خدمت به بانوی قهرمان کربلا زینب علیه السلاماز جمله کارهایی است که اگر از روی ادب و اخلاص از انسان شایسته کرداری سرزند هم توجه و عنایت خدا را به سوی خدمتگزار واقعی جلب می کند و هم لطف خاندان وحی و رسالت به ویژه امام عصر علیه السلام را.
آورده اند که مرحوم آیت الله العظمی میرزا محمد حسن شیرازی آن پیشوای مجاهد و مرجع بزرگوار تقلید که با یک فتوای درست و سنجیده کمر استعمار کهنه کار بریتانا را شکست، پیش از مرجعیت خویش به همراه علامه حاج ملا علی کنی، به زیارت خانه خدا رفتند و پس از انجام حج به شام سفر کردند.
در شام هنگامی که به زیارت بانوی دو سرا حضرت زینب علیها السلام شرفیاب شدند دیدند بر اثر سهل انگاری خادم، حرم مطهر و ضریح، تمیز و عطرآگین نیست، به همین جهت این دو عالم برزگوار لباسهای خویش را کنار نهاده و به نظافت و خاکروبی ضریح و حرم پرداختند.
مرحوم میرزا، هنگامی که خواستند خاکروبه ها را بردارند چون خاک انداز و سطل زباله نیافتند با دستمال و عبای خویش این کار را انجام دادند و این خدمت ناچیز را جز خدا و روح مقدس حضرت زینب علیها السلام و علامه کنی که همراه او بود کسی ندید و نشنید و گذشت.
از سوی دیگر یکی از زائران خانه خدا به نام قطیفی به زیارت خانه خدا می رود و در آنجا پولش تمام می شود، در مسجد الحرام به دعا می نشیند تا خدا وسیله بازگشت او را فراهم نماید و به حضرت ولی عصر علیه السلام توسل می جوید.
یکی از روزها همانگونه که پرده خانه را گرفته بود می بیند دستی به شانه اش رسید و می پرسد : « چه می خواهی؟ »
مطلب خویش را باز می گوید و صاحب آن دست مقدس مقداری لیره به او می دهد و می گوید:
« به نجف که رفتی نزد میرزا محمد حسن برو و بگو: سید مهدی گفت: به این نشان که به همراه حاج ملا علی کنی به هنگام بازگشت از مکه در شام به زیارت حضرت زینب علیها السلام مشرف شدی و حرم را نظافت و غبارگیری کردی و با گوشه عبا و دستمال خود پاکیزه ساختی اینک بیست اشرفی به من بده.»
مرحوم حجة الاسلام همدانی که در نجف در محضر فرزند مرحوم میرزای بزرگ بوده است از ایشان نقل می کند که تا آن مرد این نشانی را داد پدرم دگرگون شد و برخاست و بیست اشرفی را به آن مرد داد.
از برخی بزرگان نقل شده که آن زائر هنگامی که به تهران آمد و خدمت علامه کنی رفت و جریان را گفت، آن مرحوم بسیار گریست و فرمود: « چون میرزای بزرگ قدس سره در نظافت و غبار روبی حرم کوشش بسیار کرد این عمل مورد توجه حضرت قرار گرفته است.»
نویسنده: مرحوم محمد شریف رازی
منبع : کرامات صالحین
