژانس فضایی اروپا از جمله رقبا و در بعضی موارد همکاران کشورهای آمریکا و روسیه در عرصه فضا محسوب می‌شوند که در ادامه به بررسی عملکرد آنها در عرصه فضا می‌پردازیم.
سازمان پژوهش‌های فضایی هند؛ که به اختصار ISRO نامیده می‌شود، آژانس فضایی اصلی هند است و بزرگ‌ترین آژانس فضایی دولتی دنیا به شمار می‌رود. هدف اصلی این سازمان توسعه فناوری فضایی و کاربرد آن در منافع ملی است.
سازمان پژوهش‌های فضایی هند در سال 1969 بنیانگذاری شد و نخستین ماهواره خود به نام "آریاباتا" را با کمک اتحاد جماهیر شوروی در آوریل 1975 به فضا پرتاب کرد. ماهوراه "روهینی" نخستین ماهواره‌ای بود که توسط تجهیزات ساخت هند(SLV-33) در مدار قرار گرفت.
این سازمان پس از آن راکت PSLV را برای قرار دادن ماهواره در مدار قطب‌آهنگ و راکت GSLV را برای قرار دادن ماهواره‌های زمین‌آهنگ ساخته است. این راکت‌ها چندین ماهواره مخابراتی و ماهواره دیدبانی زمین را در مدار قرار داده‌اند.
سامانه‌های ناوبری جهانی مانند GAGAN و سامانه ماهواره‌ای ناوبری منطقه‌ای هند نیز توسط این سازمان توسعه یافته‌اند.
سازمان پژوهش‌های فضایی هند در 22 اکتبر 2008 نخستین فضاپیمای خود به نام چاندریان-1 را به ماه فرستاد. در 5 نوامبر 2013 نیز فضاپیمایی را به مریخ فرستاد که در 24 سپتامبر 2014 با موفقیت در مدار مریخ قرار گرفت. بدین‌ترتیب هند تبدیل به نخستین کشور آسیایی شد که توانسته به مدار مریخ دست یابد.
«ایسرو» در چشم‌انداز خود بیان می‌کند: "چشم‌انداز ما، دستیابی به فناوری فضایی برای توسعه ملی از طریق دنبال کردن تحقیقات علوم فضایی و اکتشافات فضایی است. "
از دیگر ابعاد این چشم‌انداز که برای سال 2025 در نظر گرفته شده می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
1- ایجاد سیستم مخابراتی و راهبری ماهواره‌ای برای نیازهای ارتباطی و امنیتی مناطق روستایی
2- ارتقای قابلیت تصویر برداری ماهواره‌ای برای مدیریت منابع طبیعی، آب و هوا و تغییرات جوی
3- انجام ماموریت‌های فضایی برای درک بهتر منظومه شمسی و جهان هستی
4- اکتشافات سیاره‌ای
5- توسعه پرتاب کننده‌های محموله های سنگین
6- استفاده از فناوری RLV_TD در ماموریت‌ها
7- ارسال انسان به فضا
8- سفر به ماه و ارسال کاوشگر در 2017
9- سفر به مریخ در 2030
آژانس فضایی انگلیس؛ که با نام سازمان فضایی بریتانیا شناخته می‌شود، عهده‌دار و مجری برنامه‌های فضایی غیرنظامی این کشور است.
سازمان فضایی بریتانیا در 1 آوریل 2010 به عنوان جانشینی برای مرکز ملی فضایی بریتانیا بنیانگذاری شد. این سازمان مسئول سیاست‌گذاری و استفاده از بودجه فضایی کشور، و مسئول نمایندگی بریتانیا در تمامی پروژه‌ها و همکاری‌های فضایی است. با تاسیس این سازمان، تمامی فعالیت‌های نامتمرکز فضایی بریتانیا زیر چتر یک سازمان مشخص قرار گرفتند.
خبر بنیانگذاری سازمان فضایی بریتانیا توسط "لرد مندلسون" وزیر کشور، "لرد درایسون" وزیر علوم بریتانیا و "تیموثی پیک" فضانورد بریتانیایی در روز 23 مارس 2010 در لندن اعلام شد. بیش از 230 میلیون پوند از بودجه پژوهش و عملیات فضایی از نهادهای مختلف جمع‌آوری و به این سازمان نوپا تخصیص داده شد.
پیش از تاسیس سازمان فضایی بریتانیا، درآمد صنایع و فناوری فضایی در بریتانیا برابر شش میلیارد پوند بود و حدود 65 هزار نفر در صنایع مربوطه به کار مشغول بودند. بر اساس برنامه 20 ساله سازمان فضایی بریتانیا، درآمد صنعت فضایی و تعداد افراد شاغل در این صنعت به ترتیب به 40 میلیارد پوند و 100 هزار نفر افزایش خواهد یافت.
