«مارک اپیسکوپوس» در گزارش 21نوامبر در نشنال‌اینترست نوشت، ادبیات تند و تیز کرملین با چیزی همراه می‌شود که برخی کارشناسان‌آن را نشانه‌های اولیه از آمادگی روزافزون روسیه برای آغاز حمله نظامی به شرق اوکراین می‌دانند. «مایکل کوفمان» مدیر برنامه مطالعات روسیه در مرکز تحلیل دریایی و محقق در موسسه کنان در واشنگتن دی.سی، در اوایل سال جاری یک خط مستقیمی میان تجمع نظامی گسترده روسیه در مرزهای شرق اوکراین و فعالیت نظامی روسیه در همان منطقه ترسیم کرد. او گفت: «این دو رویدادهایی واقعا متفاوت و متمایز نیستند. آنها یک روایت از رویدادهایی هستند که از شروع سال جدید در حال نمایشند.» کوفمان خاطرنشان می‌سازد که تحرکات روسیه غیرطبیعی است و بر مبنای هیچ تهدید نظامی مشخصی که از جانب «کی‌یف» سرچشمه می‌گیرد مبتنی نیست. کوفمان این ادعا را رد می‌کند که مسکو می‌کوشد تا مانع حمله نظامی گسترده «کی‌یف» به نیروهای جدایی‌طلب روسیه در منطقه دونباس شود. این تحلیلگر خاطرنشان می‌سازد که این تحرکات بخشی از گرایش بزرگ‌تر در تفکر استراتژیک روسیه در نزاع اوکراین و روابط «کی‌یف» با غرب است. کوفمان معتقد است که حمله نظامی تمام‌عیار مسکو به اوکراین در ظاهر قریب‌الوقوع نمی‌نماید؛ اما در عین حال افزود که «در روزها و هفته‌های آینده اتفاقی رخ خواهد داد» زیرا واحدهای نظامی روسیه همچنان به نقل و انتقال در مرز ادامه می‌دهند. او می‌افزاید: «طی سال جاری به نیروهای نظامی روسیه گفته شده است که آماده حمله تمام عیار نظامی اوکراین باشید. روس‌ها با این حربه می‌خواهند خود را در جایگاهی قرار دهند که بتوانند این نوع وضعیت اضطراری را اجرایی کنند.»
«جورج بیب» قائم‌مقام و مدیر مطالعات در مرکز نشنال‌اینترست می‌گوید: «وقتی روس‌ها می‌گویند که مشتاقند بر سر این وضعیتی که در اوکراین شاهد آن هستند وارد جنگ شوند، فکر نمی‌کنم بلوف زده باشند.» او می‌افزاید: «آنها این را در گذشته هم نشان داده‌اند» و زمانی که تهدید را ببینند از هیچ حمله‌ای برای از میان بردن آن دریغ نمی‌کنند. «دمیتری سوسلوف» نایب رئیس مرکز مطالعات جامع اروپایی و بین‌المللی و مدرس ارشد دانشکده عالی اقتصاد دانشگاه تحقیقات ملی روسیه، سخنرانی پوتین را به مثابه «پیامی» به ناتو، اروپا و آمریکا تفسیر می‌کند. در نگاه او، کرملین از آنچه به‌عنوان اشتیاق غرب برای تحریک زالنسکی برای بازنگری در توافقات مینسک یا «خرابکاری» در اجرای آن می‌نگرد، به‌شدت ناراحت است. سوسلوف معتقد است که در قاموس کرملین‌نشینان، همکاری‌های نظامی اوکراین-غرب یعنی تلاش برای کشاندن اوکراین به ناتو آن هم از طریق حیات پشتی روسیه. پوتین و مقامات ارشد روسیه به‌طور فزاینده‌ای نگران هستند که اوکراین به‌طور یک‌جانبه بتواند میزبان پایگاه‌ها و سایر زیرساخت‌های نظامی ناتو/ آمریکا باشد؛ اما نقشی دوفاکتو ایفا کند به این معنا که عملا عضو ناتو شود بدون اینکه به‌صورت رسمی در این ائتلاف پذیرفته شود. سوسلوف بر این باور است که آینده اوکراین و روابط روسیه- آمریکا به این بستگی دارد که آیا پوتین و بایدن می‌توانند درباره فرمول مشترک و قابل پذیرشی درباره اوکراین به توافق برسند یا خیر؟
