او از ویژگیهای اخلاقی خاصی برخوردار بود که گاهی انسان را در برابر آن همه تهذیب نفس و تربیت اسلامی مبهوت می سازد.او در زندگی به مسائلی توجه داشت که معمولا از دیدگاه اغلب افراد، مورد غفلت و بی توجهی قرار می گیرد.فی المثل قبل از اختیار والده ما، همسر اولی داشت که بینایی خود را از دست داده بود، ولی آن مرحوم به صورتیکه توجه ما و دیگر افراد عائله را بر نیانگیزاند، از توجه و رعایت حقوق او هرگز غفلت نداشت و حتی از مرحوم فرید اراکی شنیدم که او مشاهده کرده بود، بارها با آن سن و سال و موقعیت، در موقع نیاز او را به کول می گرفته است و به عنوان رفع نیازهای ضروری و تغییر محل، به این طرف و آن طرف یا گاهی در تابستان در هوای گرم قم به پشت بام می برده است، به صورتی که مادر و همشیره ها آگاهی و اطلاع پیدا نمی کردند تا طبق معمول خصوصیات روحی زنان، تحریک نگردد.
2- ایثار به دیگران:
مرحوم سید محمد فشارکی، استاد اصول و فقه، آقای ضیاء عراقی و والد، و دیگر اساتید حوزه علمیه نجف، با همه علم و فضیلت و بزرگواری که داشت، در کمال فقر و نیاز مادی زندگی می کرد.مرحوم والد در دوران طلبگی چندین سال تکفل خرج او و پس از رحلت او تکفل خرج فرزندان او را بر عهده داشت و از درآمد اندکی که پیدا می کرد، آنان را بر خویشتن ایثار و مقدم می شمرد، در صورتی که خود کمال نیاز را داشت.
قرآن کریم می فرماید:
و یؤثرون علی انفسهم و لو کان بهم خصاصة (ترجمه: و دیگران را بر خوشتن مقدم می دارند، هر چند خود نیاز و حاجتی داشته باشند). (1)
3- گرسنگی خانواده در شب رحلت مؤسس حوزه علمیه قم:
سؤال دوم در رابطه با سخنان رهبر عالیقدر انقلاب، حضرت امام خمینی (ره) در سال 1342 قبل از واقعه 15 خرداد بود، جایی که در مقام رد یاوه گویی شاه می فرمایند:
«...مایی که وقتی مرحوم حاج شیخ عبد الکریم حائری مان از دنیا می رود، آقازاده هاشان همان شب شام ندارند، مفتخوریم یا آنان که بانکهای خارجی را پر کرده اند و باز دست از سر ملت برنمی دارند، مفتخور نیستند؟» سؤال این بود که با توجه به مقام قدس و فتوی و احتیاط خاصی که از مرحوم مؤسس حوزه علمیه قم سراغ داریم، آیا احتیاط و رعایت موازین اسلامی تا این حد مورد قت باشد که فرزندان مؤسس عالیقدر حوزه تامین نداشته باشند؟ خواهشمند است چگونگی آن را بیان فرمائید.
در پاسخ فرمودند: «حقیقت همان است که معظم له بیان داشته اند، مرحوم والد در صرف وجوه شرعیه معیارهای خاصی را در نظر می گرفت و ویژگیهایی داشت.
پولها و وجوه شرعی را در مراکز خاصی نگهداری می کردند، بی آنکه در مصارف شخصی خودمان صرف نمایند و قبل از فوت موارد آنها را تعیین و با کمال روشنی مصارف آنها را مشخص کرده بودند و احدی را حق دخالت در آنها نبوده است.در آن روز رحلت ایشان در مضیقه بودیم، تا اینکه پنجاه تومان از آقای سید ابو الفضل زنجانی قرض گرفتیم تا در راه مخارج شخصی خود صرف کنیم و سپس با فضل الهی گشایش در امور زندگی ما پدید آمد.»
پی نوشت:
1. سوره حشر، آیه 9.
