به گزارش ایسنا و به نقل از گیزمگ، این در حالی است که حسگرهای زیستی که به افراد دیابتی نوع 2 کمک می‌کنند، همگی دستگاه‌های یکبار مصرفی هستند که باید به صورت روزانه جایگزین شوند.
این حسگر زیستی جدید که مانند یک دستبند بر روی مچ بسته می‌شود، از یک ژل به نام "مایع یونیک در دمای اتاق" (room temperature ionic liquid) یا (RTIL) برای اندازه گیری مقادیر بسیار کم عرق بر روی پوست بهره می‌گیرد.
این دستگاه غلظت سه ترکیب مانند کورتیزول، گلوکز و اینترلوکین -6 را اندازه گیری می کند.
محققان این پژوهش اظهار کردند: اگر فرد دارای استرس مزمن باشد، سطوح کورتیزول در بدن وی افزایش یافته و مقاومت انسولین ناشی از آن به تدریج سطح گلوکز را از حد نرمال فراتر می‌برد.
در این حالت فردی که در وضعیت پیش دیابت قرار دارد ممکن است دچار دیابت نوع 2 شود. اگر این اتفاق بیفتد، بدن فرد در معرض التهاب قرار گرفته و این نشانگر التهابی، "اینترلوکین -6"، نشان دهنده آن است که اندام‌های فرد در حال آسیب دیدن هستند.
محققان این پژوهش اظهار کردند که در نهایت قرار است این دستگاه به یک فرستنده کوچک مجهز شود که با فشار یک دکمه، داده‌های ثبت شده را به یک برنامه گوشی هوشمند انتقال دهد.
این دانشگاه در حال حاضر به دنبال یک شریک برای تجاری سازی این فناوری جدید می‌گردد و در صورت رسیدن این دستگاه به تولید انبوه، به دلیل مقرون به صرفه بودن می‌توان از آن در کنار کشورهای جهان اول در کشورهای در حال توسعه نیز استفاده کرد.
