سرویس ورزش مشرق – وقتی در صفحه دانشنامه آزاد در فضای "وب" دنبال ترین ها می گردید نام شهر تبریز هم به عنوان شهر اولین ها به چشم می خورد. در ابتدای این صفحه متن زیر نوشته شده است:
"بعضی از اولین‌های تاریخ ایران مانند اولین چاپخانه، اولین دانشگاه و شهرک دانشگاهی نه تنها در ایران بلکه در جهان، اولین دادگاه استیناف، اولین چاپ اسکناس، اولین شهرداری، اولین شهربانی، اولین سینمای عمومی، اولین کودکستان و اولین مدرسهٔ کَر و لال‌های ایران و اولین خیابانی که در ایران دارای برق شد، اولین سازمان توسعه گردشگری شهرداری تبریز در شهرداری‌های ایران در تبریز بوده است".
با این پیش زمینه ذهنی و با مرور اتفاقات سال‌های اخیر در بحث باشگاه‌داری تبریزی ها در فوتبال، به ویژه لیگ برتر باید به تغییرات متعدد سرمربی در تیم آقای زنوزی یا همان تیم محبوب آذری ها اشاره کرد.
تراکتورسازی تبریز که در این یکی دو ساله پسوند "سازی" را از انتهای اسمش برداشته و همه این تیم را به نام "تراکتور" صدا می زنند به تازگی و به عنوان اولین تیمی که سرمربی اش را تغییر داد سنت سال گذشته اش را تغییر نداد و علیرضا منصوریان را در آستانه هفته ششم لیگ برتر اخراج کرد.
شاید این باشگاه و مدیران کم طاقتش تحت تأثیر هواداران پرشور این تیم به هیچ وجه طاقت نتیجه باخت و مساوی را ندارند و از سرمربیانی که برای تیم انتخاب می کنند تنها سراغ برد را می گیرند! هوادارانی که همواره دوست دارند تیم شان برنده باشد و گویی نتیجه ای غیر از برد در قاموس طرفداران پرشور این باشگاه وجود ندارد. در شرایطی که شیرینی، وقتی معنای واقعی اش را پیدا می کند که تلخی را هم چشیده باشید.
با این همه، آخرین باری که تراکتور یک فصل را با یک سرمربی به پایان رسانده است لیگ پانزدهم بوده است. فصلی که امیر قلعه نویی هدایت این تیم را در دست گرفت و البته همه می دانند که در چه شرایطی سرمربیگری این تیم را پس از 5 فصل پذیرفت چرا که او در پایان فصل یازدهم با بدترین شکل ممکن از این تیم کنار گذاشته شد و هواداران تراکتور در سال 1391 بدرقه عجیب و غریبی برای او تدارک دیدند و قلعه نویی قسم خورده بود که دیگر به این تیم بازنگردد! اما سعید عباسی مدیرعامل وقت در تهران و در رستوران شخصی امیر قلعه نویی در تهران در بامداد یک شب تابستانی رأی او را تغییر داد و قلعه نویی در فضایی ملتهب با تدابیر ویژه امنیتی به تبریز برگشت.
او تا پایان لیگ پانزدهم سرمربی تراکتور ماند و تیم را برای فصل شانزدهم (96-95) بست ولی چندی نگذشت که تبریزی ها نتوانستند سنت همیشگی شان را کنار بگذارند و در سال 1396 یحیی گل محمدی را به تبریز بردند و تیم را به او سپردند. گرچه در همان سال 1396 هم نتوانستند با یحیی گل محمدی کنار بیایند و با اخراج یحیی ، این بار دستیارش مجتبی حسینی را سرمربی موقت تراکتور کردند!
تبریزی ها در فصل هفدهم سراغ یک مربی ترکیه ای رفتند و "ارطغرل ساغلام" را به خدمت گرفتند ولی پس از مدتی او را هم کنار گذاشتند و سراغ جان توشاک رفتند! مربی سرشناسی که خیلی ها از همان ابتدا وعده می دادند که چند هفته بیشتر نمی تواند خواسته های مدیران کم طاقت آذری را برآورده کند و اینطور هم شد و پس از او باشگاه تیم را به محمد تقوی سپرد تا در سال 1397 تقوی تیم را تا در دست داشته باشد.
تراکتور پس از قطع همکاری با تقوی در فصل هجدهم سراغ "ژرژ لیکنز" بلژیکی رفت و با این مربی لیگ را به پایان برد اما باز هم به دلیل عدم کسب عنوان قهرمانی لیگ برتر در تابستان سال 1398 و در آستانه لیگ نوزدهم سراغ مصطفی پاشا رفتند! دنیزلی هدایت این تیم را در دست گرفت و نتایج بدی هم کسب نکرد ولی عمر مربیگری او هم تنها تا پایان هفته سیزدهم ادامه داشت تا تراکتور فصل پیش اولین باشگاهی لقب بگیرد که سرمربی اش را عوض می کند.
بعد از دنیزلی احد شیخ لاری در هفته چهاردهم لیگ هدایت تراکتور را در دست گرفت ولی باز هم تبریزی ها برای هفته پانزدهم سراغ ساکت الهامی رفتند و البته توانستند با این مربی آذری لیگ را به پایان ببرند. اما الهامی که مورد اقبال عموم تبریزی ها بود هم نتوانست وعده قهرمانی به مالک پولدار تراکتور بدهد و او نیز در ابتدای تابستان کنار گذاشته شد تا این بار نوبت به مرد پر سروصدای استقلالی ها، علیرضا منصوریان برسد! ...که او هم با همه توانایی های فنی و فن بیان خوبی که دارد حتی با آذری حرف زدن در نشست خبری بین آذری ها هم نتوانست دلشان را بدست بیاورد و بیش از 5 هفته در این شهر دوام بیاورد!
حضور 11 مربی ظرف 5 سال در رأس یک تیم فوتبالی اگر در دنیای توپ گرد بی نظیر نباشد ولی بسیار کم نظیر و نادر است. شاید تنها در برخی باشگاه های عربی حوزه خلیج همیشه فارس بتوان نمونه هایی از این دست را پیدا کرد ولی آنها هم که پولی بی حساب و کتاب برای فوتبال هزینه می کنند تا این حد در تصمیم گیری هایشان عجول، احساسی تحت تأثیر حرف دلال ها نیستند! دلال هایی که در رفت و آمد این مربیان حق دلالی شان را در همان ابتدای کار دریافت می کنند و کاری به کار دل هوادارانی ندارند که در سرمای استخوان سوز آذربایجان راه کوهستانی ورزشگاه یادگار امام تبریز را به عشق تیم محبوبشان طی می کنند.
ناگفته نماند؛ شاید تبریزی ها قصد داشتند در زمینه تغییرات سرمربی فوتبال هم اولین باشگاهی باشند که طی 5 سال 11 مربی برای تیم شان انتخاب کردند و البته مسعود شجاعی که به عنوان سرمربی موقت انتخاب شده، دوازدهمین سرمربی تراکتور در این 5 سال لقب گرفت تا این آمار افزایش هم پیدا کند. البته اگر مربی بعدی تا آخر فصل دوام بیاورد و این آمار افزایش پیدا نکند!
این داستان درمورد مدیرعاملان باشگاه تراکتور هم صدق می کند و با یک جستجوی ساده در فضای اینترنت می توان مشاهده کرد که این باشگاه ظرف یک دهه اخیر چندین مدیرعامل داشته است!