همزمان با شکل‌گیری سازمان فضایی بریتانیا، دولت این کشور اعلام کرد که 40 میلیون پوند به تاسیس مرکز جدیدی برای پژوهش‌ها و فعالیت‌های فضایی با نام مرکز نوآوری فضایی بین‌المللی در آکسفوردشایر انگلیس اختصاص داده است.
سازمان ملی فضایی چین؛ که به اختصار CNSA نامیده می‌شود مسئول فعالیت‌های فضایی چین است. بودجه این سازمان در حدود 1.3 میلیارد دلار تخمین زده شده است.
برنامه فضایی چین از سال 1961 میلادی با پرتاب موشک به فضا آغاز شد و با ساخت ماهواره با کمک شوروی گسترش یافت.
در سال 1970 میلادی چین توانست پنجمین کشوری شود که ماهواره ساخت خود را به فضا می‌فرستد. پس از آن چین برنامه فرستادن انسان به فضا را در دستور کار خود قرار داد؛ و بالاخره در سال 2003 میلادی موفق شد پس از روسیه و آمریکا سومین کشور جهان باشد که انسان به فضا می‌فرستد.
چین همچنین پیشنهاد همکاری در ایستگاه فضایی بین‌المللی را داد ولی این پیشنهاد با مخالفت آمریکا روبرو شد. به این دلیل چین برنامه ساخت ایستگاه فضایی چینی را در دستور کار خود قرار داده است.
در حال حاضر چین یک ایستگاه فضایی موقت را موسوم به ایستگاه فضایی تیانگونگ 2 (به معنای کاخ آسمانی 2) به فضا پرتاب کرده است.
این ایستگاه که در 15 سپتامبر سال 2016 راه‌اندازی شد، یک آزمایشگاه فضایی چینی و بخشی از برنامه ایستگاه فضایی بزرگ چین است که قرار است در آینده به فضا فرستاده شود.
ایستگاه فضایی تیانگونگ 2 نه در طراحی و نه در برنامه‌ریزی، به عنوان یک ایستگاه مداری دائمی در نظر گرفته نشده‌است؛ بلکه، بستری آزمایشی برای فن‌آوری‌های کلیدی است که در ایستگاه فضایی مدولار بزرگ چین، که برای راه اندازی در سال 2023 برنامه‌ریزی شده در نظر گرفته شده و استفاده می‌شود.
آژانس فضایی اروپا؛ که به اختصار ESA خوانده می‌شود سازمان فضایی اتحادیه اروپاست.
این سازمان دولتی بین‌المللی که به اکتشاف فضا و فضانوردی اختصاص داده شده دارای 22 کشور عضو است. آژانس فضایی اروپا در سال 1975 تأسیس شده و مرکز آن در پاریس دارای بیش از 2 هزار نفر نیروی انسانی با بودجهٔ سالانه در حدود 4٫28 میلیارد یورو است.
برنامه‌های پرواز به فضای آژانس فضایی اروپا شامل پروازهای فضایی با سرنشین، عمدتاً از طریق شرکت در برنامه‌های ایستگاه فضایی بین‌المللی، راه‌اندازی و شرکت در ماموریت‌های اکتشافی بدون سرنشین به سیارات دیگر و ماه، مشاهده زمین از فضا، دانش فضایی، ارتباط از راه دور و همچنین نگهداری از پایگاه فضایی بزرگ جزیره گویان فرانسه در آمریکای جنوبی، و طراحی و راه‌اندازی وسایل ترابری فضایی است. وسیلهٔ اصلی پرتاب، در آژانس فضایی اروپا موشک "آریان 5 " است که هزینه‌های راه‌اندازی و توسعه بیشتر آن از طریق به اشتراک گذاری با اعضای آژانس، این موشک راه‌اندازی و اداره می‌شود.
موشک آریان 5 یک موشک اروپایی است که بخشی ازخانواده موشک‌های آریانی است که محموله‌های (معمولاً ماهواره‌های مخابراتی) را به مدار انتقال ثابت یا مدار نزدیک زمین حمل می‌کند. راکت آریان 5 با مجوز سازمان فضایی اروپا و مرکز ملی مطالعات فضایی فرانسه ساخته شد.
22 کشور اروپایی شامل آلمان، اتریش، اسپانیا، استونی، ایتالیا، ایرلند، بریتانیا، بلژیک، پرتغال، دانمارک، رومانی، سوئد، سوئیس، فرانسه، فنلاند، لوکزامبورگ، مجارستان، نروژ، هلند، یونان، جمهوری چک و رومانی اعضای این سازمان را تشکیل می‌دهند.
