خطبه اى تکان دهنده

امام حسین علیه السلام چون خواست از مکه رهسپار عراق گردد به سخن ایستاد و فرمود: ((همه ستایش ها از آن خداست ، آنچه او خواهد (پدید آید) و جز به او هیچ توانى نیست . مرگ همچون گردنبند دختران ، آویزه گلوى بنى آدم است و من چونان اشتیاق یعقوب به یوسف ، دیدار گذشتگان خود را چه مشتاقم ! و شهادت گاهى برایم گزیده اند که (ناچار) آن را دیدار کنم .
گویا گرگ هاى حریص دشت هاى نواویس و کربلا را مى بینم که بند بند جسمم را از هم گسسته شکمبه هاى تهى و مشک هاى خالى خود را از آن انباشته کنند. از آنچه با قلم تقدیر الهى رقم خورده ، گریزى نیست خشنودى ما خاندان پیامبر است ، بر بلاى او شکیباییم که او پاداش کامل صابران را به ما عطا کند. ذریه رسول خدا علیه السلام از او جدا نخواهد شد. آنان در حریم قدس کبریایى نزد او گرد آیند، چشم او به دیدارشان روشن شود و وعده خود را در حقشان وفا کند.
هر کس خون خویش را در راه ما که راه خداست مى بخشد و خود را آماده دیدار خدا کرده است ، با ما رهسپار شود که من - به خواست خدا - فردا رهسپارم ))