والعصر ان الانسان لفی خسر الا الذین آمنوا و عملوا الصالحات و تواصوا بالحق و تواصوا بالصبر .
ایام با چشم بر هم زدنی می گذرند و آغاز هر سالی را چون برق به سال دیگر می رسانند و در این میان انسان غافل از گذر زمان به انتهای طریقش، نزدیک می شود.
بیست سال است که به یمن انقلاب اسلامی و به برکت پاکترین مردان الهی اجازه تعدی، دست اندازی و دخالت سلطه گر و استعمارگری را بر ایران نداده ایم.
اگر ایمان قلبی و عزم راسخ ایرانیان مسلمان و التزام به فرمایش باری تعالی نبود که می فرماید: "ان تنصر الله ینصرکم و یثبت اقدامکم" همان روزهای نخست با اولین تحریم اقتصادی و تجاوز دشمن سنگرها خالی شده بود; اما ملت ما به خمینی کبیر«رحمه الله » عشق می ورزید و انقلاب اسلامی را ودیعه الهی می دانست. ملت ما باور داشت که برای شکوفایی و پیشرفت همه جانبه و برقراری حکومتی عادل، مقتدر، جاویدان و مستقل نیازمند تکیه گاهی مطمئن و قدرتی فوق قدرتهای دنیایی است; قدرتی که بی منت و بدور از هر منفعت شخصی درصدد برقراری قسط و عدل در جهان باشد.
روح خدا خمینی کبیر نیز در قیامش تنها به این قدرت تکیه داشت و همه چیز را برای اسلام و حکومت اسلامی می خواست. او دریافته بود که رهگشای سعادت هر ملتی، روی آوری به مکاتب الهی است و برای تحقق چنین سعادتی باید حکومت و قدرت را از آن آن مکاتب ساخت و در این برهه از زمان استوارترین و کاملترین پاسخگوی این نیاز، اسلام است.
او با بهره گیری از تاریخ شکست حکومتهای غیر الهی و با اجرای سنت پیامبر«صلی الله علیه وآله » و ائمه اطهار«علیهم السلام » - خصوصا والاترین جزء این سنت یعنی ولایت فقیه در پی سعادت مردمان بود. هیچ مانعی عزمش را سست نمی ساخت و از هیچ قدرتی نمی هراسید. تاریخ ایران شاهد حرکتهای بسیاری با نام دین و اسلام بود که به انجام نرسیدند و با شکست مواجه شدند; زیرا اکثر این حرکتها از همان نخست بدنبال تشکیل حکومتی بر اساس دین نبودند و هر کدام قیام خویش را به جنبه ای از جوانب فرهنگی، سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و... محدود ساخته و در همان هدف نیز دچار لغزش و انحراف شده بودند.
امام «رحمه الله » از همان ابتدا در پی تاسیس دولت و جامعه ای اسلامی بود و هیچ تبصره ای را در جهت ترک این مطلب جایز نمی شمرد. هرکس را اندک عنادی به دین داشت طرد می کرد و او را در هر چهره ای که بود رسوا می ساخت. او بارها و بارها حکومت را "جمهوری اسلامی نه یک کلمه کمتر و نه یک کلمه بیشتر" خوانده بود.
اقتصاد کشور را در راستای حکومت اسلامی و خودکفایی ملی طرح ریزی می کرد و دخالت و حضور بیگانگان را در امور اقتصادی باعث رکود اقتصاد و از دست رفتن اموال ملی می دانست.
در بعد فرهنگی، از آن زمانی که احساس کرد، دانشگاه پایگاهی برای افکار گروههای وابسته و افراد خودباخته غرب گشته به اصلاح و تنظیم برنامه ای براساس دانشگاه اسلامی و انقلابی اقدام کرد و سد راه افکار التقاطی و روشنفکران باصطلاح اصلاح طلب و دایگان دلسوزتر از مادر گشت.
