حامد یامین پور - گروه فرهنگی رجانیوز: یک برنامه تلویزیونی تا چه اندازه می تواند اثر گذار باشد؟ پاسخ به این سؤال مخصوصاً در زمانه ای که شبکه های اجتماعی تا این حد با اقبال مردم روبه رو شده اند دشوار است. شاید بسیاری قائل باشند که تلویزیون عرصه را به شبکه های اجتماعی باخته اما برخی از برنامه های موفق در رسانه ملی نشان می دهد که هنوز نمی توان با قطعیت در مورد این گذاره ها اظهار نظر کرد.
برنامه تلویزیونی «ماه عسل» که امسال دوازدهمین سال تولیدش را از سر گذراند نمونه ی برنامه ای است که هنوز بسیاری را به اثر گذاری تلویزیون امیدوار می کند. برنامه ای که با سوژه ای بکر و با ایده ی «هر زندگی یک رمان است» کارش را آغاز کرد و سال به سال توسط تیم «احسان علیخانی» پخته تر شد.
البته این برنامه فراز و نشیب هایی هم داشته و در برخی انتخاب ها اسیر کلیشه های رایج شده اما از آن جهت که این تیم نشان داده به نسبت سایر برنامه سازان تلویزیون از قدرت ریسک پذیری و البته ایده پردازی برخوردار است و به راحتی می تواند تدابیری برای همراهی مخاطب پیش بینی کند.
همکاری با کمیته امداد امام خمینی (ره) و سازمان زندان ها برای برطرف کردن یک ناکارآمدی جدی در ساختارهای اداری و تلاش برای استفاده از ظرفیت عظیم اجتماعی و مردمی برای حل مشکل زندانیانی که به خاطر بدهی در زندان هستند یکی از مواردی است که برنامه «ماه عسل» را از سایر برنامه های تلویزیون متفاوت می کند.
این همان چیزی است که می توان از آن به عنوان هدف و غایت یک اتفاق هنری یاد کرد. این همه خلاقیت و تلاش برای جذب مخاطب و همراه کردن مردم با برنامه ای مثل «ماه عسل» آیا صرفاً برای پر کردن یکی دو ساعت نزدیک به افطار است و یا باید اتفاق بزرگ تری را انتظار داشت و حتی پیش بینی کرد.
از طرفی این برنامه از آن جهت که در سال های اخیر فراوان متهم بود به اینکه صرفاً برای گرفتن اشک از مخاطب تولید می شود جنس قصه ها را هم تغییر داد. مهمانان این برنامه هر کدام قهرمان یک زندگی بودند. کسانی که رنج های فراوانی را از سرگذرانده اما از آن به خوبی عبور کردند. شاید سال های قبل اصرار علیخانی بر این بود که درماندگی این قهرمان ها کامل روایت شود تا شیرینی پیروز شدن این انسان ها بر آن بیشتر احساس شود اما همین باعث شده بود بسیاری این برنامه را به عنوان یک برنامه ی تلخ قلمداد کنند.
در دو سال اخیر علیخانی روایت قصه ها را هم تغییر داده و تلاش کرده است تا ضمن روایت درماندگی و مشکلات برخی از این شخصیت ها عظمت پیروزی بر مشکلات و چیره شدن بر دشواری های زندگی بیش از گذشته به چشم بیاید.
بدون شک 12 سال برنامه سازی و باقی ماندن در سطح اول در میان رقبا اتفاقی نیست که به راحتی حاصل شده باشد. اعتمادی که امروز مخاطب به این برنامه تلویزیونی دارد ثمره ی تصمیم درستی است که تیم تولید ماه عسل در ابتدای راه گرفته اند. روایت زندگی مردم برای خودشان.
«ماه عسل» برنامه ای است که به دلیل داشتن مخاطب فراوان ظرفیت اجتماعی عظیمی را با خود همراه کرده است. ظرفیتی که تیم این برنامه می توانست آن را به مسائل مالی و اسپانسرینگ برای تلویزیون خلاصه کند اما در اقدامی تحسین برانگیز این ظرفیت مردمی به کار خود مردم آمده و باعث حل شدن برخی از گرفتاری های اجتماعی شده است.
رقابت با شبکه های اجتماعی، مراقبت از نیفتادن به تکرار و داشتن ایده های خلاقانه تنها بخشی از مسائلی است که احسان علیخانی و همکارانش باید به آن توجه کرده و برای حفظ این ظرفیت عظیم به آن دقت کنند. مراقبت از این موارد ما را امیدوار می کند که همچنان برنامه ای موفق و ظرفیت ساز در تلویزیون شاهد باشیم.
