عضو مرکز تحقیقات طب پیشگیری و سلامت جمعیت دانشگاه علوم پزشکی ایران اظهار داشت: تحقیقات مبتنی بر شواهد، حاکی از آن است که افراد کم علامت یا فاقد علایم قادر به انتقال بیماری در دوران کمون (نهفتگی) هستند.
دکتر نصیر دهقان دوره کمون این بیماری را بین 3 روز تا 14 روز اعلام کرد و گفت: این افراد باید از حضور در مکانهای عمومی به شدت خودداری کنند و در خانه قرنطینه باشند.
وی اظهار داشت: توصیههای سازمان بهداشت جهانی و مراکز کنترل و پیشگیری از بیماریها در زمینه چگونگی محافظت از خود در برابر ویروس کرونا ساده است که شامل، شستن دستها با آب و صابون به تناوب، مصرف مایعات فراوان و البته رعایت فاصله اجتماعی است که این اقدامات در راستای شکستن زنجیره انتقال است.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران افزود: این موضوع زمانی اهمیت بیشتری پیدا میکند که تصور میشد کودکان از بیماری زایی و انتقال بیماری مبرّا هستند و امکان درگیری آنها وجود ندارد، اما نتایج تحقیقات اخیر همزمان با ایراد سخنرانی دبیرکل سازمان بهداشت جهانی، نشان داد آنان هم به طور کلی مصون نیستند و موارد اندکی ابتلا به این ویروس نوپدید در کودکان مشاهده شده است.
افراد مداوا یافته تا 2 هفته ناقل بیماری کرونا هستند
وی ادامه داد: نتایج یک مطالعه نشان داد که ویروس کرونا میتواند تا دو هفته پس از آنکه علائم بیماری ناپدید شد، همچنان در بدن فرد مبتلا باقی بماند و این مسأله سبب لزوم ادامه قرنطینه خانگی به مدت دو هفته پس از ترخیص و اتمام دوره دارویی، مطابق پروتکل وزارت بهداشت شده است.
عضو مرکز تحقیقات طب پیشگیری و سلامت جمعیت دانشگاه علوم پزشکی ایران اظهار داشت: این افراد با کمک سامانه سیب و مراقبین سلامت، در این مدت مورد پایش قرار میگیرند تا آسیبی به دیگران نرسد.
وی، راه اصلی شیوع این بیماری را از طریق قطرات تنفسی حاصل از سرفه و عطسه اعلام کرد و گفت: بسیاری از افراد علائم خفیف بیماری را تجربه میکنند.
دهقان گفت: هرچند تب بالا و تنگی نفس از مهمترین علامتهای بالینی در موارد ابتلا محسوب میشود؛ اما موارد بسیاری از مبتلایان فاقد تب بالا بوده و صرفا از سرفههای گه گاه و پیشرونده شکایت داشتند که این مسأله نیز برای عموم ما از لحاظ رعایت فاصله اجتماعی بسیار مهم جلوه میکند؛ چرا که این افراد نیز میتوانند با جا به جاییهای خود افراد بسیاری را مبتلا کنند.
وی گفت: اخبار علمی (و نه شبه علم و انواع شایعات) در حدود ضروریات مورد جستجو و مطالعه قرار گیرند؛ چرا که وارد نمودن استرس و نگرانی بیشتر از واقعیت میتواند همانند خود این بیماری در میان مدت و بلند مدت آسیب رسان باشد که نیازمند مدیریت هیجان و خودمراقبتی مردم است.