استقلال با استراتژی فکری شانس آورد ۱-۴ نباخت/ این دربی "بازی بازی" بود نه فوتبال!

سرویس ورزش مشرق – دربی نود و چهارم با نتیجه تساوی و رد و بدل شدن 4 گل بین دو تیم به پایان رسید و آنچه از صحبت‌های مردم و کارشناسان برمی آید حس رضایتمندی اغلب فوتبالی ها از بازی پر التهاب و جذاب دو تیم بود.

جلال چراغپور کارشناس و مدرس فوتبال کشورمان در گفت و گو با مشرق، به تحلیل دربی 94 پرداخت و از زاویه ای متفاوت با اغلب کارشناسانی که این روزها درباره دربی پایتخت حرف زده اند این مسابقه را کارشناسی کرد.

*متن صحبت‌های وی در ادامه می آید:

*دربی بی تماشاگر باید هم بی حاشیه باشد!

تحلیلی که من درباره دربی دارم برعکس نگاه ژورنالیسیتی و کارشناسانی است که در این روزها در رادیو و تلویزیون عنوان کرده اند. وقتی گفته می شود یک دربی بدون حاشیه بود باید به این نکته توجه کرد که مشخصا دربی که در استادیوم خالی برگزار شود بی حاشیه می شود. شما وقتی ظرف خالی را هم روی آتش بگذارید چیزی در آن نیست که بجوشد.

*6 عامل منجر به گلزنی تیم‌ها شد!

در فوتبال برای به ثمر رسیدن یک گل باید 6 مورد اتفاق بیافتد ولی اغلب، این 6 مورد را درست نمی بینند. اینکه گفته می شود فلان بازیکن اشتباه کرد صحیح نیست در حالی که اشتباه اتفاق نمی افتد بلکه این 6 مورد دست به دست هم می دهند که یک تیم به گل برسد.

*عدم فشار استقلال منجر به پاس گل شد!

اولین مورد در دربی این بود که وقتی سید جلال حسینی توپ را می گیرد ولی کسی روی او فشار وارد نمی کند او می تواند توپ را از فاصله زیاد به مهدی عبدی پاس بدهد. عبدی هم درست در جایی بود که کسی با او کاری نداشت. وقتی مدافع حریف پاس نفوذ می دهد و کسی هم مانعش نباشد مشخصا تیم آبی گل می خورد.

*عدم درک صحیح مدافعان استقلال!

دوم اینکه وقتی توپی گل می شود اصطلاحا می گویند به دلیل عدم پوشش مناسب حریف است. پاسی که مدافع پرسپولیس از نیمه خودی به زمین استقلال فرستاد با اشتباه هافبک استقلال در جایگیری نتوانست توپ را با سر دفع کند و همین امر موجب شد هر دو مدافع پشت سری هم به دلیل فاصله نامناسب و زاویه غلطی که با مهاجم داشتند و مشخص بود که اساسا درک صحیحی از پوشش نفر اول خط حمله پرسپولیس ندارند، مرتکب دومین اشتباه شدند.

*لو رفتن توپ در محدوده داغ!

سومین اتفاق مورد بحث در دربی زمانی بود که پرسپولیس گل خورد. این گل روی اصل از دست دادن توپ در محدوده خطر بود. جایی که اصطلاحا داغ است و هرگز نباید توپ را در حضور مهاجم بازیکن حریف لو داد. وقتی یک مدافع توپ را درون باکس می گیرد آن مکان جایی نیست که بخواهد با توپ کار کند و دیدیم که چطور مطهری با توپ قاپی گل استقلال را زد.

*چرا ترکیب استقلال دست خورد؟

وقتی تیم استقلال با یک گل برتری به رختکن می رود چه لزومی داشت که با تغییر به زمین برگردد؟ یعنی تیم آبی می خواست نشان بدهد که باز هم می خواهد گل بزند؟ وقتی در گوشه زمین سیامک نعمتی، مهدی قایدی را پوشش داده بود با توجه به این مسئولیتی که داشت به جلو حرکت نمی کرد و در طرف دیگر هم مطهری با فشاری که به خط دفاع می آورد مانع از جدا شدن مدافعان پرسپولیس می شد ولی با ورود دیاباته این فشار از روی آنها برداشته شد.

*استقلال پرس از جلو را از دست داد!

