برای پاسخ دقیق به این سؤال باید ابتدا حقیقت ریسمان الهی شناخته شود، چرا که تا ندانیم مراد از ریسمان الهی چیست؟ دست یازیدن به آن بی معنا و بی محتوا خواهد بود و یا لااقل بدون بصیرت می باشد. در روایات فراوانی مصادیق این ریسمان ذکر گردیده که به چند مورد اشاره می کنیم:
1ـ امیرالمؤمنین.
2ـ آل محمد(ع).
3ـ توحید.
4ـ ولایت ائمه اطهار(ع).
5ـ قرآن.
همة موارد فوق از مصادیق ریسمان الهی هستند و هیچ منافاتی با یکدیگر ندارند. حال برای تمسک حقیقی به حبل الهی، مراحل زیر لازم به نظر می رسد:
1ـ شناخت واقعی خدا و کتاب الهی و ائمه معصومین(ع) که این شناخت با استمداد از ارواح مقدسه و مطالعه در دین و مذهب شیعه مبسور می شود. تا شناخت واقعی حاصل نگردد، اگر اطاعتش باشد، کورکورانه و تقلیدی خواهد بود.
2ـ بعد از شناخت، مرحلة عمل و تمسک عملی فرا می رسد. در این مرحله انسان دیندار که به معارف الهی آگاهی یافته، باید پا در صحنة عمل گذاشته و طبق دستورهای دینی عمل نماید. در حقیقت آیة قرآن که امر به تمسک نموده، یک جهتش ناظر به جنبة عملی آن است، یعنی آنچه دین اسلام و کتاب الهی از انسان خواسته عمل نماییم.
3ـ این آیة شریفه به حکم جمع و اجتماع پرداخته و همگانی بودن را ملاک قرار داده است. در حقیقت دستور داده که همگی به ریسمان الهی چنگ بزنند و جدا نشوند.
منبع : پاسخگو