سرویس سیاست مشرق - برخی از مدیران و مسئولان چنان در حالت و نقش اشرافی خود فرو رفته‌اند که فراموش کرده‌اند آنان باید برای رفاه و آسایش مردم خدمت کنند نه اینکه با استفاده از جایگاه و مقام خود به رفاه اشرافی و زندگی لاکچری برسند.
در همین باب دیده می‌شود که برخی از مقامات دولتی درباره کم و کاستی‌هایی که در هر گوشه و بخشی از کشور به سبب عدم مدیریت مناسب دیده می‌شود، عدم رفاه و آسایش خود را بهانه می‌کنند. این درحالی است که بعضی از آنان در خانه‌های اشرافی زندگی می‌کنند و درآمدهای کلان دارند که همین موضوع متأسفانه باعث فاصله میان مردم و مسئولان و عدم کارایی لازم آنها شده است.
بیشتر بخوانید:
چندی پیش بود که رفاه زدگی برخی از مسئولان بازهم در سخنان یکی دیگر از آنها بروز کرد. در همین رابطه، «مجیدرضا حریری»، عضو اتاق بازرگانی گفت:
«افتخارشان این است که نماز صبح به وزارتخانه می‌روند و تا 12 شب کار می‌کنند، این احمقانه ترین نوع مدیریت است! مدیری که می‌خواهد کار باکیفیت انجام دهد، نباید بیشتر از 6 ساعت کار کند.»
وی افزود: «کدام وزیر جرئت می‌کند برای اینکه فکرش باز شود، وسط روز به سونا و جکوزی برود؟ وزرا اگر روزی نیم‌ساعت در سونا ریلکس کنند، بهتر می‌توانند اندوخته‌هایشان را به کار بگیرند!»
سخنان حریری یادآور سخنان یکی دیگر از مدیران دولتی است که چند سال قبل گفته بود:
«نمی تواند با نون و پنیر کار کند و حتماً باید کباب و شیشلیک بخورد تا بتواند به مردم خدمت کند!»
در همین راستا، یکی از نمایندگان مجلس نیز حقوق مجلس را فاجعه خوانده بود و در این باره بیان کرد: «در دانشگاه می‌خوابیدم 8 میلیون می‌گرفتم!»
«غلامعلی جعفرزاده»، نماینده مردم رشت در مجالس نهم و دهم ضمن اعتراض به حقوق و دستمزد برخی نمایندگان در مجلس گفته بود:
«زمانی در دانشگاه فقط می‌خوابیدم و 8 میلیون می‌گرفتم اما الان صبح تا شب و دور از خانواده مشغول کار هستم و این حقوق مجلس فاجعه است. بعداً نگویند چرا نماینده دزد شد. مدیر را باید تأمین کنید تا فساد ایجاد نشود. می‌گویند برای اسلام کار کن! تا کی؟»
این سخنان برخی از مسئولان درحالی است که چندی پیش «رضا اردکانیان» وزیر نیرو درباره پرمصرفی ایرانیان گفت: «علت اینکه تحریم شدیم همین بد عادتی در مصرف است، تحریم کنندگان فهمیده‌اند نقطه ضعف ما؛ مصرف است. ما جامعه‌ای مصرفی هستیم؛ چرا چین اینگونه تحریم نمی‌شود؟ چون با یک وعده غذا هم رفع گرسنگی می‌کنند.»
اردکانیان بعدها پس از انتقادات فراوان در تصحیح سخنان گفت که این موارد را به عنوان یک الگو مطرح کرده اما باید پرسید که خود وزیر در کجا زندگی می‌کند و سطح زندگی وی و خانواده‌اش چگونه است. هر چند که پیشتر وی بیان کرده بود فرزندانش در خارج از کشور تحصیل می‌کنند و هزینه بالایی را صرف این مسئله می‌کند که مردم عادی فاقد چنین امتیازی هستند. به هر جهت با پدیده مدیران راحت طلب روبرو هستیم که به جای ایجاد رفاه برای مردم برای خود رفاه می‌خواهند و ضعف مدیریتی خود را در عدم رفاه خود عنوان می‌کنند!
