ملخ‌های همه چیزخواری که به جنوب ایران هجوم آورده‌اند، بزرگ‌ترین دشمن محصولات کشاورزی و پوشش گیاهی هستند، اما یک تجربه بسیار خوب جهانی برای این مشکل وجود دارد که وزارت جهاد کشاورزی باید آن را مدنظر قرار دهد.
به گزارش به نقل از روزنامه جوان آنلاین ،یکی از جدیدترین روش‌هایی که سازمان جهانی فائو (سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد) برای مقابله با ملخ‌ها پیشنهاد می‌کند، پیش‌بینی حضور آنهاست؛ یعنی استفاده از اطلاعات ماهواره‌ای و امکان تعیین مناطق بالقوه مطلوب برای ملخ‌ها با استفاده از این پایش ماهواره‌ای است؛ ایده‌ای که از ایتالیا شروع شد و این رویکرد جدید به پیش‌بینی زمان هشدار ملخ‌ها، دوماه قبل از آن کمک می‌کند. این به لطف پروژه همکاری بین دانشمندان فضایی اروپا (ESA) و FAO است و دیگر کشور‌ها هم به رایگان می‌توانند از آن بهر‌ه‌مند شوند.
این هشدار کمک می‌کند، اقدامات مناسب انجام و به این ترتیب از به‌وجود آمدن یک زیان بزرگ غذایی جلوگیری شود. ایده این طرح در ایتالیا شروع و امروز به یک تجربه عملی و موفق بدل شده است.سال‌های قبل رصد ماهواره‌ای براساس میزان تراکم پوشش گیاهی، حضور ملخ‌ها را پیش‌بینی می‌کرد، اما امروز به مراتب پیشرفته‌تر هم شده است.
آفریقا را نقره داغ کردند
در واقع براساس میزان رطوبت موجود در زمین می‌توان پیش‌بینی از رویش زمین‌ها و باردهی آن‌ها داشت و به دنبال آن الگوی حرکت ملخ‌ها و در نهایت برای جلوگیری از وقوع این آفت، پیش‌بینی مناسب را انجام داد.
در حال حاضر در کشور موریتانی روی پروژه‌هایی کار می‌شود که حتی می‌تواند آفت‌های گیاهی مانند قارچ‌ها را هم تا 70 روز قبل پیش‌بینی کند. در سال‌های 2003 تا 2005 ملخ‌ها در غرب آفریقا حدود 90 درصد محصول غله و حبوبات را خوردند و حدود 600 میلیون دلار آسیب رساندند و برای کنترل وضعیت به‌وجود آمده مقدار 13 میلیون لیتر آفت‌کش مصرف شد.
این ملخ‌های همه‌چیزخوار روزانه به طور میانگین 300 کیلومتر در ارتفاعی 1700 متری پرواز می‌کنند. هجوم این ملخ‌ها از دریای سرخ شروع شد و به شبه جزیره عربستان رسید. عمان، قطر و عربستان را درگیر کرد و به سمت ایران آمد.
تخمگذاری 400 عددی!
غالباً هر اتفاق زیست‌محیطی که در شرق آفریقا و شبه‌جزیره عربستان بیفتد، از طریق وزش باد ایران را هم درگیر می‌کند. آخرین حمله بزرگ ملخ‌ها به ایران به سال 40 و 42 برمی‌گردد.
«باهوکلات» یکی از مناطق حفاظت‌شده سیستان و بلوچستان است که هجوم ملخ‌ها امنیت کل، بزها، قوچ و میش‌ها را نشانه رفته است. نباید اجازه داد ملخ‌ها در جایی تخم‌ریزی کنند و هر ملخی در کوچک‌ترین تعداد را هم باید از بین برد. یک ملخ بالغ در هر بار تخمگذاری 300 تا 400 تخم می‌گذارد.
حضور ملخ‌ها یک تهدید برای گیاهان طبیعی، مراتع و جنگل‌هاست و مبارزه با آن‌ها در مراتع می‌تواند خسارت‌ها را در مزارع و باغات کاهش دهد.
زنبور و ماهی هم قربانی می‌شود
ملخ‌ها ابتدا به شهرستان‌های غربی هرمزگان یعنی بندرلنگه و پارسیان حمله کردند. حضور آن‌ها در این بخش کنترل شد، حالا آن‌ها میناب را هم رد کرده‌اند و به سمت «سیریک» رفته‌اند. با بهره‌گیری از دستاورد فائو می‌توان امیدوار بود که سیریک آخرین نقطه حضور ملخ‌ها باشد و آن‌ها به‌زودی از هرمزگان خارج شوند.
آمار‌ها نشان می‌دهد ملخ‌ها در یک دسته می‌توانند روزانه غذاى ٣٥هزار نفر را هم بخورند و با باد موافق حتى تا 4٠٠ کیلومتر هم در یک روز جابه‌جا شوند. ٤٠منطقه و بیش از ١٧٠٠٠هکتار در ایران امروز درگیر حمله ملخ‌هاست.
از طرف دیگر سمى که براى کشتن ملخ‌ها به‌کار می‌رود، می‌تواند زنبور و ماهی‌ها هم بکشد و براى انسان هم خطرآفرین باشد که براى کشتن‌شان حداقل باید دو تا سه روز سم روى گیاه بماند و با بارش‌هاى حتى رگبارى در مناطق تحت تأثیر وضعیت کنترل‌شان بسیار پیچیده می‌شود.
بودجه 10 میلیاردی در کما
سایت سازمان فائو پنج‌شنبه شرایط ایران را در درجه وخیم‌تری نسبت به اعلام قبلی خود قرار داد. استان‌هاى درگیر، اغلب در تولید گندم و دانه‌هاى روغنى سهم بسیار مهمى دارند. با این وضعیت و از دست دادن بخش مهم دیگرى از محصولات کشاورزى در اثر سیل، قطعاً با بحران امنیتى در زمینه موادغذایى مواجه خواهیم شد.
از طرفى با تحریم‌های کشور ممکن است حتی وزارت جهادکشاورزی مجبور به واردات موادغذایى درجه چندم یا مواد غذایی دست اول به چند برابر قیمت شود. با همه این تفاصیل روشن نیست که دلیل تصویب نشدن اعتبار 10میلیارد تومانی از سوی دولت برای مبارزه با ملخ‌های مهاجم چیست؟ سازمان حفظ نباتات هم اعلام کرده است که در صورت تأمین نشدن این اعتبار تا دو هفته آینده، کار از کار خواهد گذشت و هجوم این آفت در کنار سیل، تبدیل به بحران تازه‌ای برای کشور خواهد شد.
گام‌های جدی برداریم
عده‌اى در صفحات مجازى، پیشنهاد خوردن این پروتئین بدون چربى (ملخ‌ها) را مطرح کرده‌اند! چیزى که در خاور دور بسیار مرسوم است، اما تا ما روى پذیرش افزودن حشرات به بشقاب روزانمان کار کنیم و آن‌ها را بخوریم، آن‌ها ما را خورده‌اند! وقت آن رسیده که گام‌های جدی در این زمینه برداریم.
