در ماه مه 1945، برخی ژنرال‌های آلمانی با عدم پذیرش حقیقت تسلیم آلمان، همچنان به مقاومت در برابر ارتش سرخ ادامه می‌دادند.
نیکیتا بورانوف، کارشناس انجمن نظامی - تاریخی روسیه افزود:، اما بعد از چندی ارتش شوروی آن‌ها را نیز شکست داد. اما در 8 مه 1945، قرارداد تسلیم بی قید و شرط آلمان فاشیست امضا شد.
این سند در تمام جبهه‌های جنگ جهانی دوم آتش بس برقرار کرد و پرسنل نیرو‌های مسلح آلمان را موظف نمود که مقاومت را متوقف کرده و همراه با تسلیحات و تجهیزات به متفقین تسلیم شوند که در واقع به معنای خروج آلمان از جنگ بود.
بورانوف ادامه داد: "فرماندهان آلمانی دستور تسلیم شدن را در 7 مه دریافت کردند، اما برخی ژنرال‌های آلمانی به مقاومت شدید خود ادامه دادند. سرهنگ لوتار رندولیچ فرمانده گروه ارتشی "اتریش"، همچنان به مقاومت و عقب نشینی نیرو‌های خود به غرب ادامه داد. او ادعا کرد که "این تبلیغات شوروی است" و به جنگ ادامه داد. "
در همین زمان، آلمانی‌ها تلاش کردند تا صلح جداگانه‌ای با نیرو‌های انگلیسی - آمریکایی برقرار کنند.
وی ادامه داد: "در پایان ماه آوریل، در شهر فرانسوی ریمز، که در آن مقر فرماندهی متفقین غربی به ریاست ژنرال دوایت آیزنهاور فرمانده ارتش آمریکا قرار داشت، فرماندهی آلمان گروه ویژه‌ای را به سرپرستی رئیس ستاد عملیاتی فرماندهی عالی نیرو‌های مسلح آلمان، ژنرال آلفرد یودل فرستاد، که به دستور صدراعظم آلمان دریاسالار کارل دونیتس بایستی به متفقین تسلیم شود. "
این نخستین بار بود که در تاریخ 7 مه 1945 سند تسلیم بی قید و شرط آلمان در ریمز امضاء شد.
بورانوف گفت: "به نمایندگی از فرماندهی عالی آلمان، آن را رئیس ستاد عملیاتی فرماندهی عالی یودل، از طرف انگلیس و آمریکا رئیس ستاد کل نیرو‌های اعزامی متفقین ژنرال والتر بدل اسمیت و به نمایندگی از اتحاد شوروی - نماینده فرماندهی عالی شوروی در فرماندهی متفقین، سرلشکر ایوان سوسلوپاروف، امضا کردند.
سوسلوپاروف اختیارات امضای این سند را نداشت، بنابراین وقتی که از تهیه مقدمات این اقدام مطلع شد، از مسکو خواست که دستورالعمل را بدهد. اما جواب مسکو به موقع نرسید.
مورخ روس گفت: کنار گذاشتن چنین سندی بدون امضا از طرف شوروی غیرممکن بود و ژنرال مجبور بود با ریسک برای خودش تصمیم بگیرد. ولی نماینده شوروی کاری کرد تا یک ضمیمه وارد آن سند شود: در صورت وجود دلایل عینی در این مورد، یکی از کشور‌های متفق می‌تواند امضای مجدد این سند را بطلبد.
در تاریخ نویسی شوروی و روسیه، نخستین سند تسلیم بی قید و شرط آلمان، اقدام اولیه تسلیم بی قید و شرط خوانده می‌شود. مطابق این سند، در تاریخ 8 ماه مه در ساعت 23.01 به وقت اروپای مرکزی (9 مه در ساعت 01.01 به وقت مسکو)، فرماندهی آلمان موظف شد پس از یک روز و نیم مقاومت را متوقف کند. بدین طریق آلمانی‌ها زمان تسلیم در برابر متحدین غربی را دریافت کردند.
مورخ گفت: آلمانی‌ها سعی کردند این شرایط را بیشتر به نفع خود کنند، اما آیزنهاور موافقت نکرد و تهدید نمود که اگر اینطور شود وی اجازه ورود کامل نیرو‌های آلمانی به منطقه مسئولیت آمریکایی را قطع خواهد کرد. ظاهراً او این کار را حتی برخلاف اراده رهبری سیاسی کشور خود انجام داد.
بورانوف گفت: "جوزف استالین در مورد وجود اولین سند تسلیم بحث نکرد و گفت که نمی‌توان آن را فسخ کرد، اما نمی‌توان آن را برسمیت شناخت. وی اصرار داشت که تسلیم شدن آلمان باید در سرزمینی که از آن تجاوز فاشیستی بوجود آمده است - در برلین، و لزوماً با حضور فرماندهان عالی همه کشور‌های ضد هیتلر پذیرفته شود. پس از این بیانیه، متفقین قبول کردند که مراسم امضای مجدد این سند قانونی برگزار شود.
بنابراین، قرارداد تسلیم آلمان سرانجام در 8 مه در پایتخت آن کشور به امضا رسید. این سند در حومه برلین در شهرک کارلس هورست در مقر ارتش پنجم ضربتی امضا شد. از طرف اتحاد شوروی مارشال گئورگی ژوکوف، از متحدین مارشال هواپیمایی انگلیس آرتور تودور، فرمانده نیروی هوایی استراتژیک ایالات متحده ژنرال اسپاتز، از فرانسه - ژنرال دالاتر د. تاسینی حضور داشتند.
بورانوف در پایان گفت: "امضای قرارداد تسلیم بی قید و شرط آلمان در تاریخ 8 ماه مه در ساعت 22.43 به وقت اروپا مطابق ساعت 00.43، 9 مه 1945 به وقت مسکو) به پایان رسید. دو نسخه اصیل آن به زبان روسی و انگلیسی است. نسخه شوروی در وزارت امور خارجه روسیه نگهداری می‌شود. "
منبع: اسپوتنیک