امام خمینی «رحمه الله » تعیین سرنوشت یک ملت و جهت دهی افکار جوانان را در مسیری سالم برعهده دانشگاهیان و دانشگاه را پایگاه رشد می دانست و جوانان را معماران جامعه و یاران مخلص و با وفای انقلاب برمی شمرد. با پیوند انوار حوزه علمیه و دانش پویای اساتید دانشگاه، طرح دانشگاهی اسلامی را درانداخت و مخلص ترین و دلسوزترین یاران انقلاب را برای اجرای هرچه بهتر و دقیق تر این طرح به یاری طلبید. آنچه در این پیوند مد نظر این بزرگان بود، تدریس دروس حوزه در دانشگاه و یا تدریس دروس دانشگاه در حوزه و اضافه کردن واحدهای بی ارتباط به رشته های دانشگاهی و وصله کردن بعضی مطالب دینی به دروس دانشگاهی نبود، ایشان در پی آن بودند که معنویت، روح دینی و فضایل و کرامات حوزه را با علم دانشگاه در هم آمیزند و با این آمیزش، دانشگاهی اسلامی و حوزه ای پویا با زمان بیافرینند و دانشجویانی تربیت کنند که به معنای صحیح و تمام کلمه آینده ساز جامعه اسلامی و حکومت جهانی اسلام باشند; دانشجویانی که تنها به خود نیندیشند بلکه دردمند جامعه و خواهان دینداری و خدامحوری در آن باشند. جوانانی که با استقامت خویش در اصول و ارزشهای آغازین انقلاب سد راه انحراف و التقاط مزدوران و وابستگان غرب باشند و با متانت و بزرگ منشی مانع رسوخ افکار غرب گرایان و ملحدان شوند. با تعمیق و توسیع مطالعات خویش، اسیر و ملعبه باورهای دروغین دیگران نشوند و کلام بظاهر شیرین شیطانکها و تصورهای آرمانی و خیالی ایشان از آینده مادی بهتر، آنها را نفریبد و ذهن پاکشان را از مسؤولان و دولتمردان چرکین نسازد; بلکه با توکل، اتصال، توسل و اعتصام به حبل الله المتین و منبع فیض و رحمت واسع الهی، دسیسه های دشمن و چهره های مزورانه آنان را رسوا سازند.
در این میان اساتید بزرگوار و مخلص اسلام و انقلاب باید همچون مرشد و راهنمایی دلسوز و بعنوان بی منت ترین پشتیبان، به هدایت این عزیزان همت گمارند، با سعه صدر و منشی پیامبر گونه روشنگر طریق معرفت الهی در هر رشته باشند و با زکات علم خویش به رفع شبهات و تشکیکات مغرضان فرصت طلب برخیزند. هیچ گاه شان و جایگاه خود را که به فرموده امام «رحمه الله » که شغل معلمان را شغل انبیا می دانست به مظاهر و مقادیر بی ارزش دنیوی نفروشند. کلاس درس را بهشت انگارند و قدمگاه خویش را بر بال ملایک گذارند. و در این محضر مقدس لحظه ای از یاد ناظر حاضر غفلت نورزند که خدای ناکرده هر لغزش یا کلام ناصواب ایشان نه تنها باعث گمراهی دانشجویان بلکه موجب انحراف جامعه و آیندگان خواهد شد; جامعه ای که کعبه آمال و ملجا میلیونها مسلمان جهان بوده و هست و ان شاءالله تا ظهور صاحبش خواهد بود.
به هر حال آغاز سال تحصیلی جدید، زمان مناسبی برای محاسبه و بازنگری است; محاسبه اعمال و گفتارهای یست ساله مان ، محاسبه دردها و مشکلات ملت اسلام، محاسبه وسوسه های دشمن و رسوخ و نفوذ افکار و فرهنگش در میان ملت، محاسبه مدارجی که باید می پیمودیم و نپیمودیم، محاسبه آرزوهای محقق و نا محقق امام و شهیدان، محاسبه زمانی که برای رشد و توسعه انقلاب داشتیم و غفلت کردیم و محاسبه فرصتهایی که باید... .