دیاباته نه توانایی پرس دارد، نه قدرت دوندگی لازم را دارد، نه سرعت لازم در بازگشت به عقب را دارد و نه پا به توپش خوب است. فکری آدمی را در جلوی مدافعان پرسپولیس گذاشت که دردسری برایشان ایجاد نمی کرد. در واقع استقلال با یک تعویض اشتباه استراتژی تیمی اش را از بین برد. می شد دیاباته را در دقیقه 75 به میدان آورد ولی از دقیقه 46 یک تصمیم خطرناک بود که منجر به گل خوردن استقلال هم شد. این تغییر استراتژی می تواند زنگ خطری برای استقلال در دیدارهای بعدی باشد.

*استقلالی ها بر چه اساسی می گویند خوب بودند؟

استقلالی‌ها بر این باور بودند که چون بازی را 2-2 کردند پس خوب بازی کرده اند در حالی که در صحنه ای که مدافع و دروازه بان استقلال دریبل خوردند و توپ به نوراللهی رسید ضربه نوراللهی با بی دقتی از دست رفت یا در موقعیتی مشابه که نوراللهی توپ را به بیرون زد باز هم مدافعان استقلال اشتباهات مرگباری را مرتکب شدند که اگر دقت توپ نوراللهی بهتر از این بود ضربه مهلکی به کادر فنی تیم استقلال می خورد و حتی در ادامه روی نتایج تیم استقلال تأثیر بدی ایجاد می کرد. من نمی دانم چطور استقلالی ها می گویند که بازی خوبی ارائه دادند؟ این دربی باید با نتیجه 1-4 به سود پرسپولیس به پایان می رسید.

*هیجان دربی به دلیل اشتباهات زیاد بود!

به اعتقاد من این دربی به این خاطر هیجان انگیز به نظر رسید چون هر دو تیم و به ویژه بازیکنان استقلال اشتباهات زیادی مرتکب شدند. وقتی اشتباه بیشتر باشد صحنه هایی بوجود می آید که روی بیننده ایجاد هیجان می کند و آدرنالین ترشح شده منجر به بروز حس هیجان می شود.

*این دربی GAME نبود بلکه PLAY بود!

ما هرگز نمی توانیم بگوییم این دربی یک گیم (GAME) بود بلکه این یک بازی بود. وقتی مسابقه تبدیل به GAME می شود که تیم ها استراتژی، طرح، برنامه، تاکتیک و شکل روز فوتبال را در زمین اجرا کنند. در آنصورت به این مسابقه می گویند GAME وگرنه به این مسابقه باید گفت PLAY. کاری که چندتا بچه هم در کوچه با یک توپ پلاستیکی انجام می دهند یا اصطلاحا بازی بازی می کنند و بعد هم به خانه می روند.

*مدافعان استقلال دبستانی به هم خوردند!

روی گلی که مهدی عبدی به استقلال زد دو مدافع استقلال به دلیل جایگیری غلط به هم برخورد کردند! حالتی که در فوتبال دبستان می توان دید. چرا باید بین دو مدافع در این سطح باز شود؟ و چرا باید چنین تداخلی بین آنها ایجاد شود؟ این مسابقه هیچ شباهتی به گیم نداشت و همان PLAY بود.

*عبدی و قایدی تنها اتفاقات خوب دربی بودند!

در دربی که پشت سر گذاشتیم تنها اتفاق مثبت ظهور دو بازیکن جوان استقلال و پرسپولیس بود. البته قایدی را که قبلا دیده بودیم ولی مهدی عبدی هم با اینکه از قایدی جوانتر است نشان داد هوش بالایی برای فوتبال دارد و ضربات آخرش را به دقت می زند و معتقدم می تواند یک جایگزین خوب برای علی علیپور باشد. قایدی هم که از تنها فرصتی که بدست آورد یک گل ساخت و نشان داد چه توانایی دارد. فکر می کنم تنها اتفاق مثبت این دربی درخشش این دو جوان بود.

*داروان تا کی می خواهند بازی را دربیاورند؟

چرا باید این همه سلیقه را در یک داوری ببینیم؟ فوتبال قانونمند است و داور باید بر اساس اتفاقات بازی طبق قانون قضاوت کند! چرا داوران ما از قضاوت واقعی هراس دارند؟ چرا باید اینقدر به فکر درآوردن بازی باشند؟ مسابقه ای که نه فشار تماشاگر داشت و نه چیزی از این دست چرا باید با ملاحظه کاری قضاوت شود؟ شما را به خدا قسم یکبار هم که شده یک بازی را قضاوت کنید، درنیاورید!