رکسانا خوشابی؛ کارشنارش ارشد مشاوره، عضو تحریریه دنیای سلامت
مترجم: مریم مداح
کینه بخشی از طبیعت انسان است اما این حالت نه تنها سلامت روان، بلکه سلامت جسمی ما را نیز تحت تأثیر قرار میدهد. در واقع کینه و نفرت از عواملی هستند که باعث بیماری می شوند.
این موضوع در یک مرکز روانشناسی بالینی با عنوان "عملیاتی برای بخشایش" مورد بررسی قرار گرفته است. این مرکز تا به حال بیش از 1200 تحقیق خود را به چاپ رسانده و موضوع «بررسی تفاوتهای جنسیتی در بخشش» نیز عنوان یک کنفرانس تحقیقیاش در سال گذشته بوده است.
دکتر دین اورنیش پزشک و محقق معروف آمریکایی، بخشش را جایگزینی بسیار مناسب برای خشم و انتقام میداند. او میگوید:
خودخواهانهترین کار برای خودتان بخشیدن دیگران است.
تاثیرات مطلوب بخشیدن
تحقیقات حاکی از آن هستند که بخشش، حداقل میتواند از دو طریق تأثیرات مطلوبی را از خود به جای بگذارد. یکی کاهش استرس ناشی از عدم بخشایش (کینه توزی) است که آمیزهای از ترشرویی، عبوسی، خشم، خصومت، نفرت و ترس را ایجاد میکند. این حالات تأثیرات فیزیولوژیکی خاصی مانند بالا بردن فشارخون و اختلالاتی همچون بیماریهای قلبی - عروقی، اختلال در سیستم ایمنی بدن و احتمالاً اختلال در کارکردهای سیستم عصبی و حافظه را از خود برجای میگذارند.
در یک مطالعه، حالات 20 نفر که روابط شادی در زندگی داشتند با حالات 20 نفر دیگر که ارتباطات شادی نداشتند مورد مقایسه قرار گرفت. هورمون کورتیزول که کارکرد ایمنی بدن را مختل می کند در گروه دوم میزان بیشتری داشت و این مقدار زمانی که از آنها خواسته میشد به روابط خود فکر کنند افزایش پیدا میکرد.
اورت ورتینگتون، مدیر اجرایی «عملیاتی در طلب بخشایش» میگوید: هرگاه کینه را به دل خود راه بدهید خود را در معرض یک مسأله حاد جسمی قراردادهاید.
بخشش جزیی از زندگی انسان
براساس تحقیقات انجام شده معلوم شد افرادی که با دوستان، آشنایان و همسایگان خود ارتباط بهتر و بیشتر و مطلوبتری دارند، نسبت به سایر افراد از سلامتی بیشتری برخوردارند و این فایده دوم بخشایش است.
شارلوت ون اوین ویتولیت، محقق برجسته کالج هوپ در میشیگان، میگوید: بخشش، باید جزئی از زندگی انسانها باشد و نه تنها پاسخی نسبت به شرایط یا اهانتهایی خاص در زندگی آنان...
ورتینگتون، وجه تمایزی بین بخشش عقلی و بخشش عاطفی مشخص نموده است. از نظر او بخشش عقلی، آشتی و مصالحه با فردی مقصر است، اما بخشش احساسی یا عاطفی یک پذیرش درونی است. به یاد داشته باشیم که بخشش، ما را ملزم نمیکند که عدالت را نادیده بگیریم یا حق تحقیر و اهانت را به دیگران بدهیم. خشم نیز جزئی از احساسات انسان است اما نباید عنصری ثابت و پایدار در زندگی یک فرد باشد. بدین مفهوم وقتی از بخشش صحبت میشود، منظور تأیید رفتار دیگران نیست بلکه منظور این است که آن رنج و درد را از درون خود بیرون بریزیم. دکتر ادوارد هالوول، روانپزشک هاروارد و نویسنده کتاب «جرأت بخشش» میگوید: بخشش یک فرایند است، نه یک عمل لحظهای. این فرایند باید در مقابل حس کینهجویی، به تدریج پرورش پیدا کند. او کمک دوستان و افراد کارشناس را در پرورش این حس مفید میداند.