علوم حدیث معنوی و دینی است و باید در اخذ و تعلیم و کتابت و نشر آن پاکیزگی ظاهر و باطن، و خلوص نیت و پرهیز از اغراض مادی و دنیوی کاملا رعایت شود، و سزاوار است احادیث مربوط به عبادات و سنتهای دینی را که زینت علم و مایه ثبات و استقرار آن است عمل نماید، چنان که از امام صادق (ع) روایت شده که فرمود: «هر گاه عالم به علم خویش رفتار نکند، پند و اندرزش از دلها فرو می غلطد، همان طور که دانه های باران از سنگ صاف فرو غلطد» (الکافی، 1/44) . و شایسته است که استاد خویش را احترام کند و با کمال ادب با او رفتار نماید. و نیز کلمات نورانی احادیث را با معرفت و بینش صحیح تلقی کند، و در شناخت معانی و فهم حقایق بیش از نقل و حکایت الفاظ همت گمارد، چنان که دانشوران از قدیم در ضبط و شرح و تفسیر و توضیح احادیث کوشیده اند، و آثار ارزشمندی در باب غریب الحدیث و معانی و مشکلات اخبار از ایشان بر جای مانده است. در خصوص کتابت حدیث شرایط خاصی را بیان کرده اند که بخش عمده آنها مربوط به زمانهای پیشین و نسخه های دستنویس است. شرایط و ضوابط یاد شده، از قبیل نقطه گذاری، و اعراب و املاء کلمات، و رعایت فاصله ها، و تصحیح و مقابله اسناد و متون، و اجازه روایت کتاب و ... حاکی از شدت اهتمام دانشوران به ضبط احادیث و حفظ امانت در نقل و مصون ماندن آنها از تصحیف و تحریف و جعل و تزویر و تدلیس است. شرایط و آداب کتابت حدیث در بعضی از جوامع مهم حدیث و کتب درایه بیان گردیده است، و اهم شرایط کتابت و سایر راههای نقل حدیث در مقاله درایة الحدیث همین دایرة المعارف خواهد آمد.
