از پنجاه طبقه بالاتر نگاهی به پایین می اندازد و جزیره هایی که طی دو دهه اخیر در ساختن شان نقش داشته در نظرش مانند الماسی می درخشند؛ چالشی بسیار بزرگ که شاید در عمر هر فرد یکبار رخ دهد و علی منصور شانس این را داشت که این چالش را با موفقیت پشت سر بگذارد.
جزیره هایی که به آنها اشاره کردیم نخل جمیرا را تشکیل می دهند؛ مجمع الجزایری به شکل درخت نخل که لوکس ترین هتل ها و سواحل را در خود جای داده اند و تماما توسط انسان ساخته شده اند.
ساخت این مجمع الجزایر که حالا بیش از هشتاد هزار نفر را در خود جای داده زمانی یک پروژه محال به نظر می آمد اما حالا رنگ واقعیت به خود گرفته است.
منصور که مهندس عمران است در سال 1998 میلادی از کانادا به دبی آمد تا به عنوان مهندس مشاور با یکی از شرکت های اماراتی همکاری کند. در سال 2001 که پروژه ساخت این جزیره های مصنوعی آغاز شد منصور از دور روند پیشرفت این پروژه را زیر نظر داشت. خودش در این باره می گوید:
در سال 2002 که تصویر اولین جزیره اقماری از پالم جمیرا منتشر شد بسیار راغب شدم که در مورد آن بیشتر بدانم. این تصاویر زمینی بسیار کوچک را نشان می داد که از دل اقیانوس سر بر می آورد و تبدیل به چندین جزیره می شد. همان موقع بود که تصمیم گرفتم هر کاری می توانم انجام بدهم تا به شرکت مدیریت کننده این پروژه ملحق شوم و نقشی هرچند کوچک در آن داشته باشم.
یکسال بعد منصور به پروژه جمیرا پالم ملحق شد و امروز مدیریت پروژه های مهندسی دریایی نخیل را بر عهده دارد.
ساخت یک شاهکار مهندسی
نکته جالب در مورد این مجمع الجزایر این است که در ساخت پایه آنها از هیچ فولاد یا بتنی استفاده نشده است: در عوض تیم سازنده صرفا از خاک و شن برای ایجاد جزایر استفاده کرده اند و با وجود آنکه دبی در احاطه بیابان های مملو از شن است مقدار شن مورد نیاز برای ساخت این پروژه صرفا از داخل خاک امارات تامین نشد. از طرفی طبق گفته منصور شن های بیابان وقتی درون آب قرار می گیرند آب را به خود می کشند.
به خاطر آنچه گفته شده لازم بود که 120 متر مکعب شن از خلیج فارس به داخل امارات انتقال داده شود. همزمان بالغ بر 7 میلیون تن خاک هم از کوه های هاجر در شمال امارات استخراج شد.
از این خاک برای ساخت آب شکن های هلالی شکلی استفاده شد که 11 کیلومتر به داخل آب کشیده می شدند و کارشان حفاظت از جزایر در برابر موج های بزرگ و بادهای سنگین بود. شرکت نخیل که پروژه ساخت پالم جمیرا را بر عهده داشته در این باره می گوید با خاک و شن مورد استفاده در این پروژه میتوان دیواری به ارتفاع 2 متر را سه بار دور تا دور زمین کشید.
این جزیره 560 هکتاری ب قدری بزرگ است که منصور و تیم همکارانش از تکنولوژی هدایت ماهواره ای برای ساخت قسمت های برگی شکل آن استفاده می کردند.
منصور که یک غواص حرفه ای هم هست باید همراه با پنج تن دیگر از همکارانش مرتبا به داخل آب شیرجه می زد تا سطوح مختلف خاک زیر آب و کیفیت کار را بررسی می کرد. که این روند بررسی نیز مدت 10 هفته به طول انجامید.
در 20 سالی که از ساخت مجمع الجزایر پالم جمیرا می گذرد تنها راه دیدن آن سوار شدن بر هلیکوپتر و عبور از فراز آنها بوده است حالا اما بازدیدکنندگان می توانند از طبقه آخر برج 52 طبقه نخیل که نمایی 360 درجه از جمیرا پالم را پیش رویشان قرار می دهد به این جزایز نگاه کنند.
بیشتر بخوانید:
پر ارتفاع ترین استخر بدون مرز دنیا در دبی افتتاح شد
