انصاری‌فرد اما این کار را کرد. او به مدت سه فصل، هر فصل با رشد 20 درصدی رقم قرارداد، پرسپولیس را به گلر کروات متعهد کرد. به این ترتیب رادوشوویچ در این موقعیت قرار گرفت که در صورت عدم پرداخت به موقع دستمزدش از سوی پرسپولیس، قراردادش را به‌طور یکطرفه فسخ کند و تمام مبلغ تعهدشده از سوی سرخ‌پوشان را دریافت کند. از آنجا که سیستم پرداخت‌های مالی در فوتبال ایران و مخصوصا باشگاهی مثل پرسپولیس منظم نیست، رادو به‌طور پیوسته این فرصت را داشت که قراردادش را فسخ کند؛ کاری که او بعد از یک دوره قهر طولانی در نهایت انجام داد و با ارسال سه نامه پیاپی برای باشگاه ایرانی، قراردادش را به‌طور یکطرفه فسخ کرد. حالا باشگاه منتظر وصول شکایت این دروازه‌بان است؛ شکایتی که گفته می‌شود 930 هزار یورو ارزش دارد. اتفاقی که برای رادو رخ داده، در ادامه همان سریال تکراری خارجی‌ها در فوتبال ایران است؛ اینکه قراردادی بد با آنها بسته می‌شود و در اجرای همان قرارداد هم سهل‌انگاری می‌کنند تا طرف خارجی دست بالا را در اختیار بگیرد. فقط طی همین چند سال اخیر، مربیانی مثل مارک ویلموتس، آندرا استراماچونی و گابریل کالدرون از این تاکتیک استفاده کردند و پول «کار نکرده» را از ایرانی‌ها گرفتند. در سیاهه بازیکنان هم غیر از رادوشوویچ، می‌شود به امثال ماریو بودیمیر، آنتونی استوکس، هروویه میلیچ، کوین کنستانت و... اشاره کرد که یا پول درشتی گرفتند یا هنوز شکایت‌شان در راه است. این مساله بیش از هر چیز دیگری سیکل معیوب مدیریتی در فوتبال ایران را نشان می‌دهد؛ چرخه‌ای که در آن هیچ‌کس از ضرر و زیان دیگران عبرت نمی‌گیرد و به شکلی کمیک تمامی اشتباهات عینا تکرار می‌شود.
