عقبة بن سمعان می گوید:وقتی کاروان امام حسین(ع) از منطقه بنی مقاتل به طرف کربلا رهسپار بود،من پشت سرامام بودم. امام در پشت اسب خود چرتی زد وبیدار شد وفرمود:انّالِلّه وانّا الیه راجعون والحمد لِلّه رب العالمین .ودوسه باراین جمله را فرمود.علی اکبر عرضکرد:چه شد که کلمة استرجاع را بر زبان جاری فرمودید؟امام فرمود:فرزندم ! بربالای اسب ،خوابم برد.دیدم که سواری ظاهر شد وگفت :این گروهی که می روند،مرگ بسوی آنان می آید!فهمیدم که آن شخص روح ماست که خبر از شهادت ماداد.
نویسنده : محمد تقی صرفی
